เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 157 ขโมยชิป
ระหว่างมื้ออาหารเช้ามีน้ำเกรปฟรุตคั้นสดขวดใหญ่วางไว้บนโต๊ะ
เมื่อเวอเรียนลงมาจากบันได เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวว่า "
เจบบี่ บีน ไม่ชอบดื่มน้ำเกรปฟรุตไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึงคั้นเยอะนักล่ะ”
เด็กน้อยคุกเข่าบนเก้าอี้เด็กของเธอด้วย ในมือเล็ก ๆ ของเธอถือผลเกรปฟรุต ในขณะที่เธอวางไว้ในเครื่องคั้นน้ำผลไม้
"มอนตี้ มาดามลีอาห์บอกว่าถ้ากินเกรปฟรุตสามารถเพิ่มวิตามินได้มากมาย หนูไม่ชอบมัน แต่หนูต้องการคั้นมันให้คุณ!"
ฮีลตันหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขายกมือขึ้นแล้วลูบหัวเด็กน้อย "ถ้าลูกต้องการเล่นกับเครื่องคั้นน้ําผลไม้อย่าแก้ตัว หยุดคั้นและทานอาหารเช้าได้แล้ว"
เจลลี่ บีน เบะปากของเธอพร้อมด้วยเสียงบ่นพึมพำ แต่เวอเรียนกลับรู้สึกดีเพราะลูกของเธอนั้นช่าง “กตัญญู” เธอจึงดื่มน้ำส้มโอหมดทั้งสองแก้วในเช้าวันนั้น
สิ่งที่แปลกคือน้ำผลไม้บนโต๊ะอาหารเช้าในอีกสองหรือสามวันข้างหน้าเป็นน้ำเกรพฟรุตทั้งหม
เจลลี่ บีน ดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับเกรปฟรุต จนเวอเรียนจะต้องดื่มน้ำเกรปฟรุตสองแก้วทุกวันก่อนที่จะออกไปนอกบ้าน ไม่อย่างนั้น เจลลี่ บีน จะไม่ปล่อยให้เธอออกไป
...
วันนี้เวอเรียนเลิกงานเร็ว บริษัทยาส กับ ฟัดด์ กรุ๊ป นั้นอยู่ไม่ไกลกันมาก ดังนั้นเธอจึงไปที่ฟัดด์ กรุ๊ป เพื่อรอฮีลตันเลิกงาน
เมื่อเธอมาถึงชั้น 66 และกําลังจะเข้าไปในห้องทำงานของฮีลตัน ก็มีเสียงผู้ชายที่ดังกังวานหยุดเธอจากด้านหลัง
“สิงโตน้อย?”
เวอเรียนหันศีรษะของเธอกลับไปมอง เธอจําได้ว่า แซนเดอร์ ลูคัส เป็นประธานลูคัสของแผนกต่างประเทศของฟัดด์ และเป็นเพื่อนที่ดีของฮีลตัน
แซนเดอร์ผลักแว่นตาขอบทองบนสนจมูกของเขา และมองไปที่เธอ "เป็นคุณจริง ๆ คุณมาที่นี่เพื่อมาหาฮีลตันเหรอ?"
เวอเรียนพยักหน้า “ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ คุณลูคัส… เมื่อสักครู่นี้?”
เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ และพูดอย่างมีอารมณ์ขันว่า "ใช่ นอกจากคุณแล้ว ผมจะเรียกใคร
สิงโตน้อย?
ใครตั้งชื่อเล่นนี้ให้เธอ?
เดี๋ยว ไม่นะ สิงโตน้อยไม่ใช่ชื่อของสุนัขจรจัดตัวนั้นเหรอ!
ไม่น่าแปลกใจที่ฮีลตันต้องการตั้งชื่อสุนัขจรจัดตัวนั้นว่า "สิงโตน้อย" เธอสงสัยว่าทําไมสุนัขตัวนั้นถึงได้ชื่อว่า สิงโตน้อย!
เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เธอก็ถามกลับอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “คุณลูคัส ฉันขอถามอะไรสักหน่อย ทำไมคุณถึงเรียกฉันส่าสิงโตน้อย?”
แซนเดอร์สัมผัสกับสันจมูกของเขาด้วยนิ้วเรียวยาว ในขณะที่เขายิ้มกํากวมและยั่วยุ "นี่... คุณสามารถถามฮีลตันเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม?"
เมื่อเวอเรียนหันเข้าห้องทํางานของฮีลตัน แซนเดอร์ก็นึกขึ้นได้ "โอ้ใช่ ฮีลตันจะมีการประชุมในห้องประชุม ไปที่ห้องทํางานของเขาและรอเขา"
ดวงตาของเวอเรียนเป็นประกาย เขาไม่ได้อยู่ในห้องทำงานหรอกเหรอ?
