เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 197 บอกคุณปู่ว่าพ่อมีภรรยาแล้ว

เวอเรียนยืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านในขณะที่ถืออาหารเช้า เธอถามอย่างสุภาพว่าคุชอยากเข้ามากินน้ำไหม อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคุชที่จะปฏิเสธในขณะที่เขาส่ายมือและพูดทันทีว่า “ผมจะไม่รบกวนเจ้านายและมิส มอนท์ตอนนี้”

ถ้าเขาเข้าไปสำหรับดื่มน้ำสักแก้วและเจ้านายของเขาเห็นเขาในภายหลัง เขาจะต้องตาบอดเพื่ออ่านสถานการณ์ในตอนนั้น!

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเวอเรียนแดงระเรื่อขณะที่เธอพยักหน้า ในขณะที่คุชกำลังจะหันหลังกลับและจากไปเวอเรียนก็นึกถึงสิ่งที่ฮีลตันไม่ยอมบอกเธอ เนื่องจากเธออยากรู้มากว่าการทดสอบทั้งหมดคืออะไรในคืนที่เขาชวนเธอออกไปข้างนอก

“ผู้ช่วยคุช มีบางอย่างที่ฉันต้องถามคุณ”

“กรุณาถามเถอะครับ คุณมอนท์”

“คุณรู้หรือไม่ว่าการทดสอบทั้งหมดในช่วงกลางคืนฮีลตันเชิญฉันไปที่โรงแรมบันยันทรีคืออะไร?”

คุชหัวเราะอย่างล้อเลียนขณะที่เขาพูดว่า “มิส มอนท์ คุณไม่ควรผิดนัดในคืนนั้น คืนนั้นเจ้านายตั้งใจจะขอคุณแต่งงาน มิส มอนท์”

…

หลังจากที่เวอเรียนอุ่นอาหารเช้าให้สดใหม่และวางอาหารเช้าที่คุชนำมาให้ลงบนจาน แล้วเธอก็ทอดไข่เพิ่มสองฟองและอุ่นนมสองแก้ว วางพวกมันไว้บนโต๊ะอาหาร

เธอเพิ่งออกไปจากครัวเมื่อฮีลตันตื่นขึ้นมา ด้วยขายาวของเขา เขาเข้ามาข้างหลังเธอพร้อมกับโอบแขนยาวรอบเอวของเธอ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงเอวที่เรียวและบางของผู้หญิงในอ้อมกอดของเขา “ทำไมเอวของคุณถึงยังผอมอยู่หลังจากตั้งครรภ์?”

เขาไม่กล้าออกแรงเลยราวกับว่ามันจะหักครึ่งเธอได้ เธอรู้สึกนุ่มนวลและผอมบาง ทำให้เขาตกหลุมรักเธอมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกแย่สำหรับเธอ

เวอเรียนหันกลับมา เธอแตะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาโดยบังเอิญเมื่อเธอยกแขนขึ้น “เป็นเวลาเพียงเดือนกว่า ๆ และแพทย์บอกว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยสี่ถึงห้าเดือนเพื่อให้การตั้งครรภ์ชัดเจน ในบางกรณีผู้หญิงบางคนไม่ยื่นออกมาด้วยซ้ำแม้จะตั้งครรภ์ได้หกเดือนแล้วก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องปกติมาก”

ฮีลตันไม่ใช่คนชอบพูดหรือสนทนาระหว่างรับประทานอาหาร ดังนั้นเวอเรียนจึงไม่ได้พูดอะไรสักคำ อย่างไรก็ตาม...หลังจากที่เธอพลาดโอกาสที่จะให้เขาขอเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่ขอเธอแต่งงานอีกเลยจริงหรือ?

เธอจึงก้มลงไปที่ตะเกียบโดยสัญชาตญาณ เมื่อฮีลตันเงยหน้าขึ้นเขาก็สังเกตเห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างโดยบังเอิญขณะที่กัดตะเกียบของเธอ เขาขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “อย่ากัดตะเกียบขณะรับประทานอาหาร

“โอเค” ก่อนจะเริ่มกินเต้าเจี้ยวในชามของเธอ พวกมันรสชาตินุ่มนวลและราบรื่น แม้จะมีกุ้งแห้งและถั่วลิสง มันก็อร่อย อย่างไรก็ตาม เธอกินเพียงไม่กี่คำเพราะความคิดของเธอไม่ได้อยู่ที่มื้ออาหาร เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปยังฮีลตันที่กำลังกิน เธอกล่าวว่า “ฉันไม่รู้จริง ๆว่าคุณจะขอฉันแต่งงานในคืนนั้น นอกจากนี้ ฉันคิดว่าเมื่อคุณรู้ว่าแซมยังมีชีวิตอยู่

หลังจากวางตะเกียบของเขาลง เขาก็จ้องมองเธอที่ดวงตาสีมุกสีเข้มของเขา เต็มไปด้วยการตัดสิน เขากล่าวว่า“ดังนั้น

เขาหวังว่าเวอเรียนจะถามเขาโดยตรง เพื่อเข้าใจเขามากขึ้นโดยการถามทุกอย่างกับเขา

ไม่ใช่ว่าเวอเรียนไม่เคยตั้งใจจะถามเขา แต่กลับกัน เธอกลัวที่จะถามเขา

“ตอนที่ฉันถามคุณเกี่ยวกับเรื่องของแซมในตอนนั้น คุณเอาแต่เงียบ และไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับเธอเลย ยิ่งไปกว่านั้น ปฏิกิริยาของคุณมักจะรุนแรงมาก หลังจากที่แซมกลับมามีชีวิต ฉันไม่มีความกล้าหาญเลยเพราะฉันกังวลว่าคุณจะปล่อยแซมไปไม่ได้ ฉันกลัวว่าหลังจากที่คุณเห็นแซม คุณจะไม่ต้องการฉันอีกต่อไปในทันที

เธอหยุดชั่วคราว มีบางคำที่เธอไม่สามารถพูดได้

อย่างไรก็ตาม ฮีลตันตรวจสอบลึกลงไปในขณะที่เขารอให้เธอพูดจบ “กลัวอะไรมากกว่า?”

“กลัวมากกว่าที่คุณจะไม่เคยชอบฉันเลยตั้งแต่แรก”

หลังจากที่เธอพูดเสร็จ หัวใจของเธอก็เต้นรัวเมื่อเธอรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นปฏิกิริยาและการตอบกลับของฮีลตัน เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย