ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5002

และบ้านสามห้องนอนแบบนั้น แต่ใช้ปริมาณน้ำและก๊าซธรรมชาติเท่ากับคนยี่สิบสามสิบคนในหนึ่งเดือน เมื่อพบความผิดปกติเช่นนี้ เมื่อเข้าไปตรวจสอบสถิติส่วนมากก็คือที่ซ่องสุมหลบซ่อนขององค์กรแชร์ลูกโซ่ และบุคลากรแชร์ลูกโซ่ยี่สิบสามสิบคนแออัดกันอยู่ในบ้านที่มีสามห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก

ฉะนั้น หากเหมืองแร่ทองแดงแห่งนี้ไม่ต้องการเปิดเผยเบาะแสต่างๆ เช่นนั้นการใช้พลังงานและวัตถุดิบที่ซื้อตามสาธารณะทั้งหมด กระทั่งขณะที่ปล่อยออกมา จะต้องสอดคล้องกับขนาดคนสามร้อนคนจึงจะไม่ทำให้คนเห็นถึงความผิดปกตื

ไม่เช่นนั้น ถ้าหากมีตัวบ่งชี้ใดๆ ว่าผิด ก็อาจจะถูกศัตรูสังเกตเห็นได้

นี่จึงทำให้เย่เฉินตระหนักได้ว่า การดำเนินการจำนวนมากของตนเองก่อนหน้านี้ อันที่จริงมีจำนวนมากที่ขาดรายละเอียดที่คล้ายคลึงกัน ไม่ว่าจะเป็นการขายทอดตลาดยาอายุวัฒนะ หรือบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกในช่วงเวลานี้ อันที่จริงแล้วก็ค่อนข้างเกินจริง ถ้าหากถูกองค์กรพั่วชิงจับจ้อง การค้นหาตัวเองก็เป็นเพียงแค่เรื่องของเวลา

เวลานี้ ต้วนลี่เย่ก็เอ่ยปากขึ้นอีกว่า: "เออใช่ ในบรรดาสิ่งของที่ฉันนำติดตัวมาด้วยในครั้งนี้ ยังมียาแก้พิษที่เตรียมให้สำหรับพวกเขาด้วย"

เย่เฉินถามเขาว่า: "ยาแก้พิษทำการผลิตในตุรกีเหรอ?"

"ไม่ใช่" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ยาแก้พิษคือให้คนส่งมาที่ตุรกี แต่ส่งมาจากที่ไหน ฉันก็ไม่รู้ชัดเจน"

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า: "ยาแก้พิษไปถึงตุรกี มีเวลาการจัดส่งที่แน่นอนหรือไม่?"

"มีครับ" ต้วนลี่เย่กล่าวอธิบายว่า: "ทุกครั้งที่องค์กรให้ยาแก้พิษจะเป็นเวลาแบบสุ่ม บางครั้งส่งมาก่อนหนึ่งวันแทบจะหมดเวลาใช้แล้ว แต่บางครั้งก็ส่งมาก่อนหนึ่งถึงสองเดือนอย่างไม่คาดคิด ซึ่งยากทาจะคาดคะเนโดยสิ้นเชิง แล้วก็ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ล้วนเป็นการแจ้งให้พวกเราทราบอย่างกะทันหันทั้งสิ้น ยาแก้พิษจะถูกส่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง แล้วให้พวกเราไปรับเอง คาดว่าเพื่อไม่ให้พวกเรารู้กฎเกณฑ์ได้"

หยุดไปพักหนึ่ง ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "นอกจากนี้ ปริมาณที่ส่งมาแต่ละครั้งก็แตกต่างกัน บางครั้งส่งมาหนึ่งเดือน บางครั้งส่งมาสามเดือน และเมื่อยาแก้พิษเหล่านี้ส่งเข้ามา ก็จะส่งตู้นิรภัยมาด้วย หลังจากมาถึงมือของพวกเราแล้ว ทุกครั้งก่อนที่พวกเราจะส่งยาให้ฐานทัพ จะต้องยื่นคำร้องเปิดตู้นิรภัยไปยังองค์กร หลังจากที่องค์กรมอบอำนาจแล้ว พวกเราจึงจะสามารถเปิดตู้นิรภัยได้"

เย่เฉินกล่าวถามด้วยความประหลาดใจว่า: "ตู้นิรภัยคือโครงข่ายเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเหรอ?"

"ถูกต้อง" ต้วนลี่เย่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "ไม่เพียงแต่โครงข่ายเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเท่านั้น แต่ยังมีอุปกรณ์ทำลายตัวเองอีกด้วย ในกรณีที่พวกเราเปิดตู้นิรภัยใหม่ ตู้นิรภัยตัวก่อนก็จะทำลายตัวเอง ในกรณีที่พบว่ามีการเสียหายอย่างรุนแรงก็จะกระตุ้นการทำลายตัวเอง ฉะนั้น มีเพียงการมอบอำนาจขององค์กรเท่านั้น พวกเราจึงจะสามารถเอายาแก้พิษจากด้านในได้ นอกจากนี้ตู้นิรภัยยังมีฟังก์ชันการระบุตัวตนอีกด้วย สามารถบันทึกปริมาณยาแก้พิษที่พวกเราหยิบออกมาได้อย่างแม่นยำ และทุกครั้งพวกเราสามารถรับยาแก้พิษได้เพียงปริมาณที่คงที่เท่านั้น ไม่สามารถรับมากขึ้นได้ ไม่เช่นนั้นหากองค์กรตระหนักได้ถึงเรื่องราวที่อยู่เหนือการควบคุม ก็จะเริ่มทำลายตัวเองในทันที"

พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "ไม่ใช่แค่ตู้นิรภัยของพวกเราเท่านั้น ตู้นิรภัยที่อยู่ในมือขุนพลหัวเมืองของฐานทัพไซปรัสก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าภายในตู้นิรภัยของเขาจะมียาแก้พิษฉุกเฉินสำรองอยู่ แต่ก็จะต้องยื่นคำร้องมอบอำนาจไปยังองค์กรจึงจะสามารถเปิดได้ กรณีที่ในนั้นเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา องค์กรก็จะเสนอให้หยุดยาแก้พิษทันที ในขณะเดียวกันก็จะทำลายยาแก้พิษภายในตู้นิรภัยด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างมากที่สุดก็ภายในหนึ่งสัปดาห์ คนทั้งหมดภายในฐานทัพก็จะต้องตาย"

เย่เฉินกล่าวถามด้วยความงุนงงเล็กน้อยว่า: "เรื่องสำคัญขนาดนี้ถูกย้ายลงโครงข่ายอินเทอร์เน็ต ถ้าหากถูกแฮกเกอร์บุกรุก เช่นนั้นก็จะไม่จบเห่เหรอ?"

"ไม่หรอก" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ที่องค์กรใช้ไม่ใช่อินเทอร์เน็ต แต่เป็นโครงข่ายดาวเทียมสื่อสารของตนเอง อีกทั้งไม่ใช่ดาวเทียมสื่อสารของพลเรือนทั่วๆ ไป แต่เป็นดาวเทียมสื่อสารทางการทหารที่ซื้อจากข้าราชการระดับสูงของสหภาพโซเวียต ผ่านช่องทางพิเศษ เมื่อตอนสหภาพโซเวียตล่มสลาย"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน