เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ
ดวงตาของ เวอเรียน สั่นเครืออย่างแรงขณะที่เธอนั่งยอง ๆ อยู่ข้างโถชักโครก
เธอได้กำจัดความเป็นไปได้นั้นในทันที...
มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะทุกครั้งหลังจากที่เธอทำกิจกรรมกับ ฮีลตัน เสร็จเธอก็มักจะกินยาคุมกำเนิด...
เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตั้งครรภ์
ตอนนั้นเองที่ ฮีลตัน คว้ามือของเธอ และดึงเธอมาหาเขา ดวงตาสีมุกคมเข้มของเขาจดจ่อที่เธออย่างอ่อนโยน
เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดว่า “บางทีท้องของฉันมันก็รู้สึกไม่ดีเมื่อไม่นานมานี้ และช่วงนี้ฉันคงจะนอนดึกบ่อยเลยทำให้เดือนนี้ประจำเดือนยังไม่มา”
ถ้าหากเธอตั้งครรภ์แล้วจะเกิดอะไรขึ้น มันมีโอกาสที่เธอจะตั้งครรภ์เหรอ?
เมื่อความคิดนั้นแวบเข้ามาในใจของเธอหัวใจของ เวอเรียน ก็เต้นอย่างรุนแรง
ฮีลตัน ไม่ได้ถามเธอเพิ่ม แต่สิ่งที่เขาทำคือยกมือขึ้นแล้วตบหน้าผากของเธอเบา ๆ “ยังรู้สึกแย่อยู่ใช่ไหม”
เธอส่ายหัวและฝังร่างกายที่อ่อนแอของเธอซบไปที่ตัวของเขาและสวมกอดเอวของเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ไม่แย่แล้ว บางทีฉันอาจจะพักผ่อนน้อยในช่วงนี้ เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลไปนะคะ?”
เวอเรียน เงยหน้าเล็ก ๆ ของเธอ และมองเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีพิรุธเธอจึงรีบบอกเขาว่า“ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณไม่ออกไปตอนนี้คุณอาจจะไปทำงานสาย”
…
เวอเรียน ไม่ได้เน้นไปที่เช้าวันทำงานของเธอเลย
เธอรู้สึกว่าเธอจะท้องโดยสัญชาตญาณ ตอนนี้เธอไม่สามารถท้องได้ใช่ไหม?
เธอทานยาจริง ๆ หลังจากเสร็จสิ้นการภาระกิจและวันเดียวที่เธอพลาดยาคือคืนที่ ฮีลตัน พา มาที่บ้าน เธอจำได้ดีว่าสิ่งที่ ฮีลตัน ทำคือการทำร้ายร่างกายของเธออย่างหนัก ตั้งแต่พวกเขาโต้เถียงกันในตอนนั้น ดูเหมือนว่า ฮีลตัน แค่มีเจตนาที่จะทำให้เธออับอายเพียงเท่านั้น และเขาก็ไม่ได้อยู่ในร่างของเธอ
ตามหลักทฤษฎีนี้แล้วมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตั้งครรภ์
ด้วยเหตุผลนี้เธอจึงเก็บความคิดไว้ในใจและหยุดคิดมาก
เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เวอเรียน เธอได้รับโทรศัพท์จาก ฮีลตัน ในขณะที่เธอกำลังทานอาหารกบางวันอยู่ในโรงอาหาร
เมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสียงที่ลึกล้ำและเป็นลูกผู้ชายก็ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “คุณกินข้าวเที่ยงแล้วหรือยัง?”
“ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันกินข้าวอยู่ แล้วคุณล่ะ?"
“ผมกำลังจะถึง”
ดูเหมือนจะยุ่งกับงานในขณะที่โทรหาเธอ เวอเรียน มองไปที่อาหารในจานของเธอ เพราะเธอดูเหมือนว่าจะเบื่ออาหารมาก หลังจากกินเกี๊ยวเสร็จเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ฮีลตัน วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ฉันจะขอลาพักตอนเที่ยง เพื่อจะได้เลิกงานให้เร็วขึ้น
ฮีลตัน เลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “แน่นอนผมจะให้คุชไปรับคุณ”
นาที คงไม่มีปัญหาอะไร
“คุณยังรู้สึกแย่อยู่หรือเปล่า? ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลตอนเที่ยง”
ๆ ของเธอขณะที่เธอเลือกที่จะเล่นกับอาหารในจานของเธอ ในขณะที่ทำหน้ามุ่ยเธอกล่าวว่า “ฉันไม่ชอบไปโรงพยาบาล และแม่ของฉันก็เสียชีวิตในโรงพยาบาลจากการเสียเลือดมากเกินไปตอนที่เธอคลอดฉัน
คำพูดที่เธอบอกเขานี้เป็นเรื่องโกหก
เป็นความจริงที่แม่ของเธอเสียชีวิตจากการเสียเลือดหลังจากคลอดเธอ แต่ เวอเรียน ไม่เคยกลัวที่จะไปโรงพยาบาล
เธอมีงานที่สำคัญมากกว่าที่จะต้องทำในตอนเที่ยงนี้
ฮีลตัน ถอนหายใจเบา ๆ จากอีกฟากหนึ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย “คุณไม่มีตัวเลือกมากมายที่นี่ งั้นเดี๋ยวผมจะออกไปรับคุณก่อนเที่ยง”
“ได้สิ”
หลังจากที่ เวอเรียน วางสายรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป
แม้ว่า ฮีลตัน จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อของเธอ แต่เธอก็ตระหนักได้บ่อยขึ้นว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำให้หัวใจของเธอแข็งกระด้างเพื่อปลุกปั่นการแก้แค้นกับเขาได้
เธอกำลังตกหลุมรัก ฮีลตัน ตกหลุมรักจริง ๆ...
