เหนือดาวยังมีเรา บทที่ 16 คุณสะกดรอยตามฉัน?

คริสมาส่งพันดาวถึงข้างล่างตึกคอนโดแล้วถึงได้ขับรถจากไป ตอนที่พันดาวมาถึงข้างในตึก ลิฟต์ก็เพิ่งจะมาจอดอยู่ตรงชั้นหนึ่งพอดี

เธอเดินเข้าไปในลิฟต์ หลังจากที่กดปุ่มชั้นและปุ่มปิดประตูลิฟต์แล้วนั้น ก็ก้มลงควานหากุญแจในกระเป๋า

แต่ในเวลานี้ก็มีมือหนึ่งมารั้งประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดเอาไว้ พอประตูลิฟต์สัมผัสได้ว่ามีสิ่งกีดขวาง ก็เปิดอ้าออกอีกครั้ง

พันดาวเงยหน้าขึ้นมองดู ตอนที่เห็นผู้ชายที่หยุดลิฟต์เอาไว้ก่อนจะเดินเข้ามานั้น สีหน้าท่าทางของเธอก็ตกใจกลัวซะยิ่งกว่าเห็นผีเสียอีก

“คุณสะกดรอยตามฉันมาเหรอ?!”

ทิศเหนือปิดประตูลิฟต์ลงอย่างไม่รีบไม่เร่ง ก่อนจะหันหน้ามองมาหาเธอ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย“อื้อ”

“คุณนี่มันวิปริตจริงๆใช่ไหม?!” พันดาวรู้สึกว่ามันไร้เหตุผลสิ้นดี

“ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ของผม?”

“รับโทรศัพท์” พันดาวแสร้งทำเป็นโง่“ฉันไม่ได้รับสาย”

รู้สึกว่าอิงจากจิตใจที่วิปริตของเขาแล้ว อีกเดี๋ยวจะต้องพุ่งกระโจนเข้ามาในห้องของเธอแน่ๆ

ทางด้านฝีปากเธออาจจะอวดเก่งอวดดีได้อยู่ แต่ทางด้านของพละกำลังก็เหมือนกับเธอเอาไข่ไปกระทบกับหิน

เธอไม่อยากให้เรื่องราวในคืนนั้นมันเกิดขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณยังไม่รีบไปอีกเหรอ? ถ้ายังไม่ไปอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ!”

ทิศเหนือมองเธอด้วยแววตานิ่งเฉย ก่อนจะพูดขึ้น“มาถึงนี่แล้ว จะไม่เชิญผมเข้าไปนั่งข้างในห้องหน่อยเหรอ?”

ลิฟต์ยังไม่ลงไป คุณรีบไปจะดีกว่านะ!ห้องของที่นี่เก็บเสียงได้ไม่ดี เหล่าคนที่เข้าพักอาศัยต่างก็พักกันจนเต็มหมดแล้ว พี่ข้างห้องของฉันเป็นนักมวย น้ำหนักร้อยโล ส่วนข้างๆนี้เป็นโค้ชเทควันโด เคยได้รางวัลมาแล้ว ถ้าคุณไม่รีบไปฉันจะตะโกนว่าถูกล่วงเกิน คุณก็ลองพิจารณาดูเองก็แล้วกัน”

คนที่พักอาศัยอยู่รอบๆเป็นคนแบบไหน ทิศเหนือนั้นพอจะรู้อยู่ในใจ อีกอย่าง ช่วงหลายปีมานี้เขาก็ไม่ได้อยู่ที่องค์กรไปโดยเปล่าประโยชน์เหมือนกัน ต่อให้ลงไม้ลงมือกันขึ้นมา ก็ยังไม่แน่ว่าใครจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

เขายืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เหมือนกับกำลังรอให้พันดาวร้องตะโกน

พันดาวเองก็รู้สึกหวั่นเกรงแล้วเหมือนกัน ห้องข้างๆนี้เธอเองก็ไม่เคยเจอมาก่อน มีคนอยู่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย ถ้าทิศเหนือจะทำอะไรเธอขึ้นมาจริงๆ เธอเองก็ทำอะไรเขาไม่ได้เหมือนกัน