เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ
ภายใต้ความมืดการปกคลุมของยามค่ำคืน สะพาน โบลท์ ซีสว่างสลัว ๆ ด้วยโคมไฟถนนสีเหลืองริบหรี่ ลมทะเลเย็น ๆ พัดความหนาวเหน็บกัดลึกเข้าไปในคอของเวอเรียน
เธอยืนอยู่บนสะพานขณะมองไปที่ผิวน้ำทะเลที่สงบและไม่มีที่สิ้นสุด ในที่สุด เธอก็ไม่สามารถระงับอารมณ์ของเธอได้อีกต่อไปขณะที่เธอตะโกนมันออกไป
“ฮีลตัน ฟัดด์! ฮีลตัน! ฉันยังรอให้คุณกลับมา เร็วเข้า รีบกลับมา…”
เสียงตะโกนของเธอแหบ และแห้งขณะที่เธอสะอื้น
ลมทะเลในช่วงต้นฤดูหนาวให้ความรู้สึกเหมือนมีดคม ๆ เฉือนแก้มของเธออย่างเจ็บปวด ทันทีที่น้ำตาอุ่น ๆ ของเธอไหลอาบแก้มของเธอ พวกมันก็เย็นลง
ด้วยการมองเห็นที่พร่ามัวของเธอ เธอจ้องมองไปที่ผิวน้ำของทะเลในขณะที่เธอยืนอยู่บนยอดสะพาน
“ฮีลตัน…คุณอยู่ที่ไหน?”
ชายชราลูอิสยืนอยู่ด้านข้างขณะที่เขาเฝ้าดูเธอ
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น และมันมาจากบ้านของครอบครัวฟัดด์
ชายชราลูอิสรับสาย “สวัสดีครับ นายท่าน?”
“ระวังนายหญิงให้ดี ฉันกังวลว่าเธออาจทำอะไรโง่ ๆ ”
"ครับ ไม่ต้องกังวลครับ นายท่าน ผมจะทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับนายหญิงครับ”
หลังจากคุยโทรศัพท์จบ ชายชรา ลูอิสก็หยิบผ้าห่มออกจากรถ เดินไปหาเวอเรียนแล้วยื่นให้เธอ
“นายหญิง ลมทะเลแรงมากและคุณใส่เสื้อไม่หนาพอ ใช้ผ้าห่มนี้เพื่อให้ตัวคุณอบอุ่นเพื่อที่คุณจะได้ไม่เป็นหวัดนะครับ”
น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเวอเรียนอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เธอค่อย ๆ หันกลับไปมองชายชราลูอิส และถามในขณะที่กัดริมฝีปากของเธอ “พูดมาสิ ว่าถ้าฮีลตันยังอยู่ใต้ทะเล เขาจะหนาวไหม?”
ชายชรา ลูอิสตะลึง เขากล่าว “งั้น…นายหญิง…บางทีนายน้อยอาจจะ…”
“พวกคุณกำลังบอกฉันว่าฮีลตันตายแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”
“นายหญิง คุณยังท้องอยู่โปรดดูแลตัวเองด้วย”
ขณะที่เวอเรียนคร่ำครวญจนสุดเสียง จู่ ๆเธอก็เริ่มหัวเราะ “แล้วพวกคุณคิดว่าฮีลตันตายไปแล้วจริง ๆ งั้นหรือ?”
ตอนนี้เป็นเวลาสิบกว่าชั่วโมงแล้ว จะมีใครยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรหลังจากเกิดอุบัติเหตุที่ทำให้เขาตกลงไปในทะเล
สิ่งเดียวคือชายชรา ลูอิสไม่ได้มีใจจะบอกเวอเรียนเรื่องนั้น
เวอเรียนมองไปที่ทะเล และพูดว่า “ตราบใดที่ฉันไม่เห็นศพของเขา ก็มีความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่ เขาสัญญากับฉันว่าคืนนี้เขาจะกลับบ้านเร็วคืนนี้”
ชายชรา ลูอิสเม้มริมฝีปากของเขาขณะที่ดวงตาของเขาเริ่มมีน้ำตา
เวอเรียนจับราวด้วยมือทั้งสองข้างแล้วตะโกนออกไปในทะเล “ฟังทางนี่ ฮีลตัน ฟัดด์! ฉันจะรอคุณกลับบ้านเสมอ!”
