เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง?
หากเขาปฏิบัติต่อเธอไม่ดี ชีวิตของเธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ ๆ
ฮีลตัน ดึงเธอเข้ามาหา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หยุดปฏิเสธสิ่งที่ใจคุณคิดจริง ๆ เถอะ!”
“ ... ” เวอเรียน พูดไม่ออก
เวอเรียน พิงเขาขณะที่เธอไม่ต้องการดิ้นรนอีกต่อไป เธอโหยหาความอบอุ่นจากร่างกายของเขาความอบอุ่นที่เล็ดลอดออกมาในขณะนี้
เธอนึกถึงสิ่งที่ ป้าลีอาห์ บอกเธอเมื่อเช้าขณะที่เธอเอื้อมมือไปเช็คไหล่ขวาของเขาอย่างละเอียด เธอเงยหน้าขึ้นถามด้วยความกังวล “ไหล่ขวาของคุณยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
จากนั้น ฮีลตัน ก็จับข้อมือบาง และเรียวของเธอด้วยมือซ้ายของเขา ขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างอบอุ่นด้วยดวงตาสีดำมุกอันคมเข้มของเขา “ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหม ว่าควรจะเป็นห่วงผมยังไง”
ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อยและเธอก็พูดว่า “ฉันได้ยิน ป้าลีอาห์ พูดมาว่า ฉันใช้เวลาทั้งคืนนอนบนแขนของคุณและไปกระตุ้นอาการปวดของคุณให้เกิดขึ้น…”
“คุณรู้เรื่องนั้นด้วยเหรอ?”
เวอเรียน พูดไม่ออก ขณะที่หายใจเข้าลึก ๆ “ฉันไม่ได้อนุญาตให้คุณกอดฉัน”
ฮีลตัน แสดงท่าทีเย้ยหยัน “แม้แต่สุนัขก็ยังมีน้ำใจมากกว่าคุณ หลังจากที่ผมดูแลมันมาระยะหนึ่ง”
จู่ ๆ เขาก็ยกนิ้วเรียวยาวขึ้นเพื่อเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขา เวอเรียน ใช้มือปิดตาโดยสัญชาตญาณ "คุณกำลังทำอะไร! ที่นี่มันในรถนะ…!”
เขาไม่ได้ต้องการแบบนั้น…เขาจะ? ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสก ๆ และยิ่งกว่านั้นพวกเขาอยู่ข้างถนนสายหลัก!
ฮีลตัน ถอดเสื้อเชิ้ตสีดำออกก่อนจะหยิบขวดครีมออกมาจากช่องเก็บของ เขายิ้มแล้วดึงมือเล็ก ๆ ของเธอออกเพื่อวางครีมไว้ในมือของเธอ “ผมคงไม่รังเกียจอย่างแน่นอน ถ้าหากคุณอยากมีเซ็กส์บนรถกับผม แต่ว่าก่อนมีอะไรกันคุณช่วยทาครีมให้ผมก่อนได้ไหม”
หลังจากนั้น เวอเรียน ก็หลุดออกจากภวังค์ของเธอ ดูเหมือนว่าเหตุผลที่เขาถอดเสื้อเพื่อที่จะให้เธอทาครีมให้เขา
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดงระเรื่อเป็นอย่างมาก ในขณะที่เธอกำลังมองไปที่อาการที่เขาเคยปวดตรงไหล่ขวาของเขา ฮีลตัน ก็คว้าแขนซ้ายของเขาเข้าที่เอวของเธอทันที จากนั้นทั้งร่างของเธอก็ถูกอุ้มขึ้นไปนั่งบนตักของเขา
เธอนั่งอยู่บนตักของเขาและทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาก
"วางฉันลงเดี๋ยวนี้…"
พยายามดิ้นเบา ๆ แต่ ฮีลตัน ก็ไม่ได้ปล่อยเธอแต่กลับมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นและเร่าร้อนเขาพูดว่า
เธอไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้เขากอดเธอตามที่เขาพอใจ โดยเฉพาะตอนที่เธอประเมินอาการบาดเจ็บที่ไหล่ขวาของเขาอย่างละเอียดแล้ว เธอก็รู้ว่ามีอาการบวมเล็กน้อยเกิดขึ้นตรงนั้น ในขณะที่ทำหน้าบึ้งเธอพูดว่า “มันบวมนิดหน่อยค่ะ”
เขาจ้องมาที่เธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อคืนมีคนมานอนทับฉันหรือเปล่านะ?”
