เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1205

จวนไท่จื่อ เต็มไปด้วยเสียงร้องรำทำเพลง

ท่ามกลางโสเภณีมากมาย ฉินอวิ่นไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย มีสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปนานแล้ว มือลูบไล้เข้าไปข้างในเสื้อผ้าของสาวงามทั้งสองข้าง จากนั้นบีบเบาๆ

ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างเขาส่งเสียงโหยหวนออกมาอย่างสะใจ ผู้หญิงที่บิดตัวไปมาอยู่บนตัวเขาค่อยๆ หยุดลง

หลังจากนั้น ผู้หญิงสองสามคนในชุดผ้าทอที่อยู่ข้างๆ เอาผ้าขนหนู กะละมังน้ำมาช่วยทำความสะอาดทุกอย่างให้เขาอย่างเบามือ

ผู้ชายหัวเราะเบาๆ แล้วโอบสาวงามที่มารับใช้เขาทั้งสองข้าง จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย เกรงใจกันเกินไปแล้ว!”

ฉินอวิ่นลืมตาทั้งสองข้างช้าๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อู่จุน สบายใช่ไหมล่ะ สาวงามของฉันที่นี่ล้วนคัดสรรมาอย่างดี หน้าตา รูปร่าง ฝีมือแต่ละคนเป็นที่หนึ่ง ถ้านายพอใจ ตอนกลับก็พาไปสักสองคนสิ”

ฉินอวิ่นหันไปตะโกนใส่องครักษ์เกราะทองคนหนึ่ง “นายมาลองดู!”

องครักษ์เกราะทองตอบรับเสียงดัง พลังปราณแดนปราณดินสว่างขึ้นบนตัวทันที จากนั้นพุ่งเข้าไปฆ่าเงาดำด้วยกระบี่

แต่วินาทีต่อมา เงาดำสะบัดมือพร้อมกระบี่ คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานการโจมตีขององครักษ์เกราะทองได้

ในเวลาเดียวกัน มีควันดำพาดผ่านไปบนตัวองครักษ์เกราะทอง จู่ๆ องครักษ์เกราะทองล้มลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวด

สาวงามรอบๆ อุทานอย่างตกใจแล้วถอยไปด้านหลัง ทุกคนมององครักษ์เกราะทองเลือดออกเจ็ดทวารโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ สีหน้าดำทะมึน

“กลับมา!”