เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 277 แบกเธอไว้บนหลัง ภายใต้หิมะมะแรก และแก่ไปด้วยกัน

"ฉันแค่ผลักเธอเบา ๆ และตอนนี้เด็กในท้องของเธอก็ตกอยู่ในอันตราย พี่ชายโทษฉันเรื่องนั้น แม้แต่คุณพ่อก็เข้าข้างเธอ ทำไมทุกคนถึงไปอยู่ข้างเธอล่ะ?!"

เจนดูร้อนใจ แต่ซีลารู้สึกสนุก "เธอเรียกฉันมาเพราะเรื่องเวอเรียนเหรอ?"

ฉันเกลียดเธอ เกลียดจนอยากให้ตาย ก่อนที่เธอจะเข้ามา คุณพ่อรักฉันมากที่สุด แม้ว่าจะเข้มงวดกับฉัน แต่ตอนนี้...คุณพ่อยกสมบัติครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน

เจนเข้าไปกอดซีลาทั้งน้ำตา ซีลาลูบศีรษะเจน "เธอแน่ใจเหรอว่าพ่อเธอยกสมบัติครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน?"

ไม่ว่าเจมส์จะชอบเวอเรียนมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ทำไมเจมส์ถึงยกสมบัติครึ่งหนึ่งของเขาให้กับคนที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันล่ะ?

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เวอเรียนกับคุณพ่อสนิทกันได้เร็วมากในทันทีที่พวกเขาเจอกัน ดูจากสายตาที่คุณพ่อมองเธอ ฉันรู้สึกมาตลอดว่าคุณพ่อสนิทกับเธอมากกว่าลูกสาวแท้ ๆ ของเขา ซีลา

ซีลาปลอบเจน "เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก เวอเรียนไม่ใช่ลูกสาวของเขาสักหน่อย ทำไมถึงได้สมบัติจากพ่อของเธอล่ะ?"

"ซีลา ฉันควรทำยังๆไงดี ฉันง้อเขาไม่ได้...ฉันเกลียดที่เวอเรียนยังมีชีวิตอยู่ เป็นเพราะเธอ คุณพ่อกับพี่ชายถึงได้โยนความผิดมาให้ฉัน..."

ความมืดฉายอยู่ในแววตาเธอ "เราควรคิดให้รอบคอบก่อนจะทำอะไรลงไป เธอพูดว่าเด็กในท้องของเวอเรียนตกอยู่ในอันตรายเหรอ?"

"ใช่ หมอแนะนำให้พวกเขาทำแท้ง ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะเก็บเด็กเอาไว้รึเปล่า"

เวอเรียนยังมีโอกาสคลอดเด็กคนนี้อยู่ เจนนี่ นั่นเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอเป็นคนทำร้ายเวอเรียนกับลูก เธอเกลียดเวอเรียนมาก ถ้าหากฮีลตันชอบมากขึ้นหลังจากที่เธอคลอดเด็กล่ะ? เธอก็จะยิ่งจองหองมากขึ้น เธอจะยิ่งมีชีวิตที่สุขสบาย ประเด็นคือเธอจะฮุบสมบัติของพ่อเธอได้ง่าย

เจนกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในอุ้งมือ เธอกัดฟันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง "ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอมีชีวิตแบบนั้นง่าย ๆ หรอก"

เธอมีชีวิตอยู่ในนรกไปแล้ว ทำไมจะต้องปล่อยให้เวอเรียนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ล่ะ?"

"ในกรณีนี้ กำจัดลูกในท้องของเธอซะ"

เจนน้ำตาคลอ เธอดูตื่นตระหนกและหวาดกลัว แต่ความเกลียดได้ครอบงำไว้

"แต่ พีชายต้องไม่ปล่อยฉันไปแน่ ถ้าฉันทำแบบนั้น"

"แน่นอนว่าเธอต้องไม่ให้พี่ชายเธอรู้เรื่องนี้

ซีลาขยับเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบข้างหูเจน

ฮีลตันและเวอเรียน กำลังกินต้มยำปลากับผักดองและพริก เวอเรียนชอบกินผักกาดดอง เธอจึงกินแต่ผักกาดดอง และฮีลตันกินเนื้อปลา

เขาวางเนื่อปลาสองชิ้นในชามข้าวเธอ เธอส่ายหัวทันทีและมองเนื่อปลาเหมือนเป็นสิ่งน่ารังเกียจ

เวอเรียนเคยมีอาการแพ้ท้อง เธอทนกลิ่นปลาไม่ได้ เธอชอบแค่อาหารที่มีรสจัด อย่างรสชาติเปรี้ยวหรือเผ็ด

หลังจากพวกเขากินเสร็จแล้ว เธอมองเขา "วันนี้คุณทำตัวแปลกจัง"