…
ในคฤหาสน์ บลู เพรคเชอร์
ลูซี่นอนหลับสนิทในขณะที่หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ
ยานิกอดเธอขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ตื่นได้แล้วแซมมี่ แซมมี่?”
"อา…!"
ลูซี่สะดุ้งตื่น เธอจ้องไปที่ยานิอย่างหวาดกลัว
ยานิพูดอย่างนุ่มนวลว่า “เป็นอะไรไป? ฝันร้ายเหรอ?”
ลูซี่ฝังตัวเข้าไปในยานิในขณะที่กอดอกของเขาไว้แน่นในสภาพที่หวาดกลัวของเธอ เธอกล่าวว่า“ฉัน…ฉันฝันว่าฉันฆ่าคน…”
“ไม่มีทางหรอก แซมมี่ของผมเป็นคนจิตใจดีขนาดนี้ เธอจะฆ่าคนได้อย่างไร? อย่าคิดมากเกินไป”
ยานิจับมือของเธอ วางมันไว้ที่ริมฝีปากของเขาแล้วจูบมัน
"คุณหิวไหม? ผมจะให้แม่บ้านทำอาหารมื้อค่ำให้คุณ”
ขณะที่เขาพูด และกำลังจะจากไป ลูซี่ก็คว้าแขนเสื้อของเขา และพูดว่า "ได้โปรดอย่าไปเลยยานิ ฉันกลัว"
เป็นอีกครั้งที่ ยานินั่งข้าง ๆเธอ เขากอดเธอแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น”
เขาหยิบทิชชู่สองสามชิ้น และเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอ มือใหญ่ของเขาลูบหลังเธอเบา ๆ เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอต้องพึ่งพาเขาเพียงใดเขาก็รู้สึกมีความสุขมาก
“แซมมี่ ดูเหมือนว่าคุณจะพึ่งพาผมมากกว่าที่คุณเคยเป็น”
ลูซี่พูดไม่ออก
ยานิหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ผมดีใจที่คุณเป็นแบบนี้พึ่งพาผม”
“ถ้า…ฉันบอกว่าถ้าวันหนึ่ง คุณพบว่าฉันแตกต่างจากสิ่งที่คุณคิด คุณจะเกลียดฉันไหม?”
ชายคนนั้นจ้องมองไปที่เธออย่างจริงจัง และพูดว่า “ไม่ว่าคุณจะเปลี่ยนไปแค่ไหน คุณก็ยังคงเป็นแซมมี่ของผม ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่ารักคุณแล้วผมจะเกลียดคุณได้อย่างไร?”
ยานิยื่นมือออกไปช่วยแก้ผมยุ่ง เปื้อนเหงื่อของเธอ ลูซี่จ้องมองเธออย่างตั้งใจ และสัมผัสตามท่าทางของเขา
“โอ้ ใช่แล้ว มีบางอย่างที่ผมควรจะบอกคุณ”
"มันคืออะไร?"
ยานิกล่าวว่า “อุบัติเหตุของฮีลตันในวันนี้ รถของเขาตกลงไปในทะเล แต่ยังหาร่างของเขาไม่พบ”
ลูซี่รู้สึกหนาวสั่นอย่างน่าสยดสยองไปทั่วร่างกายของเธอในขณะที่หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่น่าเชื่อ
นี่หมายความว่าฮีลตันตายไปแล้วจริง ๆ หรือ?
เธอเหม่อลอยขณะพูดว่า “มัน มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?”
ยานิเลิกคิ้วของเขาขึ้น และพูดว่า “บางทีมันอาจจะเป็นศัตรูที่เขามี แต่ผมคิดไม่ถึงว่าจะมีใครกล้าพอที่จะทำแบบนั้น”
ขณะที่มองไปที่เขา ลูซี่ถามอย่างระมัดระวัง “คุณจะ ... เศร้าไหม ตอนนี้ฮีลตันคนนั้นตายไปแล้ว?”
