เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 293 ตามใจเธอเหมือนกับลูกสาว

เวอเรียนจ้องมองเขา และในที่สุดก็เริ่มหัวเราะ ฮีลตันดูเหมือนคนแก่ตอนที่เขาสั่งสอนเธอเมื่อกี้นี้

ในที่สุด ในตอนนี้เธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมนิยายโรแมนติกมักจะพูดถึงว่านักแสดงนำชายจะตามใจนักแสดงนำหญิงเหมือนลูกสาวของตัวเอง

เธอคิดว่าฮีลตันตามใจเธอเหมือนลูกสาวของเขาเอง

เธอรู้สึกค่อนข้างทรนงในใจของเธอกับความคิดเหล่านั้น

ดูเหมือนว่าหลังจากเหตุการณ์โชคร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ในที่สุดเธอก็สามารถหยุดพักหายใจได้

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกเศร้ากับการสูญเสียลูก

ฮีลตันพูดถูก พวกเขายังเด็ก และจะมีโอกาสอีกมากในอนาคตสำหรับพวกเขาที่จะทำลูกใหม่

…

ข่าวกระจายไปอย่างรวดเร็วระหว่างพยาบาลในโรงพยาบาลอย่างน่ากลัวมาก

ใช้เวลาไม่นานนักที่ทั้งโรงพยาบาลจะได้รับข่าวเกี่ยวกับคุณฟัดด์จากห้อง 13 ที่เขาตามใจภรรยาของเขาเหมือนลูกสาวของตัวเอง

“พวกเธอก็รู้ว่าคุณฟัดด์มักจะมีท่าทีเคร่งขรึมกับพวกเราที่เป็นนางพยาบาล แต่มันก็แปลกตั้งแต่ตอนที่เขาเห็นภรรยาของเขา เขาก็จะอ่อนโยนมากขึ้นทันที”

“พูดก็พูดเถอะ…เมื่อไหร่ฉันจะได้เจอสามีที่หายากแบบนี้มั้งนะ?”

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคุณฟัดด์จะดูเย็นชาเล็กน้อย แต่เขาก็ค่อนข้างใจกว้าง เขาให้ตะกร้าผลไม้นำเข้าให้ฉันเมื่อวันก่อน”

“แน่นอนว่าเขาร่ำรวย เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของผู้อำนวยการจาร์เร็ต”

“มาดามฟัดด์ก็ไม่เลวเช่นกัน ทุกครั้งที่ฉันไปวัดอุณหภูมิของเธอ ถ้ามีของว่างที่เธอกำลังกิน เธอก็จะส่งให้ฉันด้วย”

…

คำพูดเหล่านั้นส่งมาถึงเซรีน

เมื่อเซรีนเดินผ่านไป พยาบาลสูงอายุบางคนก็หยุดเธอทันที และพูดว่า “เซรีนทำไมวันนี้เธอไม่อยู่กับผู้อำนวยการจาร์เร็ตล่ะ แล้วทำไมเธอถึงไปตรวจเยี่ยมคนไข้คนเดียว?”

เซรีนถอนหายใจ และตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่าฉันทำให้เขาโกรธเรื่องอะไร คืนนี้เขาให้ฉันไปตรวจคนไข้คนเดียว เขามันบ้า!”

พยาบาลสูงอายุเหล่านั้นจ้องมองเธอครั้งหนึ่ง ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา

“พวกเธอหัวเราะอะไรกัน! พวกเธอควรจะช่วยฉันไม่ใช่เหรอ?”

“โอ้ เราไม่กล้าช่วยเธอหรอก เพราะผู้อำนวยการจาร์เร็ตสั่งเราว่าถ้าเราช่วยเธอ เราจะต้องมีปัญหากับเขา”

พยาบาลคนหนึ่งยัดช็อคโกแลตชิ้นหนึ่งเข้าไปในปากของเซรีนก่อนที่เธอจะได้เห็นชัดเจนว่านั่นคืออะไร เธอไอ และดูเหมือนจะต่อต้านเล็กน้อย เธอพูดว่า “นั่นคืออะไรกันเนี้ย?”

“ไม่ต้องกังวล มันไม่ใช่ยาพิษ มาดามฟัดด์จากห้อง 13 ให้ช็อกโกแลตฉันมาหนึ่งกล่อง เนื่องจากเธอทำงานหนักมาก ฉันจะตอบแทนเธอชิ้นหนึ่ง”

ในที่สุด เซรีนก็รู้สึกถึงรสช็อคโกแลตชิ้นนั้น มันละลายในปากของเธอ มันหนาและเป็นเนื้อครีม

“เราจะกล้าวางยาเธอได้อย่างไร ผู้อำนวยการจาร์เร็ตคงจะฆ่าเรา”

พยาบาลขยิบตาให้เธออย่างล้อเลียน

เซรีนขนลุกไปทั้งตัว แต่เธอไม่สนใจพวกเขา และพูดว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันรู้สึก ถ้าพวกเธอจะวางยาฉันให้ตาย ปีศาจจาร์เร็ตน่าจะมีความสุขมากที่สุดใช่ไหม?”

“แค๊ก แค๊ก” จู่ ๆ พยาบาลก็เริ่มมีอาการไออย่างกระวนกระวาย พวกเขาดูแปลก ๆ

เซรีนมองเธอด้วยสายตาเป็นห่วง และถามว่า “ทำไมเธอถึงไอล่ะ? เธอเป็นหวัดหรือเปล่า?”

นางพยาบาลมองไปที่ร่างอันน่ากลัวที่อยู่ข้างหลังของเซรีนขณะที่ล้วงมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋าเสื้อแล็บของเธอก่อนจะไอหนักขึ้น เธอพูดในขณะที่กำลังเคลียร์ช่องคอของเธอว่า “เซรีนตอนนี้ฉันจะต้องไปวัดอุณหภูมิให้คนไข้ที่อยู่ในห้อง 10 ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เซรีนทำหน้ามุ่ยแล้วแสยะยิ้มออกมา เมื่อเธอหันกลับไปเธอก็ชนเข้ากับผนังเนื้อแน่น