เวอเรียน พึมพำเบา ๆ “ ฉันไม่ยอมให้คุณมากอดฉันหรอก…”
“คุณเอาแต่บ่นว่าเป็นหวัด ผมเลยต้องกอดคุณและห่วงว่าคุณจะเป็นไข้”
พูดคำเดียวง่าย ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและน่าดึงดูดของเขา เวอเรียน กัดปากเล็ก
ในขณะที่เธอช่วยทาครีมให้เขา เธอก็บ่นพร้อมกับสะอื้นว่า “คุณแค่ช่วยห่มผ้าห่มให้หนาขึ้นหรือว่าให้ฉันนอนพิงบนไหล่ซ้ายของคุณก็ได้…”
ใบหน้าอันหล่อเหลาของ ฮีลตัน โน้มเข้ามาใกล้เธอ ดวงตาสีดำมุกของเขาก็จ้องมองมาที่เธอแบบจฃใจ “ผมกลัวว่าถ้าหากผมขยับตัวนิดนึง ผมอาจจะทำให้คุณตื่นและคุณอาจจะอารมณ์ไม่ดี”
เสียงของเขานุ่มนวล ทุ้มและดูน่าฟังเป็นอย่างมาก เพียงคำพูดแค่ไม่กี่คำก็เพียงพอแล้วที่จะสื่อให้ทุกคนรู้สึกถึงความรักที่มากล้นนั้นได้
โอบที่คอของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเล็ก ๆ
“ฮีลตัน ฉันกลัวว่าฉันจะตกหลุมรักคุณ…”
“กลัวเหรอ? ตอนนี้คุณยังไม่ได้อยู่ในความรักหรอกเหรอ?”
เธอสะอื้นเบา ๆ “คงอีกไม่นาน…”
เธอควรจะทิ้งเขาไปก่อนที่ความรักของเธอที่มีต่อเขาจะลึกซึ้งมากเกินกว่าที่เธอจะดึงตัวเองออกไปจากเขาได้
เวอเรียน เอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอเพื่อที่จะช่วยทาครีมตรงไหล่ขวาของเขาที่กำลังปวดบวมอยู่
ฮีลตัน บีบมือเรียวเล็กของเธอแล้ววางลงที่ขอบด้านข้างริมฝีปากเพื่อจูบ “มือของคุณยังเจ็บอยู่ไหม”
เขาหมายถึงมือที่ถูกน้ำร้อนจาก ซันนี่ ที่ลวกมือเธอเมื่อวานหรือเปล่า?
เธอส่ายหัว “ไม่เจ็บ เมื่อคืนนคุณช่วยทาครีมที่มือของฉันใช่ไหม?”
ฮีลตัน ตอบง่าย ๆ ว่า “ใช่” จากนั้นก็กอดเธอแล้วสั่งว่า “ช่วยนวดไหล่ให้ผมอีกทีได้ไหม?”
"ได้ค่ะ"
เวอเรียน ช่วยนวดไหล่ขวาให้เขา ความแรงกำลังดี ฮีลตัน รู้สึกสบายขึัน ดวงตาสีมุกอันคมเข้มของเขาจ้องไปตรงรอยจูบที่เขาทิ้งไว้ที่คอของเธอ และเขาแตะมันเบา ๆ ด้วยนิ้วเรียวยาว
ไม่แน่ใจว่าพวกเขาคลอเคลียกันนานขนาดไหน และโทรศัพท์มือถือของ เวอเรียน ก็เริ่่มดังขึ้น
สายเรียกเข้ามาจากแผนกออกแบบ
“คุณไปเที่ยวที่ไหนเหรอ เวอเรียน? เราตามหาคุณทุกที่แต่ไม่เจอ คุณรีบกลับมาตอนนี้เลย การประชุมใกล้จะเริ่มแล้ว!”
“ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว และฉันจะรีบกลับไปทันที”
หลังจากวางสาย เวอเรียน ทำหน้ามุ่ยปากจู๋ เธอพูดว่า “ผู้จักการบอกว่าการประชุมใกล้จะเริ่มแล้ว ฉันจะต้องรีบกลับไป…”
ดวงตาสีดำมุกที่เข้มของเขาดูลึกซึ้ง และเขาพูดว่า “รีอาน่า ปกป้องร่างกายและหัวใจของคุณไว้สำหรับผมเพียงเท่านั้น
แต่เขาก็พูดด้วยท่าทีที่เข้มงวดและเข้มงวดจนรู้สึกถึงความขมขื่นในน้ำเสียงของเขา จากนั้น เวอเรียน ก็จูบลงบนริมฝีปากบางของเขาในขณะที่เธอนั่งอยู่บนตักของเขาและเม้มริมฝีปากของเธอ และพูดอย่างล้อเลียนว่า “ถ้ามีคนรู้ว่าแฟนของฉันนั้นอันตรายและร้ายกาจแค่ไหนฉันก็มั่นใจว่าจะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ฉัน
ๆ ของเธอ “
“ฉันรู้และฉันยังไม่ได้เปิดใจกว้างขนาดนั้น ฉัน... ฉันมีแค่คุณคนเดียว เชื่อใจฉันเถอะ โอเค?”
หลังจากที่เธอยอมรับ ฮีลตัน ได้แล้ว ความคิดที่เธอจะทำสิ่งเหล่านั้นกับผู้ชายคนอื่นหลังจากที่เธอเลิกกับ ฮีลตัน
เธอตัดสินใจแล้วเหรอว่าเธอจะเป็นของ ฮีลตัน ฟัดด์ จริง ๆ ?
เธอไม่มั่นใจว่านั่นมันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ แต่เมื่อใดก็ตามที่เธอทำกับ ฮีลตัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าเธอทำกับเขาด้วยความเต็มใจเพราะสิ่งที่เธอต้องการคือการทำให้เขาพอใจและทำให้เขามีความสุข
ฮีลตัน ตอบกลับอย่างเรียบง่ายและ เวอเรียน ก็ลงจากตักของเขา “ฉันจะออกไปก่อนนะ”
…
วันต่อมาผ่านไปด้วยดี
ดูเหมือนว่าการระวังของ ฮีลตัน มีต่อเธอกำลังเริ่มลดลงอย่างช้า ๆ
กิจวัตรประจำวันของ เวอเรียน นั้นซ้ำซาก เธอมุ่งหน้าออกไปทำงานแล้วกลับไปที่ แชลโลว์ เบย์
เวอเรียน ขึ้นไปชั้นบนเพื่อจะเรียก ฮีลตัน
แต่จะอาจจะจดเร็ว ๆ นี้
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง? ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง? เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า. ในที่นี้ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้เจาะลึกถึงบุคลิกของตัวละครหลัก ทำให้ผู้อ่านรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่น่ารักมากแต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน ทั้งสองคนถูกครอบครัวทอดทิ้ง แต่พวกเขาก็เป็นคนที่โหยหาความรักมากที่สุด.. นางเอกทั้งชายและหญิงจะมารวมตัวกันที่ บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง? เล่ห์รัก ท่านประธาน หรือพบอีกคนหนึ่ง ปัญหา? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง? ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง?
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 171 ประจำเดือนของคุณมาหรือยัง? นวนิยาย