จู่ ๆ ยานิก็หัวเราะ และพูดอย่างล้อเลียนว่า “ผมเสียคุณไปครั้งหนึ่งเพราะเขา และไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการทำลายเขาให้สิ้น แม้ว่าเขาจะตายไปเป็นพันครั้ง แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับผม อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ หลังจากได้รับข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุของเขา อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถรู้สึกดีใจเกี่ยวกับมันได้ จู่ ๆ ผมก็นึกถึงความทรงจำมิตรภาพของเราในตอนนั้น มันทำให้ผมรู้สึกว่างเปล่าที่รู้ว่าเขาตายแล้ว”
“เขาตายแล้วจริง ๆ หรือ?” ลูซี่พึมพำ
“สิบกว่าชั่วโมงผ่านไปแล้ว และยังหาร่างของเขาไม่พบ มีความเป็นไปได้ในการที่เขาจะรอดชีวิตน้อยมาก บางทีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นในฟัดด์ กรุ๊ปในอนาคตอันใกล้นี้”
ลูซี่หลับตาของเธอลงขณะที่หน้าอกของเธอรู้สึกแน่น เธอคิดว่าเธอคงรู้สึกดีใจที่ได้แก้แค้น อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่เธอไม่รู้สึกพอใจเท่าที่เธอคิด ตอนนี้ยังมีบางสิ่งที่กดทับเธออย่างหนักอีกด้วย
ลูซี่จำได้ว่ายังมีบางอย่างที่เธอยังไม่ได้ทำและบอกกับยานิว่า “ฉันหิวนิดหน่อย ช่วยให้ใครทำอาหารให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
ยานิเอื้อมแขนของเขาออกไปแล้วลูบหัวของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ “แน่นอน”
หลังจากที่ยานิออกจากห้องนอนแล้ว ลูซี่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาจากด้านข้าง และส่งข้อความ
"ห้าล้าน ฉันจะโอนเงินไปหาคุณภายในสามวัน อย่าโทรหาฉัน และออกจาก นอร์ท ซิตี้ทันทีที่คุณได้รับเงิน”
หลังจากที่เธอส่งข้อความ ลูซี่ก็ลบมันทิ้งทันที ปิดโทรศัพท์และโยนมันไปด้านข้าง
เธอหายใจเข้าลึก ๆ ในขณะที่เธอใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าไว้แน่น หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สงบลง เธอดึงผ้าคลุมออกไว้ด้านข้างแล้วลุกจากเตียง
ยานิกำลังทำข้าวต้มอยู่ในครัว ตอนที่จู่ ๆแขนนุ่ม ๆ คู่หนึ่งก็กอดเขาจากด้านหลัง
ชายหนุ่มยิ้ม และพูดว่า “ทำไมคุณถึงลุกขึ้นมาล่ะ?”
“ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว”
ยานิดึงเธอมาด้านหน้าของเขาทันที และกอดเธอ เขาวางคางของเขาไว้บนศีรษะของเธอก่อนจะหัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “คุณติดผมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“คุณคิดว่าฉันน่ารำคาญหรือเปล่า”
“ทำไมผมจะต้องคิดแบบนั้นล่ะ? ผมชอบเวลาที่คุณติดกับผม ผมรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นแบบนี้”
เขาก้มศีรษะลงและจูบติ่งหูของเธอ
ลูซี่ลังเลอยู่นานก่อนที่เธอจะพูดอย่างประหม่า “ฉัน…ฉันอยากจะคุยอะไรบางอย่างกับคุณ”
“หืม?”
“คุณช่วยให้ฉันยืมเงินหน่อยได้ไหม?”
ยานิเลิกคิ้วของเขาแล้วมองไปด้านข้างของเธอ “คุณต้องการเท่าไหร่”
ลูซี่พูดอย่างประหม่า “ห้าล้าน…”
ยานิจะสงสัยอะไรบางอย่างไหมถ้าเธอสุ่มขอเงินห้าล้าน?
