เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 153 ความอ่อนโยนทําให้คนใช้อารมณ์

ขณะที่เลิกงาน เวอเรียนเห็นรถบายมัคจอดอยู่ใกล้ ๆ เธอ ตอนที่เธอกำลังเดิน อกมาจากบริษัทยาส

เธอค่อย ๆ วิ่ง เมื่อเธอมาถึงรถ เธอยิ้มแล้วถามฮีลตันว่า “คุณจะมารับฉันหลังเลิกงานทุกวันใช่ไหม?”

คุชกําลังขับรถอยู่ เขาชําเลืองมองทั้งคู่ในกระจกมองหลัง และพูดติดตลกว่า "คุณมอนตี้ ไม่ต้องห่วงหรอก เราแค่แวะมาเฉย ๆ!"

คุชตั้งใจเน้นคําว่า "แวะ" และพูดถึง 2 ครั้ง ซึ่งทําให้เวอเรียนยกมือขึ้นมาปิดรอยยิ้มบนริมฝีปาก

เมื่อฮีลตันหันกลับมามองเธอ เขาบังเอิญเห็นสร้อยข้อมือที่อยู่บนมือของเธอ เขาจับข้อมือเธอไว้แล้วถามอย่างเย็นชาว่า "ใครให้สร้อยข้อมือนี้แก่คุณ นัยน์ตาดําของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย"

เมื่อปฏิกิริยาอันยิ่งใหญ่ของเขา เวอเรียนรีบอธิบายอย่างรีบร้อนว่า "อ้อ ประธานเควนให้ฉันวาดร่างต้นแบบนี้ ฉันกลัวว่าจะทําหาย ฉันเลยใส่มันไว้ที่ข้อมือ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะต้องรีบวาดมันให้เสร็จ”

ดวงตาสีดําของฮีลตันจ้องเธออย่างลึกซึ้งและเย็นชา สายตาของเขาดูเหมือนอยากจะมองผ่านตาของเธอ

เวอเรียนงงมาก "ฮีลตัน เกิดอะไรขึ้นกับคุณ สร้อยข้อมือนี้มีปัญหาหรือเปล่า?"

ใบหน้าของเขาดูบูดบึ้ง เขาใช้แรงคว้าข้อมือของเธอไว้ เวอเรียนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด "ฮีลตัน คุณทําให้ฉันเจ็บ"

ฮีลตันจ้องมองเธออยู่นาน และค่อย ๆ คลายข้อมือของเขาออกจากเธอ เขาบอกว่า "ไม่มีอะไร"

แต่ทําไมหน้าเขาถึงเยือกเย็นนักล่ะ?

เวอเรียนรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วถามว่า "แล้วคืนนี้เราจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่กันเลยหรือเปล่า?"

ฮีลตันตอบหล่อนด้วยน้ําเสียงเย็นชาเพียง "อืม" เท่านั้น เขาไม่ได้พูดอะไรมาก

เมื่อมาถึง แชลโลส์ เบย์ รถมายบัคสีดำได้มุ่งหน้าเข้าสู่บ้านพัก ฮีลตันไม่ได้ตั้งใจลงจากรถ เมื่อมาถึงประตูบ้านใหม่

"รหัสประตูคือวันเกิดของ เจลลี่ บีน”

ๆ หรือแม้แต่แต่งงานกับเธอ เธอก็คงต้องรู้ในไม่ช้าก็เร็ว

ใบหน้าของฮีลตันเริ่มบึ้งตึฃ "เธอกำลังจะพูดอะไร?”

"อย่าเพิ่งเข้าใจฉันผิดนะ แน่นอนฉันอยากให้นายใช้ชีวิตอย่าฃมีความสุข แต่ฉันแค่ห่วงว่าถ้าเวอเรียนเป็นเหมือนแฟนเก่าของนาย และจะทิ้งนายไปถ้าหากรู้อาการป่วยของนายเท่านั้นเอง”

"เธอไม่ทําหรอก"

หลังจากพูดจบ ฮีลตันก็หันหลังกลับแล้วเดินออกจากบ้านของเรย์ทันที

เรย์จ้องมองที่แผ่นหลังของเขาแล้วกําหมัดเธอไว้แน่น ในโลก นี้เธอเป็นคนที่รู้จักเขาดีที่สุด ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถปลอบประโลมใจเขาได้เหมือนเธอ

เขาให้ความสนใจกับเวอเรียน ก็เพียงแค่ความสนใจเพียงชั่วคราว แต่คนที่เขาไว้ใจมากที่สุดก็ยังคงเป็นเธอ

เรย์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และมองยาอีกหนึ่งอาทิตย์ที่เหลือ เธอกำลังเข้าข้างตัวเอง

เธอแค่ต้องการเจอเขาให้บ่อยขึ้น บ่อยขึ้น...

เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มใช้วิธีการระดับต่ำช้า เหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้นที่อยู่รายรอบ ๆ ฮีลตันตลอดเวลา?

คนฉลาดและเย็นชาอย่างฮีลตัน จะไม่รู้ว่าเลยเหรอว่าเธอหมายถึงอะไรหลังจากที่เธอสั่งยาให้เขาเพียงอาทิตย์เดียว? เขาไม่อยากพูดถึงมันหรือเขาไม่ต้องการรับรู้ความตั้งใจของเธอ?

…

เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเธอไม่มีเวลาได้ใส่รองเท้าแตะ ดังนั้นเธอจึงวิ่งออกจากห้องนอนใหญ่ไปด้วยเท้าเปล่าและวิ่งลงไปข้างล่าง

เมื่อฮีลตันเปิดประตูเข้ามา เวอเรียนก็รีบกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเขา