เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 193 ไม่ต้องการถูกทิ้งไว้ข้างหลังอีกแล้ว

สมองของเวอเรียน มอนท์บอกให้เธอผลักชายตรงหน้าออกไป แต่ความรู้สึกของเธอทำให้เธอควบคุมความรู้สึกไม่ได้ จูบนั้นลึกล้ำ และครอบงำ ทำให้การหายใจของพวกเขาหนักขึ้น ดวงตาของเวอเรียน มอนท์เปียกชื้น และมือของเธออดไม่ได้ที่จะโอบคอของฮีลตัน ฟัดด์

เมื่อเวอเรียน มอนท์ขยับตัว ชายหนุ่มที่กำลังจูบเธอก็หยุดกึก ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองเธออย่างเย็นชาโดยไม่มีร่องรอยของอารมณ์ เขาจบการจูบและดึงมือเล็ก ๆ ของเธอที่อยู่บนคอของเขาออก

ดวงตาของเวอเรียน มอนท์ยังคงชื้นและมีหมอก เธอเพียงได้ยินฮีลตัน ฟัดด์พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่ได้ใช้สติปัญญาทั้งหมดเพื่อทิ้งผมไปงั้นหรือ? คุณหมายถึงอะไรที่กอดผมตอนนี้? ผมเป็นใครสำหรับคุณ?”

“ ... ”

ดวงตาของหญิงสาวเป็นสีแดง เธอกัดริมฝีปาก และจ้องเขา เมื่อเธอเห็นใบหน้าเย็นชาของเขา เวอเรียน มอนท์ก็เปิดประตูและลงจากรถด้วยความอับอาย

ฮีลตัน ฟัดด์เงยหน้าขึ้น เขามองดูร่างเพรียวที่ลอยออกไปจากกระจกมองหลังและดวงตาสีดำของเขาก็หรี่ลง

เวอเรียน มอนท์วิ่งด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ อย่างไรก็ตามยิ่งเธอวิ่งมากเท่าไหร่ลมหายใจของเธอก็จะยิ่งบางลงเท่านั้น ท้องของเธอยังรู้สึกอึดอัดที่เธอต้องก้มลงไปบนแปลงดอกไม้ข้างถนนแล้วโยนมันขึ้นมา

เมื่อเธอนึกถึงจานเนื้อบนโต๊ะอาหารค่ำคืนนี้ ท้องของเธอรู้สึกไม่สบายตัวและเธอก็อาเจียนออกมาอย่างรุนแรง

เธอนอนลงบนแปลงดอกไม้ ร้องไห้และหมดแรงจากการอาเจียน เธอรู้สึกอึดอัดและทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายต่ำ ๆ ที่ด้านบนของหัว “คุณไม่สบายใจหรือเปล่า?”

“ ... ”

“ตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา ฉันไม่สบายใจทุกวัน”

“ ... ”

ซิตี้ไม่คึกคักเมื่อเทียบกับนอร์ท ซิตี้ถนนสายหลักค่อนข้างว่างเปล่า เธอลดศีรษะลงและโน้มตัวไปข้างหน้า ด้วยการมองเห็นที่พร่ามัวของเธอ เธอเห็น ฮีลตัน ฟัดด์อาบแสงสีเหลืองที่อับเฉาจากแสงไฟข้างถนนและเธอก็เห็นว่าสีหน้าของเขามืดมนเล็กน้อย

อารมณ์ของเธอที่แปรปรวนมาตลอดครึ่งเดือนได้สงบลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้ เพียงแค่เธอรู้สึกอยากจะอาเจียนอีกครั้ง เธอมองไปที่ ฮีลตัน ฟัดด์ด้วยความรู้สึกขอโทษเล็กน้อย อ้าปากของเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ฮีลตัน

“ไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ”

“ไม่จำเป็น ฉันเพียงอยู่กับมันสักพัก มันไม่มีประโยชน์แม้ว่าเราจะไปโรงพยาบาลก็ตาม หมอบอกว่านี่เป็นเพียงปฏิกิริยาการตั้งครรภ์ปกติ”

มอนท์ จู่ ๆก็จำฉากดังกล่าวได้ พิงบนไหล่ของเขาและพูดว่า “ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งหวง หรงได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้และนี่คือวิธีที่เกา

ฮีลตัน ฟัดด์ขมวดคิ้วเบา ๆ และแย้งเธอ “ผมไม่ใช่เกา จิ่งและคุณก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ”

ๆของเขาและพูดว่า “คุณฉลาดกว่าเกา จิ่งมาก แต่ฉันโง่กว่าหวง

ฮีลตัน ฟัดด์ไม่มีความรู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัว “ดีที่คุณรู้เรื่องนั้น”

“ ... ”

เวอเรียน มอนท์เอียงมุมริมฝีปากของเธอลง “ฉันหวังว่าคุณจะไม่โง่เหมือนเกา จิ่งด้วยวิธีนี้ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่จะชอบคุณและจะไม่มีใครฉกคุณไปจากฉัน”

ดวงตาของชายหนุ่มมืดลงและในที่สุดเขาก็พูดอย่างไม่ลึกซึ้งว่า “คุณยังมีใจที่จะพูดสิ่งที่ไม่สำคัญเหล่านี้ คุณรู้สึกไม่สบายตัวอีกหรือเปล่า?”