เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 220 ทรมานเจ้าหมาให้ตาย!

เรน ไม่มีความตั้งใจที่จะจากไป เพราะเธอไร้ยางอายอย่างเห็นได้ชัด เวอเรียนจึงไม่สามารถไล่เธอไปได้

หลังจากเดินเล่นในห้างสรรพสินค้า เวอเรียน ไม่รู้จะกินอะไรเธอจึงถาม เซรีนว่า “เธอจะอยากกินอะไร?”

เป็นที่รู้กันว่า เซลีนเป็นนักกินตัวยงและเป็นคนชอบทานอาหารง่าย ๆ เธอบอกว่า “ฉันสบายดีกินอะไรก็ได้ เธอท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ? เธอไม่อยากทานอาหารรสเผ็ดและเปรี้ยวเหรอ? ทำไมเราไม่ไปกินหม้อไฟกันล่ะ”

เวอเรียน คิดว่าหม้อไฟเป็นคำแนะนำที่ดี

แต่ เรน ค่อนข้างเรียกร้องความสนใจ เธอเลยพูดขึนมาว่า “ฮีลตัน ไม่ได้ชอบกินหม้อไฟเพราะเครื่องเทศหนักเกินไป และกลิ่นมักจะติดทั่วร่างกายหลังอาหาร เขาอาจจะรับไม่ได้”

ก่อนหน้านี้ เรน พยายามอย่างมากที่จะบังคับให้พวกเธอทำตามหล่อน ทุกคำพูดที่เธอพูดขึ้นมานั้นเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ ฮีลตันชอบ แม้ว่าเวอเรียนจะยังคงยิ้มอยู่ แต่ความโกรธเกรี้ยวของเธอก็แผดเผาภายในตัวเธอ

“แต่จู่ ๆ วันนี้ฉันรู้สึกอยากกินหม้อไฟ หากคุณไม่ชอบหม้อไฟ ดร. ไฮย์ดี้ เราสามารถมาทานอาหารด้วยกันในครั้งหน้า ฉันไม่ได้เจอกับเซรีน มาหลายปีแล้วและฉันรู้สึกว่าอยากเลี้ยงอาหรเธอในวันนี้”

เรน หมกมุ่นอยู่กับตัวเองในขณะที่เธอคิดว่าเธอรู้จัก ฮีลตันดีที่สุด แต่เวอเรียน ยังยืนยันว่าต้องการให้ฮีลตัน กินหม้อไฟกับเธอ

เซรีนคว้าแขนของเวอเรียน เธอกล่าวเสริมว่า “ฉันก็อยากกินหม้อไฟเหมือนกัน”

เธอพา ฮาเดส จาร์เรต ไปทานอาหารฝรั่งเศสราคาแพงมากเมื่อคืนนี้ และไม่เข้าใจว่ามีอะไรที่อร่อยตรงไหน

พวกเขามุ่งหน้าไปยังร้านอาหารหม้อไฟเสฉวน และฉงชิ่ง ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวันจึงมีผู้คนหนาแน่น เวอเรียน แก้ตัวเพื่อใช้ห้องน้ำ เมื่อเธอมาถึงห้องน้ำ เวอเรียน ส่งข้อความวีแชท ไปหาฮีลตัน

"ถ้าคุณว่าง เราไปกินข้าวเที่ยงกันมั้ย?"

เมื่อเขาได้รับข้อความ ฮีลตัน เพิ่งเสร็จสิ้นการประชุม เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะอ่านข้อความบนหน้าจอ

เธอไม่ได้ออกไปซื้อของกับเซรีนเหรอ?

เย้ยหยันในใจเธอไม่เข้าใจจริง ๆ เหรอ? ตอนนี้จริง ๆ เหรอ? จากสิ่งที่เธอคิดว่า เรนจะพูดว่า ฮีลตันไม่แม้แต่จะสบตากับแหวนเพชรสามกะรัต ฮีลตัน

เพราะชายคนหนึ่งที่เธอเคยรักตอนนี้เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ในขณะนี้ความดูถูกเหยียดหยามที่เธอรู้สึกในใจจึงเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล ฮีลตันเคยบอกเธอก่อนหน้านี้ว่า เรนนั้นเป็นแค่เพื่อนธรรมดาของเขา ไม่มีอะไรมาก

ผู้หญิงสามคนกำลังพูดตอบโต้กัน เมื่อพนักงานกำลังเสิร์ฟซุป ฮีลตัน ก็ถูกบริกพาเดินเข้ามา

มองเห็น ฮีลตัน ทันทีขณะที่เธอยกมือขึ้นและโบกมือไปรอบ ๆ เธอพูดว่า “ฮีลตัน

การจ้องมองที่น่ากลัวของเขาก็ค่อย ๆ ละลายในขณะที่เขาก้าวขายาว ๆ และนั่งลงข้าง

ๆ ในขณะที่เขาจ้องตรงไปที่เวอเรียน ด้วยดวงตาสีเข้มของเขา เขาถามว่า

“เมื่อไม่นานนี้ ฉันอยากกินอาหารรสเปรี้ยว เผ็ด และเซรีน ก็อยากกินหม้อไฟด้วย”

มองไปที่ฐานซุปสีแดงเผ็ดร้อนขณะที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เรน สังเกตเห็นการจ้องมองของฮีลตัน และคิดว่าเขาไม่ชอบมัน ในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างสิ่งที่เธอได้ยิน

เวอเรียน รู้สึกรำคาญ เธอกล่าวว่า “ทำไมคนท้องถึงกินหม้อไฟไม่ได้”

ฮีลตัน สัมผัสหน้าท้องแบนราบของเธอใต้โต๊ะด้วยมือใหญ่ของเขา เขาบอกว่า “หยุดกินเผ็ด ๆ แบบนี้ได้ไหม?”

เซรีน อธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลสตรีมีครรภ์สามารถรับประทานอาหารรสเปรี้ยวและเผ็ดในปริมาณที่เหมาะสมได้!”

ฮีลตัน ยังคงมีความกังวล เวอเรียน พูดอย่างรวดเร็วว่า “เซรีน เป็นหมอถ้าเธอบอกว่าไม่เป็นไรกินได้ก็กินได้”

ฮีลตัน คิดเพียงว่า เซรีน เป็นเพียงนักศึกษาแพทย์และยังไม่ได้เป็นหมอดังนั้นเขาจึงมีความเชื่อมั่นในตัวเธอน้อยมาก

ดังนั้นเขาจึงส่งข้อความถึงวิลสัน