เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่

sprite

ฮีลตันรีบกอดเวอเรียนไว้ในอ้อมกอดของเขาในขณะที่จับมีดปลายแหลมจากด้านหลังของเธอไว้แน่น!

มีดถูกจับด้วยมืออันใหญ่โตของเขา คมตัดฝ่ามือของชายหนุ่มขณะที่เลือดสดไหลออกมาจากระหว่างนิ้วของเขา ดวงตาของคาร์ลอสกระตุกอย่างรุนแรงขณะที่เขาพยายามดึงมีดออกมาอย่างแรง อย่างไรก็ตามการจับของฮีลตันนั้นแน่นเกินไปและไม่ว่าคาร์ลอสจะพยายามแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถเอามีดออกมาได้!

ฮีลตันยกขาขึ้นแล้วเตะคาร์ลอสอย่างแรง!

มีดตกลงบนพื้น และคาร์ลอส มาร์คก็ล้มลงไปกองกับพื้น!

หลังจากนั้นสามนาทีคาร์ลอสก็ถูกมัดติดกับเก้าอี้แล้ว

ฮีลตัลโทรหาคุชเพื่อให้เขานำตำรวจมาดูแลสถานการณ์

หลังจากเขาวางสาย เวอเรียนก็หยิบกล่องพยาบาลออกมา และจับมือที่ได้รับบาดเจ็บของฮีลตัน บาดแผลนั้นลึกเกินไป และเลือดสดยังคงไหลออกมาจากบาดแผลของเขา มุมของดวงตาของ เวอเรียนรู้สึกอุ่น ขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด “ขอฉันพันแผลให้คุณเพื่อห้ามเลือดในตอนนี้ก่อน มันลึกเกินไปแล้ว”

ฮีลตันได้รับบาดเจ็บที่มือซ้ายของเขา ขณะที่เขายกมือขวาขึ้นเพื่อสัมผัสคอที่ได้รับบาดเจ็บของเธอ เขาเลิกคิ้ว และพูด “คุณก็เลือดออกเหมือนกัน ยื่นสำลีฆ่าเชื้อโรคมาให้ผมหน่อย”

"ฉันไม่เป็นไร..."

"ส่งมาให้ผม"

เวอเรียนหยิบสำลีฆ่าเชื้อออกมาสองสามอันแล้วส่งให้เขา ชายคนนั้นเช็ดเลือดออกอย่างระมัดระวังด้วยสำลีก้านฆ่าเชื้อโรค เมื่อสัมผัสกับบาดแผลของเธอ เวอเรียนก็รู้สึกเจ็บปวดกับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ “หยุดเถอะมันเจ็บ…”

ฮีลตันใช้สำลีฆ่าเชื้อโรคใหม่สองสามอัน ในขณะที่ทำความสะอาดแผลของเธออย่างระมัดระวังเขาพูดเบา ๆ ว่า “เป็นเด็กดีหน่อย และอยู่นิ่ง ๆ สักครู่”

เวอเรียนพูดไม่ออก

ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะแย่ลงมาก!

เวอเรียนมองไปที่มือขนาดใหญ่ที่เปื้อนเลือด มันเต็มไปด้วยเลือด และน่ากลัว อย่างไรก็ตามคิ้วของเขาไม่ได้ขมวดแม้แต่ครั้งเดียว มันไม่เจ็บเหรอ?

เมื่อเวอเรียนจำผู้กระทำผิดได้ ทันใดนั้นเธอก็พุ่งเข้ามาเตะคาร์ลอสอย่างรุนแรงสองสามครั้ง การเตะทุกครั้งมุ่งเป้าไปที่จุดสำคัญของเขาอย่างสมบูรณ์แบบขณะที่คาร์ลอสกรีดร้องจนสุดปอดด้วยความเจ็บปวด

“อีนังชั่ว! แกกล้าเตะฉันเหรอ!”

จากนั้นเวอเรียนก็กระทืบเท้าและพูดว่า “แกกำลังว่าใคร? ไอ้แก่โรคจิต! ตำรวจจะมาที่นี่เพื่อจัดการกับแกในไม่ช้า!”

ขณะที่เวอเรียนกระทืบอย่างรุนแรงคาร์ลอสก็ร้องขอความเมตตาขณะที่เขาเจ็บปวด “อ๊าก คุณยายของฉัน อ๊าก! ได้โปรดปล่อยฉันไป! ฉันรู้ว่าตอนนี้เป็นความผิดของฉัน!”