“คุณต้องการทำอะไรด้วยเงินจำนวนมากขนาดนั้น?” ทันใดนั้นสีหน้าของยานิก็ดูจริงจังขึ้น
ลูซี่กลืนน้ำลายและพูดว่า “ฉัน…”
เมื่อสังเกตเห็นหน้าตาซีดเซียวของเธอ ยานิถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “คุณคิดจะทิ้งผมอีกครั้งเมื่อคุณได้รับเงินห้าล้านเหรียญแล้วใช่ไหม?”
ลูซี่พูดไม่ออก
“หืม?” เขาสอบสวน
ลูซี่หน้าแดงอย่างหนักขณะที่เธอพูดว่า “ไม่…ไม่ฉันเพิ่งออกไปซื้อของและเห็นของมากมายที่ฉันอยากซื้อ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้มีเงินมากมายกับฉัน”
เมื่อเธอพูดอย่างนั้น เธอก็ซ่อนคำโกหกของเธอได้เป็นอย่างดี แม้ว่ามันจะดูเหมือนฝืนเล็กน้อยก็ตาม
จากนั้นเขาก็ยิ้ม และพูดว่า “มันเป็นความผิดของผมที่คิดไม่ถึง เมื่อคุณออกไปข้างนอกวันนี้ ผมยังคงกังวลว่าคุณไม่ได้นำโทรศัพท์ของคุณติดตัวไปด้วย นั้นทำให้คุณไม่มีเงินใช้จ่าย หรือหากคุณจะหลงทาง
ลูซี่ลดสายตาของเธอลงลงแล้วพึมพำเสียงเบา “ฉันไม่ใช่ลูกแมวหรือลูกหมา ฉันจะหลงทางง่าย ๆ ได้ยังไง?”
สายตาของยานิจมลง แต่ก็ยังมีนัยของความอบอุ่นที่ฉายจากมุมดวงตาของเขาขณะที่เขาพูดว่า “แซมมี่ บอกผม คุณใช้ชีวิตอย่างไรในปีที่ผ่านมา?”
เมื่อฉันตกลงไปในทะเล ฉันได้รับการช่วยเหลือจากชาวประมงในท้องถิ่น แต่เนื่องจากฉันกระแทกศีรษะของฉันกับแนวปะการัง ฉันจึงสูญเสียความทรงจำ ฉันรอดชีวิตในหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ มาระยะหนึ่ง แต่ก็เริ่มจำบางสิ่งได้ และกลับมา จากนั้นฉันก็ใช้เวลาอยู่ที่บ้าน และยายบอกฉันว่าฉันเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยนอร์ท ซิตี้ ฉันคิดว่าถ้าฉันเดินทางไปเมืองนอร์ท ซิตี้ ใครบางคนอาจจำฉันได้จริง ๆ และบางที ฉันอาจจะกู้คืนความทรงจำในอดีตของฉันได้ แล้วบังเอิญ
แม้ว่าลูซี่จะพูดรายละเอียดคร่าว ๆ แต่หัวใจของยานิก็สั่นไหว
“แซมมี่ ผมสาบานกับคุณว่าผมจะไม่มีวันทำให้คุณทิ้งผมไปอีกในอนาคต ผมจะทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีอันตรายใด ๆ
ลูซี่เอื้อมมือมากอดเอวเขาโดยไม่รู้ตัว
ตอนที่ลูซี่กำลังกินข้าวต้มของเธออยู่ที่โต๊ะ ยานิหยิบบัตรธนาคารจากห้องของเขาและยื่นให้เธอ
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ เป็นที่รอคอยมากที่สุด เนื้อหาของซีรีส์ ที่ บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ เล่ห์รัก ท่านประธาน ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ทำให้ความรักของชายและหญิงหลักเกิดขึ้นตามธรรมชาติ พวกเขามองเห็นคุณค่าที่ดีของกันและกันซึ่งอคติของผู้อื่นมองไม่เห็น บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ โอเอสเต้ ลูน่า จะทำให้เราพอใจกับผลของความรักนั้นหรือไม่? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 241 เธอจะรอฮีลตัน ฟัดด์กลับบ้านเสมอ