เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้
ในสถานีตำรวจ
“ฉันมาเยี่ยมแม่ของฉัน เจ้าหน้าที่”
ตำรวจเลิกคิ้วของเขา และมองไปที่วาเนลล์ก่อนจะพูดว่า “แม่ของคุณเหรอ?”
วาเนลล์พยักหน้า และพูดว่า “ควีนน่า ชีน”
ตำรวจเลิกคิ้วสูงขึ้นเมื่อได้ยินชื่อของควีนน่า พวกเขาพูดว่า “มีหลักฐานมากมาย และพยานกล่าวหาเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมรับ คุณเข้าไปในนั่น และเปิดใจคุยกับเธอ”
วาเนลล์กำฝ่ามือของเธอแน่นขึ้น ในขณะที่คลื่นแห่งความเกลียดชังโตขึ้นจากหัวใจของเธอ แต่เธอยังคงยิ้มอยู่บนใบหน้าของเธอ เธอพูดว่า “ได้เลย ขอบคุณนะคะ คุณเจ้าหน้าที่”
เมื่อเธอเข้าไปในห้องสอบสวน มือทั้งสองของควีนน่าถูกใส่กุญแจมือล็อคเอาไว้บนโต๊ะ วาเนลล์กระโจนเข้าไปทันที และตะโกนว่า “แม่!”
“วาเนลล์!”
“ขอให้คุยกันให้สนุก คุณทั้งสองคน!”
หลังจากตำรวจออกไป ประตูห้องสอบสวนก็ปิดลง
วาเนลล์นั่งอยู่ตรงหน้าของควีนน่า ควีนน่าจับมือลูกสาวของเธอขณะที่เธอพูดว่า “วาเนลล์ลูกต้องคิดอะไรบางอย่างเพื่อช่วยแม่ออกไป!”
“ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันไปหาลุงเควนเพื่อขอความช่วยเหลือแล้ว และเขาบอกว่าจะจ้างทนายความที่ดีที่สุดเพื่อแก้ต่างให้แม่
ควีนน่าหลับตาลง และมีประกายแห่งความสิ้นหวังในดวงตาของเธอ เธอพูดว่า “ลูกคิดว่าลุงเควนจะยังสนใจแม่ไหม ถ้าแม่ต้องติดคุกจริง ๆ? แม่คิดว่าเขาจะหลีกเลี่ยงแม่เหมือนโรคระบาด เพราะนี่จะเป็นการกดดันด้านลบทั้งเขา และครอบครัวเควน
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ…แม่?
ประกายของความมุ่งร้ายอย่างรุนแรงปรากฏที่ส่วนลึกของดวงตาของควีนน่า เธอพูดว่า “ฮีลตันขุดเหตุการณ์ในอดีตขึ้นมาหลังจากผ่านไปสิบปีแล้ว จริง ๆ เขาทำได้เร็วกว่านี้ แต่ทำไมตอนนี้ ในเวลานี้ล่ะ? ไม่ว่ายังไง ลูกก็ต้องช่วยแม่ออกไปจากที่นี่นะ ตกลงไหม?”
เธอพูดว่า “ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันจะคิดบางอย่างเพื่อพาคุณออกไปจากที่นี่ มันเป็นความผิดของนังโสเภณี เวอเรียน
“ตอนนี้อย่าร้องไห้ ถ้าลูกต้องทำจริง ๆ ลูกจะต้องไปขอร้องเวอเรียน”
"แม่…"
“วาเนลล์ ตอนนี้ลูกทำให้แม่ผิดหวังไม่ได้”
“ไม่ต้องกังวลนะแม่ ถึงแม้ว่าฉันจะต้องขอร้องเวอเรียน ฉันก็จะพาแม่ออกไปจากที่นี่”
…
ทั้งฮีลตัน และเวอเรียนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล จอนห์จึงพา เจลลี่ บีน ไปเยี่ยม
นอนอยู่ข้างเตียงของเวอเรียน และถามด้วยน้ำเสียงแบบเด็ก ๆ ว่า “พ่อ
บีน และพูดเบา ๆ ว่า “ตอนนี้ เจลลี่ บีน
“ใช่ค่ะ หนูก็คิดถึงน้องชายของหนูด้วยเหมือนกัน”
เจลลี่ บีน เอื้อมมือไปแตะท้องของเวอเรียนซึ่งทำให้เธอตะลึงเล็กน้อย
“เจลลี่ บีน!” ฮีลตันขึ้นเสียงของเขา
สะดุ้ง เธอถามพร้อมกับขมวดคิ้วว่า “ทำไมพ่อถึงใจร้ายกับหนูนักล่ะ
เวอเรียนดูซีดเซียว แต่เธอพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่นว่า “ไม่เป็นไร เจลลี่ บีน แค่อยากสัมผัสเท่านั้น”
เจลลี่ บีน ทำท่าทางน่าเกลียดใส่ฮีลตันก่อนที่จะเยาะเย้ย
สายตาของฮีลตันหรี่ลง
จอห์นสังเกตเห็นความหมายที่ซ่อนอยู่จึงบอก เจลลี่ บีน ว่า “เจลลี่ บีน คุณปู่ต้องคุยกับพ่อแม่ของหนู หนูไปเล่นกับลุงคุชในสวนของโรงพยาบาลสักแปปนะลูก”
เจลลี่ บีน ปีนลงจากเตียงอย่างเชื่อฟังพร้อมกับตอบว่า “ได้ค่ะ”
บีน และพูดว่า "มาเลย เจลลี่ บีน ลุงคุชจะเล่นกับหนูเอง ไปกันเถอะ"
หลังจากที่คุชจากไปพร้อมกับ เจลลี่ บีน จอห์นก็จับไม้เท้าของเขา และจ้องไปที่เวอเรียนด้วยท่าทางจริงจัง
“เด็ก…เสียไปแล้วเหรอ?”
