เหนือดาวยังมีเรา บทที่ 21 สามีซื้อให้

ครู่หนึ่ง ก็เห็นภาคินหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากด้านในเสื้อผ้า วางลงบนโต๊ะน้ำชา แล้วเอ่ยว่า “ออดี้ สีขาว จอดอยู่ตำแหน่งขวามือสุดของลานจอดรถหมายเลขหนึ่ง อย่าให้ผมเห็นว่าคุณนั่งรถของผู้ชายคนอื่นกลับมาอีก”

พันดาวตาเบิกกว้าง ไม่รอให้เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร ชายหนุ่มก็เคลื่อนเก้าอี้รถเข็น หมุนตัวหายไปในความมืดมิด

ต่อมา ภายในห้องก็กลับคืนสู่ความสว่าง โทรทัศน์ยังคงฉายรายการเมื่อครู่นี้

เธอมองกุญแจรถบนโต๊ะน้ำชา ความรู้สึกสับสนวุ่นวายเล็กน้อย

หรือว่าที่ภาคินพูดว่าเธอมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้ชายนั้น พูดถึงคริส ไม่ใช่ทิศเหนือ?

แต่ว่าเธอไม่ได้นั่งรถของคริสแค่ครั้งสองครั้งแล้ว ทำไมภาคินเพิ่งจะมาตักเตือนเธอตอนนี้กัน

ไม่มีเวลาจะสนใจข้อสงสัยที่มากเกินไป แต่ในใจกลับรู้ดีว่า เธอควรจะรักษาระยะห่างกับเพศตรงข้ามทุกคน ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์หรือว่าความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน

หยิบกุญแจรถขึ้นมามองครู่หนึ่ง จู่ๆก็รู้สึกเบิกบานใจเล็กน้อย

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็สอบใบขับขี่แล้ว ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเรื่องเงินถึงไม่ได้ซื้อรถ ในภายหลังก็ชินกับการเรียกแท็กซี่หรือนั่งรถเมล์ จึงลืมเรื่องซื้อรถไปเสียสนิท

อีกอย่าง เธอก็ชอบรถออดี้รุ่นนี้มาก ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอ เธอต้องตัดใจซื้อไม่ลงแน่นอน

ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดหนึ่งที่ห้อง แล้วหยิบกุญแจห้องกับกุญแจรถลงไปที่ชั้นล่างอย่างอดใจรอไม่ไหว

เมื่อถึงลานจอดรถ เธอไม่ได้มุ่งตรงไปยังลานจอดรถหมายเลขหนึ่ง แต่สังเกตมองรอบด้านด้วยความระมัดระวังครู่หนึ่ง ดูเหมือนภาคินจะจากไปแล้ว

แสงไฟในลานจอดรถสว่างมาก จึงไม่รู้สึกว่าอึมครึมน่ากลัว

ตามตำแหน่งที่ภาคินเอ่ยถึง แวบเดียวก็เห็น ออดี้ สีขาวคันนั้นแล้ว เธอกดกุญแจรถ แสงไฟรถก็กระพริบสองครั้ง

พันดาววิ่งเข้าไปด้วยความดีใจ เปิดประตูรถด้วยความระมัดระวัง ยืนอยู่ข้างประตูราวกับเด็กน้อยจอมตะกละคนหนึ่งที่เห็นอาหารเลิศรส แล้วแอบซ่อนความชอบในก้นบึ้งนัยน์ตาไม่มิด

ภายในตัวรถใหม่เอี่ยมอ่อง เธอแข็งใจเหยียบเข้าไปไม่ลง เพียงแค่ยื่นมือเข้าไปลูบเบาะนั่ง พลันรู้สึกว่า ดูเหมือนภาคินจะไม่ได้แย่เหมือนกับในข่าวลือขนาดนั้น ถึงขนาดที่ว่า…ใส่ใจเล็กน้อย?