เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 192 เวอเรียน มอนท์ คุณตั้งใจทำให้ฉันโกรธใช่ไหม

ในห้องส่วนตัวของโรงแรมคลาวด์ ฮอลิเดย์มีอาหารแปดจานบนโต๊ะกลม อาหารแต่ละอย่างแพงที่สุดในโรงแรม หัววัวย่างวางอยู่ตรงกลาง โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารประเภทเนื้อเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการเข้าสังคม

อย่างไรก็ตาม เวอเรียน มอนท์ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอไม่เคยชอบกินอาหารเหล่านั้นหรือเป็นเพราะเธอท้องและรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นพวกมัน ตั้งแต่ตอนที่เสิร์ฟอาหารจนถึงตอนนี้ เธอต้องทนกับความรู้สึกคลื่นไส้ที่คืบคลานขึ้นมาจากท้องจนถึงลำคอ

มีเพียงห้าคนในห้องส่วนตัว ผู้จัดการลีโอนาร์ดกับพนักงานขายสองคนในด้านหนึ่งและกับประธานมาร์คและผู้ช่วยของเขาอีกด้านหนึ่ง

ในระหว่างอาหารค่ำผู้จัดการลีโอนาร์ดยังคงส่งซิกต่อเวสลีย์ ลาร์สันและเวอเรียน มอนท์ เวสลีย์ ลาร์สันเป็นนักดื่มที่ดีดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่ แต่ เวอเรียน มอนท์เป็นผู้มาใหม่ แม้ว่าเธอจะจำคำที่แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดสั่งพวกเขาได้ก่อนที่พวกเขาจะเข้าโรงแรม แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำให้คนดื่มได้อย่างไร หรือเธออาจจะไม่ชอบที่จะยั่วยวนคนด้วยความงามจากก้นบึ้งหัวใจของเธอ

“ประธานมาร์ค ขอฉันแสดงความเคารพด้วยการดื่มนะคะ!”

แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดยืนขึ้นเพื่อดื่มอวยพร ส่วนคนอื่น ๆ ก็ทำตามเขาอย่างเป็นธรรมชาติเพื่อยืนขึ้นและดื่ม เวอเรียน มอนท์ดื่มเพียงน้ำผลไม้ หลังจากที่ประธานมาร์คพูดอย่างนั้น จากมุมหางตาของเขา เขาก็พูดติดตลกขณะยิ้มว่า “มิส มอนท์ พนักงานขายจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์ได้อย่างไร? มา รินไวน์ให้เธอแล้วดื่มกับฉัน!”

แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดไม่คิดว่าประธานมาร์คจะให้โอกาสพวกเขาเร็วขนาดนี้และโอกาสนี้หาได้ยากยิ่ง แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดรินไวน์ให้กับเวอเรียน มอนท์ทันที “เวอเรียนประธานมาร์คกำลังให้โอกาสเรา รีบไปดื่มกับท่านประธานมาร์คสักสองสามแก้ว!”

เวอเรียน มอนท์เรียกความกล้าหาญของเธอและโกหก “ผู้จัดการ ฉันอ่อนไหวต่อแอลกอฮอล์และฉันดื่มไม่ได้”

หากอยู่ในสถานการณ์ปกติ แม้ว่าเธอจะดื่มไม่ได้ เธอก็จะบังคับตัวเองให้ดื่มมากเท่าที่เธอจะต้องดื่มได้สำหรับโครงการนี้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอมีชีวิตตัวน้อยในครรภ์ของเธอและเธอไม่สามารถปล่อยให้แอลกอฮอล์แม้แต่หยดเดียวแตะต้องมัน แม้ว่าวันนี้แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดจะไล่เธอออกวันนี้ แต่ก็ไม่สำคัญเพราะเธอจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์แก้วนี้

แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดตะลึง เมื่อเขาสังเกตสีหน้าของประธานมาร์ค เขาก็เห็นว่ามันมืดลงด้วยความไม่พอใจ เขาหัวเราะและควบคุมบรรยากาศที่น่าอับอาย “เวอเรียน คุณอ่อนไหวต่อแอลกอฮอล์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้”

แม้ว่าแฮร์รี่ ลีโอนาร์ดและประธานมาร์คจะพยายามจะขอให้เธอดื่ม แต่เวอเรียน มอนท์ก็ไม่ยอมแพ้และไม่มีความตั้งใจที่จะดื่มแม้แต่จิบเดียว แฮร์รี่ ลีโอนาร์ดทำได้เพียงจงใจผลัก เวอเรียน มอนท์ครั้งนึง เวอเรียน มอนท์ไม่ได้ตั้งตัวและเธอบังเอิญล้มไปอยู่ข้างประธานมาร์ค

จู่ ๆประธานมาร์คก็จับมือของเธอ ลดเสียงต่ำและพูดว่า “ไม่เป็นไร ถ้าคุณดื่มไม่ได้ ท้ายที่สุด คุณยังเด็ก คุณเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยหรือไม่?”

เวอเรียน มอนท์รีบดึงมือเธอออกและพูดว่า “ใช่ ฉันเรียนจบเมื่อหกเดือนก่อน”

หลังจากผ่านไปนาน ฮีลตัน ฟัดด์มองไปที่เธอ “คุณเรียนรู้วิธีการเข้าสังคมได้ดีจริง ๆ?”

“ ... ”

ฮีลตัน ฟัดด์กำลังล้อเลียนเธออย่างเห็นได้ชัด ถ้าเธอรู้วิธีการเข้าสังคมจริง ๆทำไมเธอถึงวิ่งออกไปด้วยท่าทางลนลานแบบนี้?

ฮีลตัน ฟัดด์ขมวดคิ้วและดึงเธอเข้ามา อย่างไรก็ตาม เมื่อมือใหญ่ของเขาสัมผัสมือเล็ก ๆ ของเธอ

“มันผ่านไปแค่ครึ่งเดือนแล้วนี่คุณเป็นอยู่ยังไง?”

เขาเปิดฝ่ามือของเธอ มันเหี่ยวย่นเล็กน้อยและแห้งและไม่อ่อนนุ่มเหมือนตอนที่เธออยู่เคียงข้างเขา

เวอเรียน มอนท์ปกคลุมฝ่ามือของเธอและหดตัวลง "ฉัน…"

เครื่องซักผ้าที่เจ้าของบ้านมอบให้เป็นแบบกึ่งอัตโนมัติและไม่สะดวกที่จะใช้มัน เธอซักเสื้อผ้าด้วยมือ เธอยุ่งเกินไปกับงาน เธอจึงลืมซื้อถุงมือ

เวอเรียน มอนท์เงยหน้าขึ้นและถามเขาว่า “คุณ…คุณมาที่เอส ซิตี้ทำไม?”

ๆ และปัดมือเล็ก ๆ ของเธอออกไป “คุณมาที่นี่ได้

“โอ้ เนื่องจากคุณมาที่นี่เพื่อธุรกิจ ฉันก็จะไม่ทำให้เสียเวลาอันมีค่าของคุณ ขอบคุณ สำหรับการช่วยเหลือฉันเมื่อกี้

ขณะที่เธอกำลังพูด เธอเอื้อมมือออกไปที่ประตู