เวอเรียนสังเกตเห็นมีดที่วางอยู่บนพื้น นั่นคือมีดที่ทำร้ายฮีลตัน เธอหยิบมีดขึ้นมาแล้วแตะที่ใบหน้าของคาร์ลอส “แกกล้าใช้มีดทำร้ายผู้ชายของฉันได้ไง ฉันควรจะกรีดแกสักสองสามครั้งเพื่อระบายอารมณ์ของฉัน”

เวอเรียนโบกมีดไปรอบ ๆ ต่อหน้าต่อตาขณะที่เธอเข้ามาใกล้เพื่อจะเฉือนผิวหนังของเขาสองสามครั้ง คาร์ลอสผู้นี้หวาดกลัวมากทั้งร่างของเขาสั่นสะท้าน!

"ไม่ ไม่ ไม่! อ้าาา! ฉันไม่กล้าทำอีก! โปรดอย่าแทงฉัน!”

“เนื่องจากแกมันโรคจิต ฉันควรจะทำหมันแก!”

การแสดงออกของคาร์ลอสตื่นตระหนกมากอย่าง!

“โอ้ คุณยาย! ไม่ ไม่ ไม่!"

เวอเรียนแทงมีดลงทันที! เธอแทงจุดที่ว่างระหว่างขาของเขาอย่างรุนแรง!

ในขณะที่หลับตาแน่น หลังจากที่มันไม่ได้เจ็บปวดอย่างที่เขาคิดเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นขณะที่มองลงไป

โชคดีที่มันอยู่บนเก้าอี้เท่านั้น!

ๆ ที่ดุร้ายของเธอ ฮีลตันก็รู้สึกควบคุมไม่ได้ แต่ก็ยังคงขมวดคิ้วขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า

หลังจากที่เวเรียนใช้มีดเพื่อทำให้คาร์ลอสตกใจอีกสองสามครั้งเธอก็เดินไปที่ด้านข้างของโซฟา เธอคุกเข่าลงเล็กน้อยบนพรมแล้วจับมือของฮีลตันช่วยเขาพันผ้าพันแผล

“มันเจ็บมากใช่ไหม?”

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นหลีกเลี่ยงคำถามของเธอด้วยการถามเธอด้วยคำถามอื่น “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าใครเป็นผู้ชายของคุณนะ?”

เวอเรียนพูดไม่ออก

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเวอเรียนแดงระเรื่อทันที เขายังคงมีอารมณ์ที่จะล้อเล่นอยู่ในเวลานี้ได้อย่างไร?

ฮีลตันลดสายตาลงและจ้องไปที่หลังคอขาวของเธอ “หืม?”

“ฮีลตัน…”

ขณะที่เวอเรียนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างในขณะที่หน้าแดง ทันใดนั้นชายคนนั้นก็สั่งเธอว่า ...

“เงยหน้าขึ้น”

เธอเงยหน้าขึ้นโดยสัญชาตญาณในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าของเธอค่อย ๆโน้มเข้ามาใกล้และเขาก็ก้มศีรษะลงเพื่อจูบริมฝีปากของเธอ

ทันใดนั้นเวอเรียนก็ตกตะลึง สิ่งที่ทำได้คือยกคอขึ้น และยอมให้เขาจูบเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เวอเรียนก็รู้ว่า คาร์ลอสยังคงอยู่ข้าง ๆพวกเขาในขณะที่เธอยื่นมือออกไปเพื่อผลักเขาออกไปทันที

คุชซึ่งนำตำรวจมาด้วยได้เห็นฉากที่น่าสนใจเมื่อพวกเขามาถึงและเข้ามาในห้อง ...

คาร์ลอสถูกผูกกับเก้าอี้อย่างสมบูรณ์ในขณะที่ฮีลตันกำลังออกไปกับเวอเรียน ...

ดูเหมือนว่าเจ้านายจะไม่สามารถกลั้นความรู้สึกของตัวเองได้ตั้งแต่ที่เขาจูบ คุณมอนท์ต่อหน้าคาร์ลอส!

คุชกำหมัดแน่นวางไว้ที่ริมริมฝีปากแล้วปล่อยไอเสียงดัง ๆ ออกมา “แค๊ก แค๊ก แค๊ก…”

เมื่อสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวรอบ ๆ ขอบหูของเวอเรียนก็ร้อนขึ้น ขณะที่เธอผลักฮีลตันออกไปอย่างรุนแรง

เมื่อเธอหันกลับไป เธอเห็นตำรวจสองสามคนที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับคุชกำลังดูเหตุการณ์อยู่ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆแดงขึ้นอย่างหนัก ...