"โอเค ขอบคุณค่ะ คุณลูคัส"
แล็ปท็อปของฮีลตัสถูกเปิดอยู่ และมีกล่องอยู่บนโต๊ะ เธอเดินไปเปิดมัน
บนหน้าจอแล็ปท็อปเป็นงบการเงินของ ฟัดด์ กรุ๊ป สําหรับไตรมาสนี้
ข้างหูของเธอ ก็มีเสียงของยานิดังก้องขึ้นมา
"หากคุณต้องการให้ ฟัดด์ กรุ๊ป สูญเสียอย่างน่าสังเวช คุณควรทํางานอย่างหนักเพื่อขโมยงบการเงินของ ฟัดด์ กรุ๊ป
เวอเรียนจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์เปิดสว่างจ้า
สิ่งที่ฉายโดยไม่รู้ตัวในใจของเธอคือภาพโศกนาฏกรรมของพ่อของเธอที่กำลังกระโดดลงจากตึก และในขณะที่เธอต้องการจะยื่นมือออกไป อีกครึ่งหนึ่งของจิตใจของเธอก็แสดงภาพของเธอที่สนิทสนมกับฮีลตัน
คืนนั้นบนเกาะรีเจ้นท์ เมื่อเธอรู้ถึงการตายของเขา เธอรู้สึกเสียใจอย่างมากที่ร่วมมือกับยานิ แต่เมื่อฮีลตันมายืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างปลอดภัยเธอก็มีความสุขมาก
ฮีลตันบังคับให้พ่อของเธอตาย เธอควรจะหวังว่าเขาจะตาย แต่ทําไมเธอถึงล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า?
น้ําตาค่อย ๆ ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
...
ฮีลตันออกมาจากห้องประชุม และพบกับแซนเดอร์ระหว่างทางเดิน
“สิงโตน้อยของนายอยู่ที่นี่ เธอรอนายอยู่ที่ห้องทำงานของนาย”
ท่าทางการแสดงออกของฮีลตันนั้นดูน่ากลัวและเย็นชา จากนั้นเขารีบเดินกลับไปที่ห้องทำงานของด้วยขาอันเรียวยาว ท่าทางของเขานั้นเย็นชามาก
แซนเดอร์รู้สึกงุนงงเล็กน้อย “ทำไมนายถึงเย็นชาจัง ไม่เห็นสนุกเลย!”
เมื่อฮีลตันเดินไปที่ห้องทำงานของเขา เขาไม่ได้เปิดเขเาไปในทันที แต่เพียงแค่แง้มประตูไว้แค่นั้น เขายืนอยู่ตรงนั้นและมองไปผู้หญิงร่างเล็กที่ยืนอยู่ตางข้างโต๊ะทำงานเขา
ในขณะที่เวอเรียนกำลังจะเอาชิปอัจฉริยะในกล่องออกมานั้น ฮีลตันก็ผลักประตให้เปิดออกและเดินเข้าไป
“ริอาน่า คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
ในมือของเวอเรียนนั้นถือชิปไว้ ทันใดนั้นเองเธอรู้สึกเสียหน้าทันที ชิปที่อยู่ในมือของเธอนั้นตกลงบนพื้น
หัวใจของเธอเกือบจะหยุดเต้น เธอไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดัง สีหน้าของเธอสีเผือก เธอจ้องมองไปที่ฮีลตันที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านนอก
เธอถูกเขาจับได้?
ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง สายตาที่จ้องมองมาราวจะทะลุร่างเธอออกไป สายตาคู่นั้นทำให้เวอเรียนอยากจะหนีไปให้ไกลจากตรงนี้
เธอไม่เคยนึกถึงภาพเหตุการณ์นี้มาก่อน ถ้าหากว่าเขารู้ความจริง?
ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดมากขนาดนี้?
เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเธอ และมองไปที่ชิปที่ร่วงลงมาข้างเท้าของเธอ
เวอเรียนอยากจะอ้าปากเพื่อแก้ตัวให้กับตัวเธอเองและหลบหนีออกจากตรงนี้ แต่เธอพบว่าเมื่อเธอกำลังจะอ้าปากของเธอ เธอก็พูดไม่ออก "ฉัน..."
หลังจากคำว่า "ฉัน" ไม่มีคำอธิบายใด ๆ ออกมา
ฮีลตันก้มลงหยิบชิปที่พื้น ตอนที่เขาลุกขึ้นตาของเขาก็เปล่งประกายพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มที่อ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความหมาย
เมื่อดวงตาทั้งคู่ของพวกเขาสบเข้าหากัน คนหนึ่งกำลังรู้สึกพ่ายแพ้ อีกฝ่ายกลับยิ้มอย่างใจเย็น
ขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า "ดูเหมือนคุณจะสนใจชิปอันนี้มาก คุณเคยถามผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อเช้า
ในใจของเวอเรียนนั้นต้องการที่จะหดมือกลับเข้ามา “ฉัน… ฉันไม่ได้ ฉันแค่…”
"ถ้าคุณอยากรู้อยากเห็น ผมก็จะให้สิ่งนี้กับคุณ มันไม่ใช่สิ่งที่สำคัญอะไร”
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 157 ขโมยชิป ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 157 ขโมยชิป เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า. ในที่นี้ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้เจาะลึกถึงบุคลิกของตัวละครหลัก ทำให้ผู้อ่านรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่น่ารักมากแต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน ทั้งสองคนถูกครอบครัวทอดทิ้ง แต่พวกเขาก็เป็นคนที่โหยหาความรักมากที่สุด.. นางเอกทั้งชายและหญิงจะมารวมตัวกันที่ บทที่ 157 ขโมยชิป เล่ห์รัก ท่านประธาน หรือพบอีกคนหนึ่ง ปัญหา? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 157 ขโมยชิป ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 157 ขโมยชิป
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 157 ขโมยชิป นวนิยาย