เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 203 รีอาน่า คุณกำลังขอผมแต่งงานหรอ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเวอเรียน ต้องการตอบกลับด้วยอิโมจิอย่างไรก็ตามวีแชทแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เพื่อนของเธออีกต่อไป

เวอเรียนพูดว่า “... เธอบล็อกฉันแล้วอ่ะ”

ฮีลตันจ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอด้วยดวงตาสีมุกเข้มของเขา "ภรรยาของผมหรอ? หมายถึงใครน่ะ?"

เวอเรียนพูดไม่ออก “ ... ”

เธอส่งสิ่งนั้นเป็นความลับ เขาแอบสอดแนมข้อความของเธอได้ยังไง!

ฮีลตันยักคิ้วขณะจ้องมองเธออย่างตื่นเต้น “ทำไมผมถึงไม่รู้ว่าผมมีภรรยาแล้วเนี่ย?”

เวอเรียนอยู่ใกล้ชิดกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเพียงคืบเดียว ในขณะที่หน้าแดง เธอจูบคางของเขาอย่างรวดเร็ว และพูดว่า "ตอนนี้คุณรู้หรือยัง?"

เขาไม่ได้โกนหนวดเครามาสองสามวันแล้ว และคางของเขารู้สึกเสียดสี แต่ก็ไม่สกปรก มันมองไม่เด่นชัดเมื่อมองจากระยะไกล แต่เมื่อเธอเข้ามาใกล้มันก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ของความเป็นผู้ชาย

ผู้ชายของเวอเรียนนั้นหล่อเหลาแน่นอน ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเขาก็หล่อเหลือเกิน

ฮีลตันจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้มที่ลุกโชนและพูดว่า “ใช่ ผมรู้แล้วตอนนี้ งั้นผมจะพาภรรยาขี้เหร่ของผมกลับบ้าน”

“ ... ฉันขี้เหร่ยังไงฮะ?”

เวอเรียนรู้สึกไม่พอใจขณะที่เธอถามอย่างไม่ลดละ “แล้วเด็กผู้หญิงสองคนจากก่อนหน้านี้สวยกว่าฉันงั้นเหรอ?”

เธอตระหนักเป็นอย่างมากว่าถึงแม้เธอจะดูไม่น่าดึงดูด แต่เธอก็รักษาตัวเองให้สะอาด และสดใสอยู่เสมอ แล้วเธอจะขี้เหร่ขนาดไหนกันเชียว?

ฮีลตันตอบด้วยท่าทางตลก ๆ ว่า “คนที่สวย ๆ น่ะ เขาไม่เคยถามว่าตัวเองสวยไหมหรอกนะ”

เวอเรียนพูดไม่ออก

เวอเรียนไม่ต้องการจากไปดังนั้นเธอจึงยืนอยู่บนจุดเดิมอย่างไม่ขยับเขยื้อน

ฮีลตันหันกลับไปมองสาวน้อยที่โกรธเกรี้ยว ก่อนจะยื่นมือเข้ามากอดเธอในที่สุด มือใหญ่ของเขาตบหลังเธอในขณะที่พาเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น เขาก้มศีรษะลงในขณะที่กดริมฝีปากบางเย็นลงบนดวงตาของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้ม "ผมไม่ได้มองชัดเจนว่าเด็กผู้หญิงสองคนก่อนหน้านี้หน้าตาเป็นอย่างไร ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าพวกเธอดูสวยกว่าคุณหรือเปล่า?"

อย่างไรก็ตามฮีลตันคิดว่าเด็กผู้หญิงสองคนนั้นน่าจะไม่ดูดีเท่ารีอาน่าของเขา