เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1226

ไอ้อ้วนตงถือไหเหล้าเดินเข้ามา วางลงบนโต๊ะของลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กลู่ฝาน เหล้าไหนี้แรง ลองดูสิ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วเทให้ตัวเองชามหนึ่ง จากนั้นลองดื่มอึกหนึ่ง จู่ๆ เขารู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว พูดด้วยรอยยิ้มว่า “แรงจริงๆ เหล้าดี!”

ถานไถเก๋อมองลู่ฝานอย่างเหม่อลอย จนกระทั่งลู่ฝานใกล้ดื่มเหล้าไหนี้จนหมด ถานไถเก๋อก็ยังตั้งสติไม่ได้

ตอนนี้กลับเป็นถานไถชิงหยุนที่วางไหเหล้าและเงิน คารวะทุกคนแล้วพูดว่า “ดื่มไม่เก่ง ขอตัวกลับก่อน!”

พูดจบ ถานไถชิงหยุนก้าวออกไปข้างนอก

เสียงหัวเราะดังขึ้นด้านหลังไม่หยุด ไอ้อ้วนตงพูดเสียงเบาว่า “ไอ้แก่ถานไถ เอายัยหนูตระกูลนายกลับไปด้วยสิ เป็นผู้หญิงมาดื่มเหล้าในร้านเล็กๆ สกปรกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ ต่อไปให้เธออยู่แต่ในบ้านเถอะ”

ถานไถชิงหยุนสั่นไปทั้งตัว เขาแอบกัดฟันแล้วดึงถานไถเก๋อขึ้นมา “กลับกันเถอะ”

เถ้าแก่อ้วนพูดว่า “เจดีย์ยาไง จะอยู่ไหนได้อีกล่ะ แน่นอนว่าเขามาดื่มเหล้าที่นี่บางครั้ง”

ลู่ฝานลุกขึ้นเดินไปด้านนอก แต่เพิ่งเดินได้สองก้าว ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลงแล้วพูดว่า “ไม่ใช่สิ ในเมื่ออาจารย์มาเมืองหลวงแล้ว แล้วทำไมเขาไม่มาเจอฉันล่ะ”

เถ้าแก่อ้วนพูดด้วยรอยยิ้ม “นายทำให้เขาขายหน้าหรือเปล่า ผู้ฝึกชี่สูงส่งยิ่งใหญ่ สอนศิษย์ที่เป็นนักบู๊ เขาคงไม่เต็มใจมาเจอนายมั้ง”

“ไม่ อาจารย์น่าจะกำลังยุ่งเรื่องของตัวเองอยู่ ในเมื่อเขายุ่งมาก

เด็กอย่างนายเคารพอาจารย์มากเลยนะ ฉันอยากรับนายเป็นศิษย์ขึ้นมาแล้วสิ ช่างเถอะ ฉันไม่ล้อนายเล่นแล้ว อาจารย์นายกำลังยุ่งอยู่จริงๆ นายไม่ไปรบกวนเขาน่ะถูกแล้ว เดี๋ยวเขาเสร็จธุระแล้วคงมาหานายแน่นอน ดื่มเหล้าโดยไม่ต้องกังวลเถอะ วันนี้อาจารย์นายดูการแข่งขันของนายด้วยนะ ยิ้มบานแฉ่งเหมือนดอกไม้เลยล่ะ

ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นดื่มเหล้าต่อ มีประกายประหลาดวูบไหวอยู่นัยน์ตา