คำพูดของชายชราฟังดูตื่นเต้น เขาหวังว่าจะได้รับการปฏิเสธ
เวอเรียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าชายชราต้องการให้เด็กเกิดมาขนาดไหน
จอห์นรักเด็ก เวอเรียนสามารถบอกได้จากวิธีที่เขาตามใจ เจลลี่ บีน
ในตอนนี้ เวอเรียนไม่กล้าที่จะมองเข้าไปในตาของเขา เธอรู้สึกหดหู่ใจ แต่เธอก็กลัวจอห์นจะผิดหวังในตัวเธอเช่นกัน
“พ่อ... ฉันขอโทษ…ฉัน…”
จอห์นถอนหายใจ “เฮ้อ…”
ฮีลตันพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับรีอาน่า ผมมีส่วนอย่างมากในการสูญเสียลูกเช่นกัน”
จอห์นถามว่า “เจนทำมันจริง ๆ เหรอ?”
ฮีลตันไม่ได้หลีกเลี่ยงคำถามในขณะที่เขาตอบว่า “ใช่ครับ”
ขณะที่มีความเศร้าที่ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงที่ส่วนลึกของดวงตาของเขา เขาพูดว่า “เจนกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร…อย่างไรก็ตาม ฮีลตัน ลุงของแกมีลูกสาวเพียงคนเดียว แกไม่สามารถตรวจสอบเรื่องทั้งหมดนี้ มันมีขีดจำกัดมาก ลุงของแกก็จะรู้สึกแย่เหมือนกันถ้าแกปกป้องเธอ ยิ่งไปกว่านั้น ป้าของแกก็ไม่สามารถแยกกับเจนได้
ฮีลตันถามว่า “พ่อกำลังพยายามบอกให้ผมปล่อยเจนไปใช่ไหม พ่อ?”
“แกอยากส่งเจนเข้าคุกจริง ๆ งั้นหรือ? เจนยังคงเป็นลูกพี่ลูกน้องคนเดียวของแก”
…
ฮีลตันยังคงเงียบ แม้หลังจากจอห์นออกไปแล้ว
เวอเรียนเข้าใจตำแหน่งที่ยากลำบากที่เขาอยู่ เธอจึงพูดว่า “ฮีลตัน ไม่ว่าคุณจะเลือกอะไร ฉันจะสนับสนุนคุณนะคะ”
“แม้ว่าผมจะปล่อยให้เจนเป็นอิสระงั้นหรือ?” ฮีลตันจ้องดวงตาสีเข้มของเขาไปที่เธอ
เวอเรียนพยักหน้าอย่างจริงจัง และพูดว่า “เพราะฉันรู้ว่าไม่ว่าคุณจะทำอะไร คุณจะปกป้องฉันด้วยหัวใจของคุณเสมอ”
แม้ว่าเจนจะเป็นฝ่ายผิดก็จริงเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ แม้ว่าเจนจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเหตุการณ์นี้ แต่เธอก็ยังไม่สามารถรักษาลูกของเธอได้อยู่ดี เธอรู้ว่าเธอกำลังโกหกตัวเองมาตลอด
“รีอาน่า บางครั้งผมก็อยากให้คุณทำตัวเห็นแก่ตัวกว่านี้หน่อย”
และพูดว่า “แต่ถ้าฉันเห็นแก่ตัวเกินไป คนแรกที่ฉันจะทำร้ายไม่ใช่ศัตรู แต่จะเป็นคุณ คุณที่เป็นคนกลาง ถ้าคุณรู้สึกแย่มาก คุณจะปรากฏตัว
อย่างไรก็ตาม ฮีลตันก็เริ่มหัวเราะ
อ่านนวนิยายออนไลน์ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ ได้ฟรี
เล่ห์รัก ท่านประธาน อัปเดตบทล่าสุด บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ ใน th.readeraz.com . ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ นักแสดงนำชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุด ซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ เป็นซีรีส์นวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ ให้รายละเอียดที่น่าตื่นเต้นแก่ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า จะนำเรามาที่ บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้ ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 291 ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามีที่ต้องการอยู่กับภรรยาแบบนี้