เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1269

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

เสียงอึกทึกดังขึ้นกลางสนามบู๊

เมื่อโยนแท่งหยกออกไป ท่านแปดก็เหาะถอยหลังออกไป เขาเดินได้ไม่กี่ก้าว

ก็มีหมัดของสองคนปะทะกัน เป็นหมัดของลู่ฝานกับเทียนชิงหยาง

เหมือนทั้งสองคนถึงพร้อมกัน เห็นแท่งหยกที่เขียนเลขแปดเอาไว้ในเวลาเดียวกัน

อันที่จริงควรพูดว่าไม่ว่าจะแย่งแท่งหยกอันไหนได้ก็ไม่สำคัญ เพราะถึงตัวเองแย่งได้ ก็ไม่รู้ว่าคู่แข่งของตัวเองคือใคร

แต่ลู่ฝานกับเทียนชิงหยางมีแผนของตัวเอง พวกเขาคิดว่าดูการต่อสู้ของคนอื่นให้จบก่อน หลังจากนั้นตัวเองค่อยต่อสู้จะดีกว่า

ดังนั้นจุดประสงค์ของทั้งสองคนเหมือนกัน จึงเกิดการปะทะกัน

ลู่ฝานมองในมือตัวเอง ในมือเขาต่างหากคือหมายเลขแปด

ตอนนั้นลู่ฝานใช้แรงผลักของปราณชี่ของตัวเอง รวมถึงแรงดึงดูดด้วย

เมื่อใช้ทักษะน่าอัศจรรย์ทั้งสองอย่างออกมา ถ้ายังไม่ได้หมายเลขที่ตัวเองต้องการอีก ลู่ฝานคงไม่ต้องสู้ต่อแล้ว ยอมแพ้ก่อนจะดีกว่า!

ทุกคนมองแท่งหยกในมือตัวเองเงียบๆ จากนั้นจึงมองไปทางคนอื่น

ตอนนี้ท่านแปดเดินเข้ามาพูดอีกครั้ง “ดีมาก ดูเหมือนทุกคนรู้หมายเลขของตัวเองแล้ว นักบู๊ที่ได้หมายเลขหนึ่งและหมายเลขสองอยู่ต่อ ส่วนคนที่เหลือถอยไป!”

ลู่ฝานและคนอื่นค่อยๆ ถอยไปข้างหลัง เท้าเหยียบเศษหินที่ลอยอยู่ กลับมาที่เก้าอี้กิเลน

คนที่ยังอยู่ในสนามคือหลู่ยินกับเสอหลิง!

หลู่ยินมองแท่งหยกหมายเลขหนึ่งในมือตัวเอง ย่นปากยู่แล้วพูดว่า “รังแกคนนั่งรถเข็นอย่างฉัน วิ่งก็ช้า การจับฉลากนี้ไม่ยุติธรรม”