เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ
เจนฝันร้ายอย่างน่ากลัวในกลางดึก
เธอสะดุ้งตื่น
ไฟถูกเปิดในบ้านที่มืดสนิท
“เกิดอะไรขึ้น เจน?”
เจนพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของซาร่าทันทีในขณะที่ตัวสั่นไปหมด เธอพูดว่า “แม่... แม่... หนูฝันว่าเวอเรียนปีนมาหาฉันในขณะที่เลือดท่วมไปหมด เธอต้องการชีวิตของหนู... หนูยังฝันอีกว่าถูกพ่อทุบตีจนตาย... เขาบังคับให้หนูชดใช้ชีวิตของเวอเรียนด้วยชีวิตของหนู ... ”
เจนร้องไห้จนสุดเสียงในอ้อมอกของแม่ ใบหน้าของเธอเปียกโชกไปหมดในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นสีแดง
ซาร่าห์ลูบเบา ๆ ขณะปลอบเธอว่า “มันเป็นความฝัน เป็นแค่ความฝัน อย่ากลัวไปเลย และนอกจากนี้ลูกยังเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อ เขาจะไม่ทำแบบนั้นกับลูก ตอนนี้เป็นเด็กดีนะ”
“แม่…ฉันรู้สึกเหมือนจะไม่สามารถอยู่ใน นอร์ท ซิตี้ได้อีกต่อไป ฉันต้องออกไปจากที่นี่!”
ซาร่าพูดขณะที่จ้องมองเธอ “แต่ แต่ถ้าลูกจากไปตอนนี้ ลูกจะยิ่งดูน่าสงสัยมากขึ้น เจน ฟังแม่ แม่จะส่งลูกไปอังกฤษหลังจากเรื่องนี้จบลงแล้ว”
เจนส่ายหัวอย่างหมดหวัง “ฉันจะไม่รออีกต่อไปแล้ว แม่…ถ้าพ่อรู้ว่าฉันทำแบบนี้ เขาจะต้องส่งฉันไปที่สถานีตำรวจ! ถ้าเขาสามารถยกมรดกครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน แสดงว่าสำหรับเขา เราไม่สำคัญเท่ากับเวอเรียน ในหัวใจของเขา!”
“ปัง…”
จู่ ๆ ประตูก็ถูกเตะเปิดออกอย่างรุนแรง
เจนสะดุ้งขณะที่เธอหดตัวเข้าไปในอ้อมแขนของซาร่า
เจมส์กำลังยืนอยู่นอกประตู
ไม่มีคำไหนสามารถบรรยายถึงความโกรธของเจมส์ขณะที่เขาตะโกนว่า “ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ เจน ฟัดด์!”
เจนหดตัวเข้าไปในซาร่า เธอพูดพร้อมกับสะอื้น “แม่ แม่…ช่วยฉันด้วย…ได้โปรด…”
ซาร่ากอดลูกสาวของเธอแน่น และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เจมส์ ฟัดด์ นี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจนเลย! ฉันเป็นคนที่ลักพาตัวเวอเรียนไปเอง!”
“ซาร่า เซน! นี่คือสิ่งที่คุณควรทำในฐานะแม่งั้นหรือ! คุณยอมให้ลูกสาวของคุณลักพาตัว! สักวัน คุณจะทำลายเธอด้วยวิธีที่คุณสอนเธอตอนนี้!”
เธอออกจากอ้อมแขนของซาร่า และจ้องมองเจมส์อย่างบ้าคลั่ง เธออุทานออกมาว่า “ชีวิตหนูถูกทำลายไปแล้ว! มันเป็นความผิดของพ่อทั้งหมด! หนูเท่านั้นที่เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อ!
เจมส์ก้าวออกไป และตบไปที่หน้าเจนอย่างแรงทันที
“นังเด็กอกตัญญู!”
เธอหัวเราะขณะกำลังงอตัวทีละข้างของเธอ และพูดว่า “พ่อตบลูกสาวของตัวเอง ตะโกนใส่หนู และมอบมรดกครึ่งหนึ่งให้กับคนที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดด้วย พ่อ ในสายตาของพ่อ หนูเป็นลูกสาวที่แท้
เจมส์หายใจเข้าลึก ๆ และพูดในขณะที่จ้องมองเธออย่างเย็นชา เขาถามด้วยน้ำเสียงเข้มงวดว่า “แกพาเวอเรียนไปไว้ที่ไหนกันแน่!”
“พ่อ อยากจะให้ฉันชดใช้ด้วยชีวิตของฉันไหมถ้าเวอเรียนตาย?”
"แก…! เจน ฟัดด์ เวอเรียนเป็นลูกพี่ลูกน้องของแก! แม้ว่าเวอเรียนจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก แต่แกก็ไม่ควรลักพาตัวเธอไป!”
เจมส์เจ็บปวดเพราะไม่รู้ว่าตัวเองให้กำเนิดลูกสาวแบบนั้นได้อย่างไร
เธอกล่าวว่า “เจมส์ ฟัดด์ คุณปฏิบัติต่อเราทั้งแม่ลูกแบบนี้เพื่อ เวอเรียน มอนท์ จริง ๆ งั้นเหรอ!
