เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้
"พวกเขา? ยังมีคนอื่นอีกนอกจากคุณลูคัสอีกเหรอ" เวเรียนถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง และใช้มือของเธอโอบรอบคอของเขา
ฮีลตันโอบเอวเรียวของเธอ “แซนเดอร์กับจินน์เป็นคนตั้งมันขึ้นมา”
เวอเรียนหน้าแดง เธอกำหมัดเอ่ไว้แน่นและทุบลงที่ไหล่ของเขา เธอพูดด้วยท่าทีที่ไม่พอใจอย่างล้อเล่น “ทำไมพวกเขาถึงเรียกฉันว่า สิงโตน้อย? คุณมักจะบอกกับพวกเขาว่าฉันขี้โมโหใช่ไหมคะ?”
พวกสิงโตไม่ใช่เป็นพวกที่ระเบิดได้ง่าย ๆ เมื่อเวลาที่พวกมันโกรธหรอกเหรอ?
เขายกมือใหญ่ที่พันปมตามเส้นผมของเธอ เขากระซิบว่า "ผมว่าลูกสิงโตมันน่ารักน่ะ เลยให้พวกเขาเรียกคุณแบบนั้น"
น่ารัก?
เวอเรียนเหมือนได้ค้นพบกับโลกใบใหม่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคําว่า "น่ารัก" ออกมาจากปากของฮีลตัน ใบหูของเธอกลายเป็นสีแดง "แล้วคุณตั้งชื่อลูกสุนัขว่า สิงโตน้อย คุณมีเจตนาอื่นหรือไม่?”
เขาฮัมเพลง “ตอนที่เราอุ้มมันกลับมา มันเกือบจะกัดผมหลังจากแกล้งมัน 2-3 ครั้ง ถ้าไม่ใช่สิงโตน้อย แล้วมันคืออะไร?"
เวอเรียนหัวเราะเบา ๆ “ลูกสุนัขตัวนี้มีความกล้าหาญจริง ๆ มันไม่ได้กลัวคุณจะฆ่ามันเลย!”
“มันไม่รู้สึกละอาย เพราะมันคิดว่าผมจะไม่ทำอะไรกับมันหรอกเหรอ”
ฮีลตันจ้องเธอด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ตอนที่เขาพูดอย่างนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเวอเรียนกลับแข็งทื่อขึ้นมาทันที ภายในใจของเธอรู้สึกแน่นจนพูดไม่ออก
สิ่งที่เขาพูดนั้นหมายถึงลูกหมา แต่ทําไมเธอถึงรู้สึกว่าเขาหมายถึงเธอ
ฮีลตันหมายถึงอะไร? เขากำลังสงสัยเธอเหรอ?
สิ่งที่เขาพูดนั้นฟังดูไม่ชัดเจน เวอเรียนจึงแกล้งทำเหมือนเป็นคนโง่ เธออ้าปากและกดมันเบา ๆ ที่นิ้วของเขาก่อนที่จะกัดมัน เธอทิ้งรอยประทับไว้แถวหนึ่งโดยจงใจหัวเราะขณะที่เธอพูดว่า "คุณบอกว่ามันคือสิงโตตัวน้อยความกล้าหาญของมันนั้นใหญ่มาก!"
ฮีลตันก้มลงรอยที่เรียงเป็นแถวบนนิ้วมือของเขา เวอเรียนคิดว่าเขากำลังจะโกรธ เธอเอียงศีรษะเพื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ไม่ทันคาดคิด เธอถูกเขาโอบกอดไว้
ฮีลตันจูบปากเธออย่างแรง
เวอเรียนหน้าแดง หัวใจของเธอนั้นเต้นเร็ว ไม่มีที่ไหนเลยที่จะวางมืออันสวยงามของเธอ ฮีลตันจับมือเธอวางไว้ที่คอของเขา เขาจูบเธอจรกระทั่งริมฝีปากของเธอบวมแดง ฮีลตันถึงได้ปบ่อยเธอไป
"ทําไมจู่ ๆ จูบฉันล่ะ?"
ริมฝีปากบางของเขายังคงกดลงบนริมฝีปากของเธอเบา ๆ ดวงตาดำคู่นั้นของเขา ยังคงจ้องมองริมฝีปากของเธออย่างโหยหา “สิงโตน้อยกัดผม แล้วผมจะกัดบ้างไม่ได้เหรอ?”
เวอเรียนหน้าแดงก่ำ!
เขาพูดอย่างสงบ เหมือนที่เขาพูดไม่ใช่คํารัก แล้วทําไมหัวใจของเธอจึงพองโตแล้วละลายเหมือนกับช็อกโกแลต?
...
ฮีลตันเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะเลิกงาน เวอเรียนจึงนั่งรอเขาที่โซฟาข้าง ๆ เล่นโทรศัพท์เพื่อรอฮีลตันเลิกงาน เพื่อที่ทั้งสองจะได้ออกจากที้ทำงานพร้อมกัน
โทรศัพท์เธอดังขึ้น มันเป็นสายโทรเข้าจากยานิ เธอรีบตัดสายทิ้งทันที
ยานิต้องโทรมาเร่งเร้าเพื่อให้เธอขโมยชิป
เธอรู้สึกไม่สบายใจเมื่อคิดถึงเรื่องนี้
เธอเงยหน้าขึ้นมองฮีลตัน อารมณ์ที่อยู่ภายในใจของเธอเริ่มรู้สึกซับซ้อนมากขึ้น
ถ้าวันหนึ่งฮีลตันรู้ว่าเธอโกหกเขา เขาจะเกลียดเธอไหม?
