เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1250

อีกทั้งอนาคตที่รอพวกเขาอยู่ก็ยิ่งใหญ่และราบรื่น

ทั้งแปดคนค่อยๆ ลุกขึ้นยืนทำความเคารพผู้ชมรวมถึงฉินซางต้าตี้ จากนั้นเดินออกจากสนามท่ามกลางสายตาอิจฉาของทุกคน!

ผู้ชมยังไม่แยกย้ายกลับ ยังคงตะโกนเรียกชื่อเทียนชิงหยาง ลู่ฝานและคนอื่น

พวกเขาคืออนาคตของประเทศอู่อาน!……

คืนวันเดียวกัน แสงดาวเต็มท้องฟ้า

การแข่งขันคัดเลือก 8 คนจาก 16 คนสิ้นสุดลงแล้ว หมายความว่าลู่ฝานและคนอื่นจะมีเวลาพักผ่อน 10 วัน

นี่คือกฎของการแข่งขันคัดเลือก เริ่มตั้งแต่รอบ 8 คน ทุกรอบที่แข่งขันจะได้พัก 10 วัน ไม่ใช่ 3 วันเหมือนก่อนหน้านี้

เมื่อเป็นเช่นนี้จะทำให้นักบู๊ที่ได้รับบาดเจ็บ มีเวลารักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองได้อย่างเต็มที่

แน่นอนว่าอาการบาดเจ็บที่สาหัสเกินไป ก็ช่วยไม่ได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างของโลกใบนี้ มีแค่ความยุติธรรมพอประมาณเท่านั้น ไม่มีความยุติธรรมที่สมบูรณ์แบบ

คืนนี้ลู่ฝานไม่ได้กลับตระกูลหาน แต่เขาไปที่ตระกูลถานไถ

เขาไม่ได้ไปหาเรื่องที่ตระกูลถานไถ แต่ไปดูอาการของถานไถเก๋อ เขาจำเป็นต้องยืนยันความคิดของตัวเอง ดูว่าถานไถเก๋อโดนวิชาชิงวิญญาณหรือเปล่า ถ้าใช่ ไม่แน่เขาอาจช่วยเหลือได้

แน่นอนว่าเขามีความคิดเจ้าเล่ห์อยู่นิดหน่อย หลักๆ คือเห็นวิชาชิงวิญญาณของหลินหย่าทรงพลังขนาดนั้น เขาอยากแอบเรียนสักหน่อย ตอนเขาใช้วิชาชิงวิญญาณ เขาไม่สามารถทำให้คนอื่นยืนนิ่งอยู่ที่เดิมได้ ลู่ฝานก็อยากทำได้บ้าง วิชาแบบนี้ไปถามคนอื่นซึ่งหน้าไม่ได้แน่ๆ งั้นไปหาถานไถเก๋อที่โดนหลินหย่าทำให้บาดเจ็บดีกว่า ถือว่าได้แอบเรียนวิชาไปด้วย

ถ้าทำความเข้าใจอะไรได้จากอาการของถานไถเก๋อ คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว

เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ดูแผนที่อยู่หลายรอบ ในที่สุดลู่ฝานก็มาถึงหน้าจวนตระกูลถานไถ

สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือคฤหาสน์ที่ดูทรงพลัง แต่ดูจากประตูจวนแล้ว ประตูของตระกูลถานไถดีกว่าตระกูลหาน ตระกูลเทียนและตระกูลหลู่เยอะมาก

ยิ่งใหญ่ทรงพลัง สีทองอร่าม

แม้แต่องครักษ์ที่ยืนเฝ้าประตู ก็มีเยอะประมาณ 7-8 คน ตระกูลอื่นมีแค่ 2 คนเท่านั้น

“หยุด นายเป็นใคร มีธุระอะไรหรือเปล่า”

เพิ่งเดินเข้ามา ลู่ฝานโดนองครักษ์ที่อยู่หน้าประตูตระกูลถานไถขวางไว้

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ลู่ฝาน มาเยี่ยมคุณหนูถานไถเก๋อ!”

เมื่อได้ยินคำว่าลู่ฝาน องครักษ์ตาเป็นประกายวิบวับ มองลู่ฝานอย่างประเมินแล้วพูดว่า “นายคือลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวาเหรอ”

“นายคือลู่ฝานจริงเหรอ”