เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 211 ถามคำถามเขา

…

เนื่องจากพวกเขามาถึงบ้านของครอบครัวฟัดด์ในเวลานี้ พวกเขาจึงต้องทานอาหารเย็นก่อนกลับไป

เนื่องจากฮีลตันอยู่ที่เอส ซิตี้เป็นเวลาสองถึงสามวันจึงมีธุระที่ยังไม่เสร็จมากมายที่เขาทิ้งไว้ ซึ่งยังไม่ได้ทำดังนั้นเขาจึงรีบตรงไปที่ห้องทำงานชั้นบนเพื่อใช้คอมพิวเตอร์เพื่อทำงานงานของเขา

ในทางกลับกันนายใหญ่ฟัดด์ดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะอยู่กับเธอมากเกินไป เขาจึงหนีขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปฝึกการวาดลายเส้นตัวหนังสือของเขา

ดังนั้นจึงมีเพียงแนนซี่ และเวอเรียนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น เนื่องจากผู้หญิงทั้งสองไม่ได้เป็นชอบหน้าของกัน และกันมากนักจึงคาดว่าจะมีแรงเสียดทานที่รุนแรงระหว่างพวกเขาเกิดขึ้น

“ดีสำหรับคุณ เวอเรียนที่ได้ดำรงสถานะมาดามฟัดด์ไปตลอดชีวิต อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าฉันจะประเมินคุณสูงมากเกินไปตั้งแต่จนถึงตอนนี้คุณก็ยังไม่ได้เป็น มาดามฟัดด์อย่างเป็นทางการซะทีนะ”

“พี่สะใภ้ฉัน และฮีลตันต้องรอเวลาอย่างเดียวเพื่อจดทะเบียนสมรส คุณไม่จำเป็นต้องเร่งรีบอะไรเลยนะคะ”

แนนซี่เย้ยหยันเมื่อสีหน้าของเธอขมขื่นขึ้น “ทำได้ดี เวอเรียน คุณรู้วิธีใช้ลูกของคุณเพื่อจับฮีลตัน!”

ๆ ว่า“ไม่ใช่ฉันหรอกที่อยากจะมีลูก ฉันกินยาคุมมาตลอด เป็นฮีลตันต่างหากที่พยายามอย่างมากที่จะทำให้ฉันท้อง

ถ้าฮีลตันอยู่ที่นี่ เธอจะไม่มีทางพูดอะไรแบบนั้นได้เลย อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกว่าไม่มีอะไรผิดปกติเมื่อเธอเผชิญหน้ากับแนนซี่

แนนซี่รู้สึกเหมือนว่าเธอแพ้ เธอกล่าวต่อว่า “อย่าคิดว่าจริง ๆ แล้ว ฮีลตันรักแกมากนักนะ! แซม จอยซ์กลับมาแล้ว

ด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ เวอเรียน ตอบว่า “พี่สะใภ้ ไม่ว่าฮีลตันจะชอบแซมหรือฉันเขาจะไม่มีวันอยู่กับคุณ พี่สะใภ้คะ ไม่ว่าฉันจะแข่งขันกับแซมมากแค่ไหน ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ”

การแสดงออกบนใบหน้าของแนนซี่เหมือนได้สูญเสียเครื่องสำอางไป เมื่อเธอถูกเวอเรียนกวนประสาท

…

หลังจากทานอาหารเย็นแล้วเวอเรียนใช้เวลาเล่นกับเจลลี่ บีนครู่หนึ่ง

“มอนตี้ หนูกลับบ้านกับคุณ และคุณพ่อไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ?”

เวอเรียนอยากจะนำเจลลี่ บีนกลับไปที่แชลโลว์ เบย์ แมนชั่นด้วย อย่างไรก็ตาม ฮีลตันเคาะหัวของเจลลี่ บีนเบา ๆ แล้วพูดว่า “เป็นเด็กดี โอเคไหมคะ? ตอนนี้มอนตี้ตั้งครรภ์ และไม่มีพลังเพียงพอที่จะดูแลลูก”

เจลลี่ บีนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอกล่าวว่า “โอ้ตอนนี้พ่อมีลูกคนใหม่กับมอนตี้แล้ว งั้นพ่อก็ไม่รักเจลลี่ บีนอีกต่อไปแล้วสิ”

เวอเรียนตะลึง เธอรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที และคว้ามือเล็ก ๆ ของเจลลี่ บีนเธอกล่าวว่า “ไม่มีทาง มอนตี้รักเจลลี่ บีนที่สุดเลยค่ะ”

หลังจากนั้นเวอเรียน ก็มองไปที่ฮีลตัน และพูดว่า “ทำไมเราไม่ปล่อยให้ เจลลี่ บีนกลับกับเราล่ะ? เธอน่ารักมากมาก และไม่ต้องการให้ฉันดูแลเธอมากนัก”

“ผมเองก็อยากพาเธอกลับบ้าน แต่นายใหญ่ก็ไม่มีความสุขแล้ว ถ้าเราพา เจลลี่ บีนมาด้วย ผมกังวลว่านายใหญ่จะยิ่งไม่มีความสุข”

ดูเหมือนว่าเขาจะกังวล เวอเรียนจึงตีผมของเจลลี่ บีนเบา ๆ แล้วพูดว่า “เจลลี่ บีน คุณปู่ยังคงโกรธมาก อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนคุณปู่ก่อนนะคะ เมื่อคุณปู่ไม่โกรธแล้วพ่อกับฉันจะมารับหนู และเราจะอยู่ด้วยกันโอเคนะ?”