เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 318 แอบไปมีเมียน้อย นั่นไม่ใช่ความจริง

เวอเรียนจับเสื้อโค้ทของเขา เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของเธอ

ฮีลตัน...

"ฮีลตัน... ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี...ฉันรู้สึกเวียนหัว...ฉันอยากกลับบ้าน..."

หลังจากที่เธอพูดจบแล้ว เธอก็ฟุบลงในอ้อมแขนของเขา

เขากอดเธอไว้ ขณะที่มองไปที่ยานิอย่างน่ากลัว "เกิดอะไรขึ้น?"

"นายไม่ต้องมองผมแบบนั้นก็ได้ ฉันไม่สนใจผู้หญิงของนายหรอก เธอต่างหากที่เข้ามาเกาะและอ้วกใส่ฉัน"

ยานิหัวเราะขณะที่ชี้ไปที่รอยเลอะบนเสื้อของเขา

ฮีลตันอุ้มเวอเรียนและสายตาของเขายังคงมองยานิอย่างเย็นชา "พรุ่งนี้ฉันจะโอนเงินสำหรับค่าเสื้อเข้าบัญชีให้นาย"

เมื่อเขากำลังจะออกไปพร้อมกับเวอเรียน เธอก็พึมพำ "เซรีน"

ฮีลตันเพิ่งเห็นว่าเซรีนฟุบอยู่บนโต๊ะ

วุ่นวายกันจริง ๆ

ผู้หญิงสองคนนี้ช่างกล้าที่จะดื่มกันจนเมาโดยไม่ได้ระวังตัวกันเลย

ฮีลตันรีบโทรหาวิลสัน "เซรีนเมาอยู่ที่ร้าน แชลโลว์ บาร์ ฉันต้องดูแลเวอเรียน นายมาช่วยหน่อย"

เมื่อวิลสันมาถึงที่ร้าน ชายหนุ่มทั้งสองก็อุ้มผู้หญิงของตัวเองกลับบ้าน

ฮีลตันทำซุปแก้อาการเมาค้างและโจ๊กร้อน ๆ ในคฤหาสน์ แชลโลว์ เบย์

เวอเรียนนอนอยู่บนเตียง และเธอก็รู้สึกคลื่นไส้ด้วย

เมื่อฮีลตันเข้ามาในห้องนอน เขาก็เห็นเธอกำลังอ้วกอยู่ที่ชักโครกในห้องน้ำ

เขาลูบหลังเธอเบา ๆ หลังจากเวอเรียนอ้วกเสร็จแล้ว เธอก็คุกเข่าอยู่ข้างชักโครกแล้วมองมาที่เขา "ฮีลตัน...ฉันรู้สึกแย่มากเลย..."

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ตอนนี้คุณรู้แล้วสินะ ว่าอาการรู้สึกแย่มันเป็นยังไง?"

เวอเรียนหลังโก่งขณะที่เขาช่วยเธอให้ลุกขึ้น เขาช่วยเธอบ้วนปาก และพากลับไปที่เตียง

เขาบิดผ้าเช็ดตัวที่ร้อนแล้วส่งให้เธอเช็ดมือและเช็ดหน้า เธอนอนที่ข้างเตียงและมองเขาด้วยน้ำตาคลอ

"ฮีลตัน..."

ฮีลตันไม่ตอบ เขาเดาว่าเธอคงเรียกเขาโดยไม่รู้ตัว

"ฮีลตัน...ฉันควรทำยังไงดี...ถ้าคุณไม่ได้อยู่ข้างฉันแล้ว..."

มือของฮีลตันที่ถือผ้าเช็ดตัวอยู่กระตุก และมองเธอ "เกิดอะไรขึ้น? คุณอยากทิ้งผมไปแล้วเหรอ?"

เวอเรียนกำมือของเขามาวางลงบนหมอน แล้ววางแก้มลงบนมือที่อบอุ่นของเขาแล้วยิ้ม เธอพึมพำเสียงเบา "ฉันไม่อยากทิ้งคุณไปหรอก ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับคุณ...ไม่สิ สองครั้งในชีวิต หรือบางทีสาม...ใช่...สามครั้งในชีวิตก็ไม่พอ" เธอพึมพำกับตัวเอง

ความโกรธและความไม่พอใจที่ฮีลตันนั้นเก็บเอาไว้ทั้งคืน ได้เหือดหายไปจนหมดเพราะเธอคิดว่า อยากใช้ชีวิตอยู่กับเขาทั้งสามครั้งก็ยังไม่พอ

ฮีลตันยิ้ม ในสายตาที่เย็นชา ยังมีความอบอุ่นอยู่ในดวงตาของเขา

เขาบีบมือแล้วจูบมือที่เรียวบางของเธอ

เรื่องที่เธอทำผิดพลาดเมื่อคืนนี้ เขาจะรอให้เธอตื่นพรุ่งนี้แล้วค่อยลงโทษเธอ

เขาป้อนโจ๊กให้เธอกินสองสามคำ และป้อนซุปแก้เมาค้างให้เธอ ก่อนที่เธอจะนอนหลับ

แต่เธอก็ยังจับมือเขาไว้แน่น และขดตัวเข้าไปหาเขา

ฮีลตันนั่งพิงบนเตียงขณะที่กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เขาลูบหลังเธอเบา ๆ เหมือนที่เขาเคยกล่อม เจลลี่ บีน ก่อนที่เธอจะหลับไป

ที่คฤหาสน์ บลู เพรคเชอร์