เวอเรียนพูดไม่ออก

ตำรวจไม่กี่คนที่อยู่กับคุชก็มีอาการลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย

“เจ้านาย ถ้าไม่มีอะไร ฉันจะให้ตำรวจพาคาร์ลอส มาร์คไป?”

ในทางกลับกันฮีลตันไม่ได้สนใจที่มีคนเดินเข้ามา ชายคนนี้เป็นคนสองหน้าอย่างแท้จริง

“ใช่ ดูแลเขาด้วย”

ตำรวจสองสามคนใส่กุญแจมือคาร์ลอสแล้วพูดว่า “มากับเรา!”

"เจ้าหน้าที่! ฟังฉันอธิบาย! ฉันไม่ได้ทำร้ายใคร แต่เป็นพวกมันที่ทำร้ายฉัน!”

“คุณจะมีเวลามากพอที่จะอธิบายต่อที่สถานีตำรวจ”

หลังจากตำรวจนำตัวคาร์ลอสไป คุชขับรถพาฮีลตันและเวอเรียนไปโรงพยาบาล

ฮีลตันรู้สึกว่าผ้าพันแผลน่าเกลียดเกินไปตลอดการเดินทาง “ผ้าพันแผลน่าเกลียดมาก”

“... ดีแค่ไหนที่ห้ามเลือดได้ ไม่สำคัญว่าพวกมันจะน่าเกลียดหรือไม่”

ฮีลตันยกแขนขึ้นและดึงเธอเข้ามาหาเขาในขณะที่ริมฝีปากบางของเขากดลงบนหน้าผากของเธอแล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ออกเสียงว่า “ผมทำให้คุณกลัวก่อนหน้านี้”

ของเธอไว้ในเสื้อกันลมของเขาในขณะที่มือเล็ก ๆ ของเธอคว้าเข้าที่คอเสื้อของเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่ “ตอนที่คาร์ลอสถือมีดขึ้นมาที่คอของฉัน ฉันกลัวมาก อย่างไรก็ตาม

“คุณเชื่อใจผมขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อย่างไรก็ตาม…เมื่อคุณจงใจทำตัวห่างเหินกับฉันแม้ว่าฉันจะรู้ว่าคุณโกหก แต่ฉันก็ไม่สามารถควบคุมความเศร้าที่รุนแรงของฉันได้ ฮีลตันคุณไม่ปกปิดความรู้สึกของคุณในอนาคตได้หรือไม่? ฉันจะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง”

“ในสถานการณ์ก่อนหน้านี้ ถ้าผมไม่ได้ปกปิดมันให้ดี คาร์ลอสคงจะมองมันออกอย่างทะลุปรุโปร่ง…”

“ฉันกำลังพูดถึงอนาคตเมื่อคุณอยู่ต่อหน้าฉัน!” เวอเรียนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและจ้องมองดวงตาสีมุกเข้มของเขาอย่างตั้งใจ

ๆ ที่อยู่ใกล้เขา หลังจากหยุดชั่วครู่เขาก็คลี่ยิ้มจากมุมริมฝีปากบาง ๆ และพูดว่า “รีอาน่า ผมชอบเวลาที่คุณทำตัวยั่วยวนต่อฉัน

เวอเรียนพูดไม่ออก

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเวอเรียนแดงระเรื่ออย่างมากจนถึงลำคอของเธอ

คุชซึ่งขับอยู่ข้างหน้าถูกบังคับให้ต้องเป็นสักขีพยานในการแสดงความเสน่หาต่อสาธารณะของพวกเขา! มือของเขาสั่นขณะที่เขาจับพวงมาลัยเพราะเขาคิดว่าการได้ยินของเขามีปัญหา ฮีลตันที่มักจะเย็นชารู้วิธีจีบตั้งแต่เมื่อไหร่?

ไม่ต้องพูดถึงมันช่างโรแมนติกเหลือเกิน…

อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่

ชุดนวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ของ โอเอสเต้ ลูน่า ได้อัปเดตบทล่าสุดแล้ว บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่. ที่ บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่ ตัวละครชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุดของปัญหา ซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่ เป็นนวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่ ได้นำรายละเอียดที่น่าตื่นเต้นมาให้ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า จะนำเรามาที่ บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่ ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่ ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.

เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่

เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 208 การแสดงความรักต่อหน้าสาธารณอย่างยิ่งใหญ่