เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 280 คุณต้องการอะไร

เวอเรียนยังคงถามเรื่องนี้ในรถ "ที่คุณพูดเมื่อกี๊ หมายความว่ายังไง ที่บอกว่าฉันเป็นคนเดียวที่จะทำให้ฮีลตันปรากฏตัวได้? ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง?"

เขามองเธอแล้วพูด "เราไม่พูดชื่อเขาจนกว่าผมจะไปได้ไหม? ตอนนี้คุณเป็นของผม"

เธอไม่พูดและเริ่มเงียบ

หลังจากไซออนสตาร์ทรถ เธอมองเขาแล้วถามอีก "งั้นฉันถามคำถามคุณได้ไหม?"

"คุณถามได้ ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องของเขา"

"ทำไมคุณชอบฉันมากขนาดนั้น? คุณเจอฉันแค่สองครั้ง แต่ก็ไม่น่าจะชอบฉันได้ขนาดนั้น ใช่ไหม?"

เธอรู้สึกว่าไซออนรักเธอมาก ไม่น้อยไปกว่าฮีลตันเลย

เขาจ้องเธอแล้วพูด "ถ้าไม่ใช่เพื่อคุณ ฮีลตันกับผมคงตายไปนานแล้ว"

เธอตกใจ "คุณกำลังจะบอกว่าฉันเคยช่วยคุณไว้เหรอ?"

"ใช่ มันคือตอนที่ผมเจอคุณครั้งแรก"

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เราเริ่มอธิบาย "สิบปีก่อน หากฮีลตันเสียใจ เขาจะสร้างผมขึ้นมาให้แบกรับความเสียใจและความเศร้าเอาไว้ ถ้าเขาเสียใจนาน ผมก็จะอยู่ได้นาน เขาจะไม่รู้สึกตัว และลืมเรื่องเสียใจทั้งหมด ให้ผมจมอยู่กับความทุกข์ ที่ผมมีตัวตนก็เพราะอารมณ์ของเขา และมีแค่ผมคนเดียว ที่แบกรับความทุกข์ของเขาทั้งหมด"

นี่คือสิ่งที่ ดร.จาร์เร็ต พูดถึงสินะ? เมื่อคนเราไม่สามรถทนต่อความรู้สึกด้านลบและไม่ยอมเปิดใจ จิตใจของพวกเขาจะต่อต้านการแสดงอารมณ์นั้น แล้วเปลี่ยนเป็นอีกบุคลิก เพื่อแบกรับความเจ็บปวดนั้นไว้?

ในใจของเวอเรียนเริ่มรู้สึกเจ็บปวด

เธอเจ็บเพราะช่วยฮีลตันไม่ได้ และรู้สึกแย่ต่อไซออนที่เขาต้องทนกับความเจ็บปวดของฮีลตัน

คนที่เธอช่วยไว้ในคืนนั้น ไม่ใช่แค่ไซออนแต่เธอยังช่วยฮีลตันไว้ด้วย

พวกเขาใช้ร่างกายเดียวกัน

เธอถามต่อ "แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?"

"หลังจากนั้น ผมก็เจอบ้านของคุณ แต่ก็เกิดไฟไหม้ ผมกลัวว่าคุณยังอยู่ในบ้าน ก็เลย..."

เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ช่วยเธอจากไฟไหม้ จะกลายเป็นหนึ่งในบุคลิกของฮีลตัน

"คุณช่วยฉันไว้ แต่ทำไมไม่รอจนฉันฟื้นล่ะ?"

ผมก็รอคุณอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่คงเพราะผมสำลักควันจนหายใจไม่ออก เลยหมดสติไป แล้วผมก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมา ผมเชื่อว่าฮีลตันเป็นคนที่ฟื้นขึ้นมา

เวอเรียนรู้สึกว่าดวงตาอุ่นขึ้นมา "ขอบคุณนะ ไซออน"

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาช่วยไว้ในตอนนั้น เธอคงถูกไฟคลอกตายไปแล้ว

คืนนั้นหลังจากไซออนอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาเห็นว่าเวอเรียนรอเขาอยู่บนเตียง

เขานอนอยู่ในห้องรับแขก แต่เขาแปลกใจ ที่เธอรอเขาอยู่ในห้อง

เธอหน้าแดงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอสวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำ

เขาเดินเข้ามาหาแล้วพูดเล่นกับเธอ "คุณจะนอนกับผมที่นี่หรอ?"

เธอกระโดดลุกขึ้นจากเตียงทันที "ฉัน...ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูแผลบนมือขวาของคุณ"