เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 237 ตัดท่อน้ำมันเบรคฮีลตัน

"ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไงล่ะ?"

เขาจูบเธอที่ใบหู คอ และไหปลาร้า... เมื่อเขาเลื่อนไปที่หน้าอก เขาก็หยุด

ยานิจ้องไฝสีแดงเม็ดเล็กบนอกข้างซ้ายของเธอ แล้วดวงตาสีดำของเขาก็เข้มขึ้น

แซมหน้าตาแดงและกัดริมฝีปาก...และสวมเสื้อผ้าที่โดนถอดออกแล้วพูดอย่างเขินอาย "ฉัน...ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ คุณรอได้ไหม...?"

เมื่อยานิเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาของเขาดูสับสน ยากที่จะเข้าใจเขา

"แซมมี่ คุณมีไฝสีแดงอยู่ตรงหน้าอกด้วยเหรอ ทำไมผมถึงไม่รู้มาก่อน...?

สายตาของแซมเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอก้มหน้าลงแล้วอธิบาย ไฝเม็ดนี้ไม่ได้เห็นชัดมาก บางที...คุณอาจไม่เคยเห็นมันมาก่อน"

นั่นก็นานมาแล้ว ยานิจ้องไปที่ด้านหลังลำคอของเธอ แล้วเขาก็ดูผ่อนคลายลง "บางทีผมอาจไม่เคยเห็นมาก่อน คราวนี้ผมจะไม่พลาดแม้แต่ความลับเล็กๆ ของคุณ"

คำพูดของเขาฟังดูจริงจัง และหยอกล้อในเวลาเดียวกัน ทำให้แซมหน้าแดงและรู้สึกหายใจไม่ออก

ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ คือคนที่น้องสาวของเธอรัก แต่ในตอนนี้ เขาจูบและกอดเธอ พวกเขายังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันอีก

ถ้าน้องสาวเธอรู้เรื่องความสัมพันธ์นี้ จะโกรธไหม

ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ชายคนนี้คือสาเหตุการตายของน้องสาวเธอ

เพื่อการแก้แค้นให้กับน้องสาว เธอยอมเสียสละทุกอย่าง รวมถึงชีวิตของเธอ

เพราะสาเหตุนี้ ร่างกายเธอก็เหมือนกับ เปลือกหอยที่ว่างเปล่า ไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลย

เธอลองถามเขา "เรา...เราเคยอยู่ด้วยกันมาก่อนหรอ? ฉัน...ฉันเสียความทรงจำไปหลายเรื่อง เลยจำไม่ได้"

เราไม่เคยไปถึงขั้นนั้น ในตอนนั้นเรายังเรียน อยู่วิทยาลัย คุณบอกว่ากลัวตั้งท้อง ผมเลยไม่มีใจอยากจะทำ ผมคิดว่ายังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี เลยไม่อยากให้มันสายเกินไป ในการที่จะทำให้คุณเป็นของผมหลังเราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แต่ผมไม่คิดว่าเราจะพรากจากกันเมื่อสิบปีก่อน แซมมี่

อาจเพราะสายตาของเขาอ่อนโยนและลึกซึ้ง หรือน้ำเสียงที่ฟังดูจริงใจ นั่นทำให้แซมเริ่มน้ำตาคลอ

ในขณะนั้นเธอ คิดว่าเธอคือแซมจริงๆ และพวกเขาเคยรักกันแทบบ้า

เธอกอดคอเขาไว้แน่น แล้วไม่พูดอะไร

"พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปพบตระกูลเควนท์ที่เหลือ งานแต่งงานของเราน่าจะอยู่ในกำหนดการแล้ว"

แซมขมวดคิ้ว "แต่ฉันเพิ่งจะกลับมา มันไม่เร็วไปหรอ?"

" แซมมี่ ผมรอมานานมากแล้วนะ ไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขาได้อย่างไร

ดูเหมือนจะมีตัวเลือกอื่นมากกว่าสัญญากับเขา

เธอจะแต่งงานกับเขาจริงๆ เหรอ?

ในคืนนั้น ยานิกอด และนอนหลับข้างเธอ

แซมลืมตา และเขย่าเขาเบาๆ "ยานิ ยานิ?"

เขาไม่ตอบ คงหลับไปแล้วจริงๆ

มือใหญ่กอดเอวเธอไว้ เธอค่อยๆขยับตัวและดึงผ้าห่มออก แล้วย่องออกไปจากเตียง

เธอคว้าโทรศัพท์มือถือมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูแล้วกดโทรออก

เมื่อปลายสายรับสาย เธอพูดเสียงเบา