และนั่งลงข้างเตียงในสภาพที่เหนื่อยล้า เขาหันหลังให้ทั้งซาร่า และเจนแล้วพูดว่า “ฉันไม่อยากเถียงกับพวกเธอในเรื่องนั้น ดีที่แกมาพูดความจริงกับฉันตอนนี้ เจน ฟัดด์บอกฉันว่าเวอเรียนอยู่ที่ไหน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเวอเรียนจริง
เจมส์หันกลับมามองเจน เขากล่าวว่า “แกควรเข้าใจให้ชัดเจนว่า เวอเรียนมีความสำคัญกับลูกพี่ลูกน้องของแกขนาดไหน”
ดวงตาที่เปื้อนน้ำตาของเจนสั่นระริก
“ทำไม ทำไมพวกคุณทุกคนต้องกังวลนัก ตอนที่เวอเรียนเกิดเรื่อง! พวกคุณอยู่ที่ไหน ตอนที่ฉันเกิดเรื่อง!
…
ฮีลตันส่งคนออกไปตามหาเวอเรียนทั้งเมือง ดูเหมือนทุกตารางนิ้วของเมืองนอร์ท ซิตี้ ทั้งหมดถูกพลิกแผ่นดินหา
ฮีลตันนั่งบนโซฟาในกลางดึกขณะที่เขาบีบคิ้วด้วยนิ้วยาวของเขา เขาดูอ่อนเพลีย
วิลสันยังส่งคนไปค้นหาที่อยู่ของเวอเรียนมาสองสามชั่วโมงแล้วเหมือนกัน...
จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของเขาก็หยุดความเงียบโดยรอบ
ฮีลตันตกตะลึงในขณะที่เขารับสายทันที
มีเสียงลมจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “เจ้านาย มาดามถูกขังอยู่ในโรงงานร้างในชานเมืองตะวันตก!”
…
ในโรงงานร้างชานเมืองตะวันตก
ทันใดนั้นก็เกิดไฟไหม้ขึ้นรอบ ๆ
เวอเรียนหมดสติไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่สำลักควันตื่นขึ้นมา
ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ และเพียงเสียงเดียวที่อยู่รอบ ๆ คือ เสียงของไฟนรกที่ปกคลุมอยู่รอบ ๆ
เธอต้องการที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่คอของเธอเจ็บมาก เธอไม่สามารถส่งเสียงออกไปได้
มือทั้งสองของเธอถูกมัด เธอต้องการที่จะเอื้อมมือออกไปเพื่อที่จะใช้เปลวไฟเผาเชือก แต่เมื่อเปลวไฟสัมผัสผิวหนังที่อ่อนโยนของเธอ มันทำให้เธอเจ็บปวดมากเธอก็หดตัวกลับทันที
มันเจ็บ และมันกำลังแผดเผาหัวใจของเธอ
ทุกเซลล์ในร่างกายของเธอกำลังเจ็บปวด
น้ำตาของเธอเริ่มร่วงหล่นอย่างช่วยไม่ได้
เธอไอจากการสำลัก เธอพยายามที่จะส่งเสียงออกมา “มีใครอยู่แถวนี้ไหม…ช่วยด้วย! ... ช่วยด้วย! มีใครอยู่ที่นี่ไหม…”
เธอไม่ได้รับการตอบใด ๆ
ไฟแรงขึ้นเรื่อย ๆ
กำแพงเปลวไฟนั้นทำให้เธอคิดถึงไฟที่เธอเจอเมื่อสิบปีก่อน
“ฮีลตัน... ฮีลตัน…”
ฮีลตันเป็นคนที่ช่วยเธอเมื่อสิบปีก่อน
งั้นวันนี้ฮีลตันจะปรากฏตัวอีกครั้งไหม?
เธอสูดดมควันหนาจำนวนมาก และกำลังจะหมดสติ เธอเป็นอัมพาตนอนอยู่บนพื้น เธอทำอะไรไม่ถูกคิดว่าเธอกำลังจะตาย...
ความทรงจำเกี่ยวกับฉากที่อบอุ่นใจของฮีลตัน และเธอปรากฏออกมาจากภายในกองไฟ
…
เมื่อฮีลตันมาถึงโรงงานร้างในชานเมืองฝั่งตะวันตก หน่วยดับเพลิงยังมาไม่ถึง
ฮีลตันไม่ลังเลแม่แต่วินาทีเดียว ที่จะผลีผลามเข้าไปในไฟนรกเพื่อช่วยเธอ อย่างไรก็ตาม เขาถูกคุชหยุดเอาไว้
“เจ้านาย ตอนนี้มันอันตรายเกินไป คุณเข้าไปไม่ได้!”
อย่างไรก็ตาม ฮีลตันเหวี่ยงคุชออกไป และพูดว่า “ฉันจะเสียใจไปตลอดชีวิต ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับรีอาน่า!”
ถ้าไซออนสามารถบุกเข้าไปในไฟนรกโดยไม่ลังเลเพื่อช่วยรีอาน่า ทำไมเขาถึงทำไม่ได้เหมือนกัน?
เขามั่นใจว่าไซออนจะไม่มีทางรักรีอาน่ามากกว่าเขา
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า. ในที่นี้ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้เจาะลึกถึงบุคลิกของตัวละครหลัก ทำให้ผู้อ่านรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่น่ารักมากแต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน ทั้งสองคนถูกครอบครัวทอดทิ้ง แต่พวกเขาก็เป็นคนที่โหยหาความรักมากที่สุด.. นางเอกทั้งชายและหญิงจะมารวมตัวกันที่ บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ เล่ห์รัก ท่านประธาน หรือพบอีกคนหนึ่ง ปัญหา? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ นวนิยาย