เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1284

ฉู่เทียนหัวเราะแล้วพูดว่า “ถือว่าใช่ก็ได้ สิบตระกูลใหญ่ ชื่อน่าขำชะมัด”

ฉู่เทียนกับฉู่สิงถอนหายใจออกมา พาลู่ฝานและคนอื่นเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆ

เดินตามซอยไปข้างหน้า จากที่ศิษย์พี่ฉู่สิงพูด ผ่านซอยเล็กนี้ไปก็ถึงแล้ว

ลู่ฝานถามศิษย์พี่หานเฟิงเสียงเบาว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่ก็เป็นคนของสิบตระกูลใหญ่ อย่าบอกนะว่าตอนเด็กพี่ไม่เคยเจอพวกศิษย์พี่ฉู่สิง”

หานเฟิงมองบนแล้วพูดว่า “ตอนเด็กฉันก็เป็นพวกนักเลงในเมืองหลวงนะ ฉันท่องไปทั่วเมืองหลวงแล้ว แต่ไม่เคยเห็นคนของตระกูลฉู่กับตระกูลตระกูลโอวหยาง พูดตามตรง ฉันเคยคิดมาตลอดว่าสองตระกูลนี้ย้ายออกจากเมืองหลวงไปนานแล้ว ดูเหมือนตอนนี้สิ่งที่ฉันคาดเดาในตอนนั้นมีเหตุผล!”

ระหว่างพูด ทุกคนเดินออกจากซอยเล็ก

สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือถนนเปล่าเปลี่ยว

นี่ดูเหมือนถนนที่ร้างมานานแล้ว จินตนาการไม่ออกเลยว่าใจกลางเมืองหลวงที่เจริญรุ่งเรืองจะมีที่แบบนี้ด้วย

บนถนนแห่งนี้มีเพียงคฤหาสน์หนึ่งหลังและประตูขนาดใหญ่

“พี่ใหญ่ พี่รอง!”

หลินหย่าเหยียบหม้อจนคว่ำ รีบพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทั้งสามคนกอดกันแน่น

หานเฟิงเห็นภาพนี้ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “เราต้องปิดประตูไหม สามหนุ่มนี่กอดกันแล้วดูขัดตายังไงไม่รู้!”

ลู่ฝานดึงศิษย์พี่ใหญ่กับหานเฟิงออกมาข้างนอก แล้วพูดว่า “ให้พวกเขาคุยกันเถอะ!”

ทั้งสามคนรีบเดินไปทางประตูข้างนอก แต่จู่ๆ ฉู่สิงตะโกนขึ้นมาว่า

“ฉู่หลิงนายเป็นอะไรไป ฉู่หลิง!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกน พวกลู่ฝานรีบพุ่งเข้าไปทันที

เมื่อเพ่งมอง ทั้งสามคนเห็นหลินหย่าทรุดลงบนพื้น ฉู่สิงกับฉู่เทียนรีบประคองเขาไว้

“เกิดอะไรขึ้น!”