เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ นิยาย บท 4

แต่เธอไม่กล้าที่จะถามมากเกินไป แม้ว่าหนิงเสี่ยวซีจะไม่ได้ต่อต้านเธออีกต่อไป แต่เธอก็ยังคงระมัดระวังตัว

เล่นกับหนิงเสี่ยวซีไปได้หลายชั่วโมง จนกระทั่งลุงจางลงมาตามให้พวกเขาขึ้นไปทานอาหารเย็น ทั้งสองคนถึงได้เดินกลับไปอย่างเสียดาย

ฝั่งล็อบบี้ของโรงแรมริมหน้าต่าง เกาเหวินมัดรวบผมยาวดัดลอนของเธอไว้ด้านข้าง ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ หนิงเส่าเฉินหล่อเหลาในชุดสูทสีเทาเข้ม ดูเหมือนทั้งสองจะคุยกันถึงเรื่องบางอย่างที่มีความสุข ดูแล้วท่าทางอารมณ์ดี

"เฮ้ย ... หนิงเสี่ยวซี หนูใส่น้ำในห้อยสังข์เหรอ เสื้อผ้าของฉัน ... อ๊ะ!" เฉินเป้ยอีกรีดร้อง ทำให้ทั้งสองก็ต้องมองออกมานอกหน้าต่างพร้อมกัน

เห็นแค่เฉินเป้ยอีก้มหน้า สองมือกำลังบิดเสื้อผ้าด้านหน้าของเธอ เนื่องจากแรงดึงเสื้อ หน้าท้องส่วนล่างที่แบนราบจึงปรากฏขึ้น หลังจากบิดเสื้อไปสองครั้ง เธอก็วางมือลง ทำให้เสื้อถูกดึงลงด้วย เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มของเธอ เพราะเสื้อผ้าเปียก จึงเผยให้เห็นลุคที่แท้จริง

เมื่อชายคนหนึ่งเดินผ่านมา เมื่อเขามองเธอ ดวงตาก็เป็นประกาย

เกาเหวินก้มหน้าลงแล้วจิบกาแฟ เธอดูไม่ออกว่าพี่เลี้ยงเด็กมีรูปร่างที่ดีมาก ถ้าไม่มีใบหน้าแบบนั้น เธอคงสงสัยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้มาเพราะจะล่อลวงหนิงเส่าเฉิน

เธอเหลือบมองไปที่หนิงเส่าเฉินโดยไม่รู้ตัว และพบว่าเขาไม่ได้มองแล้ว เขาไม่ได้แสดงอาการอะไร ในใจเธอนิ่งขรึม และโทษว่าตัวเองคิดมากเกินไป เธอโทษตัวเองที่คิดมากเกินไป ด้วยตัวตนและรูปลักษณ์ของเขา ผู้หญิงแบบไหนที่จับเขาไว้ได้?

"คุณป้า ผมให้คุณเทน้ำใส่ตัวเองเหรอ" หนิงเสี่ยวซีพูดอย่างเย็นชา และประชดประชันต่อเสียงกรีดร้องของเธอ

“ หนิงเสี่ยวซี หนูกล้าพูดว่าหนูไม่ได้ตั้งใจทำเหรอ” เห็นได้ชัดว่าเขาขอฟังเสียงหอยสังข์ เธอจึงเทหอยสังข์ลงไป เด็กขนาดนี้ แต่ใจดําแบบนี้ ไม่เหมือนเธอแน่นอน

หนิงเสี่ยวซีไม่สนใจเธอ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้ความรู้สึกของเขา แต่มุมริมฝีปากของเขากระตุกขึ้น

"เสี่ยวซีดูเหมือนจะชอบพี่เลี้ยงเด็กคนนี้นะคะ ... " เกาเหวินเฝ้าดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง เธอหยิบช้อนขึ้นมาและคนกาแฟในถ้วย เด็กไม่เคยอยู่กับเธอแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าเธอจะทำตัวดีแค่ไหนก็ตาม เมื่อคิดถึงนี้ เธอก็แอบน้อยใจขึ้นมา

ทั้งสองขึ้นไปด้วยลิฟต์อีกด้านหนึ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นหนิงเส่าเฉินและเกาเหวินที่นี่

หนิงเส่าเฉินไม่ตอบเธอ แต่ลุกขึ้นยืนหยิบเสื้อคลุมออกจากเก้าอี้แล้ววางไว้บนไหล่ของเกาเหวิน "ไปกันเถอะ ไปกินข้าว คุณน่าจะหิวแล้ว"

ในห้อง เฉินเป้ยอีเปลี่ยนเสื้อผ้าของหนิงเสี่ยวซีเสร็จ เธอก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำให้ตัวเองสดชื่น

เมื่อเธอออกมา หนิงเสี่ยวซีก็ถือโทรศัพท์มือถือของเธอและกดอะไรบางอย่าง เธอก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วดึงมันออกมา "หนูทำให้ฉันเปียก ฉันจะไม่ให้หนูดูโทรศัพท์"

หนิงเสี่ยวซีไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เธอพูดมากนัก แต่ถามกลับว่า "คุณป้า ที่จริงพ่อของผมเป็นคนดีมาก คุณไม่คิดจะชอบเขาหน่อยเลยเหรอ"

เฉินเป้ยอีวางโทรศัพท์ไว้ข้างหนึ่ง หยิบไดร์เป่าผมออกมาจากลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง แล้วเป่าผมให้หนิงเสี่ยวซี "ชอบเหรอ ฮ่า ๆ พ่อของหนูทั้งรวยและหล่อ ฉันรักมันไม่ได้!" พูดจบเธอก็รู้สึกอิจฉาในใจ ในชีวิตนี้ของเธอจะยังสามารถมีความรักได้อีกเหรอ

เธอวางไดร์เป่าผมลงแล้วกอดหนิงเสี่ยวซี“ จากนี้ไปเสี่ยวซีมาเป็นลูกของป้าโอเค?”

หนิงเสี่ยวซีขมวดคิ้ว“ คุณป้าสามารถให้กำเนิดลูกชายที่มีไอคิวสูงขนาดนี้ได้ด้วยเหรอ” แม้ว่าน้ำเสียงจะดูน่าขัน แต่เขาก็ยังคงเข้ามาในอ้อมแขนของเธอ

หนิงเส่าเฉินเพิ่งกลับมาเพื่อเอาของบางอย่าง เมื่อเขาเดินผ่านห้องของทั้งสอง เขาก็ได้ยินการสนทนา คิ้วขมวดแน่นอีกครั้ง รักมันไม่ได้เหรอ? ให้หนิงเสี่ยวซีเป็นลูกของเธอเหรอ? คำพูดและการกระทำของพี่เลี้ยงเด็กคนนี้ ...ดูแปลกมาก

ทันใดนั้น "ฮ่าฮ่า ... หนิงเสี่ยวซี หยุด ฮ่าฮ่า ... " เสียงหัวเราะของผู้หญิงดังออกมาจากข้างใน และหลังจากนั้นไม่นานมันก็เปลี่ยนเป็นเสียงผู้ชายตัวเล็ก ๆ "ฮ่าฮ่า ... ฮ่าฮ่า ... "

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