เธอตกหลุมรักเขามานานก่อนหน้านี้
…
ในอีกด้านหนึ่งหลังจากที่ ฮีลตัน วางสายไปแล้วเขาก็มองไปยังชิปที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา ขณะที่ดวงตาสีมุกเข้มของเขาลึกลงไป
…
เมื่อถึงเวลาเที่ยงและหลังจากที่ เวอเรียน ได้ลางานแล้วเธอก็ไปที่ห้องทำงสยของ ยานี
“นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมาหาฉันด้วยตัวคุณเอง”
เวอเรียน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันช่วยคุณขโมยชิปได้ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน”
"พูดมาสิ หากมันเป็นสิ่งที่ผมสามารถทำให้ได้ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของคุณ”
เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่ยานี เธอพูดทีละคำว่า “หลังจากฉันขโมยชิปเสร็จแล้วฉันต้องการไปจาก ฮีลตัน และ นอร์ทซิตี้”
ๆ ในขณะที่ประเมินเธอเสร็จเขาพูดขึ้นมาว่า “เวอเรียน คุณคิดว่าตอนนี้เรายืนอยู่ที่ไหนกัน? เป็นเรื่องจริงที่ชิปเพียงอย่างเดียวสามารถส่งผลกระทบต่อ ฟัดด์ กรุ๊ป ได้อย่างมาก แต่หนทางยังอีกยาวไกลที่จะเอาชนะ ฮีลตัน
“ฉันไม่ต้องการแก้แค้นอีกต่อไปแล้ว ยานี คุณอย่าใช้ความตายของพ่อมาเกลี้ยกล่อมฉันอีกเลย พ่อของฉันไม่ต้องการให้ฉันตาบอดเพราะการแก้แค้น”
"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? คุณยังอยากอยู่กับเขาใช่ไหม?”
“ฉันไม่ต้องการการแก้แค้นอีกต่อไป ระหว่าง ฮีลตัน
ๆ เธอ เขาถามเธอทีละคำว่า
กำหมัดแน่นและจ้องไปที่ ยานี อย่างเย็นชา “คุณเคยพูดเองว่าสิ่งนั้นมันยุติธรรม
ผมจะไม่บังคับคุณ หากคุณขโมยชิปให้ผมได้แล้ว ผมจะช่วยให้คุณออกไปจาก ฮีลตัน และ นอร์ทซิตี้ ได้แต่สิ่งเดียวที่คุณควรคิดคือ มีโอกาสเดียวเท่านั้นถ้าคุณยอมแพ้
“ฉันตัดสินใจแล้ว”
เวอเรียน เดินออกไปจากห้องทำงานของเขาหลังจากตอบเขาเสร็จ
แซม ขึ้นมา และลูบไล้เบา ๆ เขาฉีกยิ้ม และเริ่มหัวเราะ “เกมส์นี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว และมันจะหยุดอยู่เพียงครึ่งทางนี้ได้อย่างไร? ใช่ไหม
…
เวอเรียน เดินออกมาจาก บริษัทยาส เธอก็เดินทางไปที่
เมื่อเธอมาถึงห้องทำงานของ ฮีลตัน แต่ ฮีลตัน กำลังยุ่งอยู่กับการดูแลงานบางอย่าง
เธอไม่ได้เคาะประตู หลังจากที่เธอเดินเข้าไปดูเหมือนว่า ฮีลตัน ไม่ได้สังเกตเห็นเธอขณะที่เธอเดินตามหลังเขาและเอามือมาปิดตาของเขาเบา ๆ
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ
ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ ให้รายละเอียดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง นางเอกใน บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่มีบุคลิกเสรีนิยมและเข้มแข็ง ได้นำเรื่องราวมาสู่รายละเอียดที่คาดไม่ถึง ส่งผลให้ความรักของคนสองคนเริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ ได้อัปเดตบทล่าสุดที่ th.readeraz.com อ่านชุดเต็ม เล่ห์รัก ท่านประธาน แล้ววันนี้
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