แล้วถ้าเขาเกลียดเธอล่ะ? เธอจะเกลียดเขาที่บังคับให้พ่อของเธอตายไปไหม?
เธอได้แต่คิดคำนวณความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาได้เท่านั้น แต่เธอไม่สามารถให้หัวใจกับเขาได้จริง ๆ
…
หลังฮีลตันเลิกงาน เวอเรียนไปที่โรงเรียนอนุบาลกับเขาเพื่อที่จะรับ เจลลี่ บีน ก่อนกลับบ้านพักที่ แชลโลว์ เบย์
คนรับสิงโตน้อยมาจากคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ ทันทีที่ เจลลี่ บีน เข้ามาภายในบ้าน เมื่อเธอได้เห็นเจ้าสิงโตน้อยนั้นกำลังกระโดดตะเกียกตะดายอยู่บนโซฟา ไม่ต้องอธิบายเลยว่าเธอนั้นดีใจมากแค่ไหน เธอไปวิ่งเล่นกับสิงโตน้อยอยู่บนโซฟา
"พ่อคะ สิงโตน้อยดูผอมลงนะ! เอาเจ้าสิงโตน้อยไว้ที่นี่เถอะนะคะ ให้มันอยู่กับเราที่นี่! หนูจะดูแลสิงโตน้อยให้ดีที่สุด!"
ฮีลตันไม่ได้คัดค้าน เขาตอบอย่างนุ่มนวล
เวอเรียน มอนท์ กำลังเดินไป “เจลลี่ บีน ชอบลูกหมามากไหมคะ?”
เจลลี่ บีน มุ่ยปากแล้วพูดว่า "มอนตี้กับพ่อ จะไม่มีน้องให้หนู หนูก็คงทำได้แต่เล่นกับสิงโตน้อยเท่านั้น!”
"..."
ใบหน้าของเวอเรียนก็ร้อนผ่าว เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา เธอบังเอิญสบกับสายตาที่ร้อนแรงของฮีลตัน เขาจ้องมองเธอ ริมฝีปากบางของเขาอมยิ้มเบา ๆ
เวอเรียนรู้สึกหน้าชา เขาอยากมีลูกด้วยเหรอ?
ขณะที่ฮีลตันไปทํางานที่ห้องอ่านหนังสือชั้นบน เวอเรียนกำลังทําอาหารอยู่ในครัวนั้น เจลลี่ บีน แอบอุ้มสิงโตน้อยขึ้นไปบนชั้นสอง
"พ่อคะ!"
ฮีลตันเห็นเด็กน้อยวิ่งมาหา จึงทิ้งงานและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน
"เอาล่ะ เกิดอะไรขึ้นคะลูก?"
"พ่อคะ เมื่อไหร่มอนตี้จะมีน้องชายหรือน้องสาวอยู่ในท้องคะ?"
ฮีลตันบีบจมูกของ เจลลี่ บีน "รีบขนาดนั้นเลยเหรอ?”
พูดเพียงสั้น ๆ ว่า "พ่อคะ
"แต่มันต้องใช้เวลาพอสมควร พ่อจะบอกข่าวให้ลูกได้ฟังคนแรกเลยนะ”
"ถ้ามอนตี้มีลูก พ่อต้องบอก เจลลี่ บีน ก่อนนะคะ!”
ฮีลตันลูบหัวเจ้าตัวน้อย "เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างหนูกับพ่อ"
เจลลี่ บีน พยักหน้ารับรู้ “ใช่ค่ะ หนูจะไม่บอกความลับนี้กับมอนตี้อย่างแน่นอน!”
"ไปเล่นไป"
...
หลังจากที่ เจลลี่ บีน พาสิงโตน้อยออกไปจากห้องหนังสือ ดวงตาสีดำของฮีลตันก็เปล่งประกาย
มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากคุช
เขารับสาย
ผมตรวจสอบประวัติทั้งหมดของ มอนท์ กรุ๊ป และพบว่า เกรย์สัน มอนท์ ล้มละลายในปีนั้นและเกี่ยวข้องกับ ฟัดด์ กรุ๊ป
...
หลังจากวางสายไป ฮีลตันก็เล่นกับชิปที่อยู่ในทือของเขา
งั้นจุดประสงค์ที่เธอเข้าใกล้เขา ก็เพียงเพื่อแก้แค้นเหรอ?
ในค่ำคืนใต้แสงจันทร์บนเกาะรีเจ้นท์ ในขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าเธอหลังจากที่เขาหนีรอดจากความตาย เธอแค่แกล้งทําเป็นว่า เธอกอดเขาอย่างตื่นเต้นอย่างนั้นหรือ?
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้
ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้ ให้รายละเอียดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง นางเอกใน บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้ เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่มีบุคลิกเสรีนิยมและเข้มแข็ง ได้นำเรื่องราวมาสู่รายละเอียดที่คาดไม่ถึง ส่งผลให้ความรักของคนสองคนเริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้ ได้อัปเดตบทล่าสุดที่ th.readeraz.com อ่านชุดเต็ม เล่ห์รัก ท่านประธาน แล้ววันนี้
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 158 การดื่มน้ําเกรปฟรุตสามารถทําให้คนตั้งครรภ์ได้