เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 319 คุณเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันใช่ไหม

"กระเพาะของคุณไม่ค่อยดี ถ้าคุณไม่กินอาหารเย็น คุณจะเป็นแผลในกระเพาะอาหารนะ เป็นเด็กดีสิ

เขาก้มหน้าแล้วพูดต่อ "ผมไม่ได้มีเมียน้อย ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการที่ได้รักคุณ แล้วผมจะทำแบบนั้นได้ยังไง? เสียงที่คุณได้ยินในโทรศัพท์คือเวอเรียน เธอเมาแล้วยังอ้วกใส่ผมด้วย ผมบังเอิญไปอยู่ที่ร้านนั้น เธอยังคิดว่าผมคือฮีลตัน เธอเข้ามาเกาะผมแล้วไม่ยอมปล่อยผมไป

ปกติแล้วเขาไม่เคยตั้งใจอธิบายอะไรแบบนี้ แต่คืนนี้เขาอธิบายเยอะมาก เขากลัวว่าเธอจะเข้าใจเขาผิด

แต่ไม่มีความเคลื่อนไหวจากฝั่งตรงข้าม หลังจากที่เขาอธิบายเสร็จแล้ว

ถ้าคุณยังไม่เชื่อผม ผมจะโทรหาเวอเรียนให้เธอพิสูจน์ทุกอย่าง และถ้าคุณยังกังวลอยู่ พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันเลยโอเคไหม? ถ้าผมนอกใจคุณ

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ประตูก็เปิดออกทันที

"คุณกำลังพูดไร้สาระอะไรอยู่..."

ยานิตกใจก่อนจะหัวเราะออกมา เขาเข้าไปกุมมือเธอ "คุณไม่โกรธแล้วใช่ไหม?"

"ฉันไม่ได้โกรธ แต่เรื่องที่เลิกกันฉันพูดจริง"

"ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ได้มีเมียน้อย ผมมีคุณคนเดียว"

"คุณดูแลฉันอย่างดี ฉันควรตอบแทนคุณยังไงดี คุณดีกับฉันมากเหลือเกิน"

"แล้วทำไมคุณถึงอยากเลิกล่ะ? ผมไม่ต้องการให้คุณตอบแทนผม และไม่เคยต้องการอะไรจากคุณเลย แซมมี่ ผมรักคุณนะ ผมไม่ต้องการอะไรจากคุณ ผมแค่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน

เขากุมมือเธอและกอดเธอไว้แน่น

"แซมมี่ คุณจะโกรธและระบายกับผมก็ได้ แต่ผมไม่อยากได้ยินคุณพูดคำว่าเลิกกันอีก"

ลูซี่อยากจะผลักเขาออก และอยากบอกเขาว่าเธอไม่ใช่แซม แต่เมื่อเธออยากจะพูด กลับไม่มีคำพูดออกมาจากปากเธอ

เธอยกมือขึ้นค้างไว้สักพัก ก่อนจะทำตามเสียงของหัวใจและกอดเอวเขาไว้

ในที่สุดก็มีคำพูดออกมาจากปากของเธอ แต่คำนั้นกลับกลายเป็นคำว่า 'ขอโทษ'

ยานิก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากเธอ เขากระซิบ "ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ คุณทำอาหารไว้ให้ผมไม่ใช่เหรอ? จะไม่ให้ผมชิมฝีมือคุณหน่อยเหรอ?"

"ก็ได้"

อาหารที่ลูซี่ทำให้เขาคืนนี้มันเข้าทางเธอ ที่พยายามจะอธิบายและแสดงให้เขาเห็นชัดเจน แต่หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง ก็พบว่าเธอไม่มีความกล้า

เพราะว่าเธอต้องการอยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้อย่างเห็นแก่ตัว เธอต้องการความรักและความอบอุ่นจากเขา

ถ้าน้องสาวของเธอรู้เรื่องนี่ แซมจะตำหนิเธอไหม?

แต่ผู้ชายตรงหน้าเธอเป็นของน้องสาวเธอ แต่ตอนนี้ เธอกลับอยากให้เขาเป็นของเธอ

เธอเกลียดตัวเองที่กลายเป็นคนอ่อนแอ

หลังจากหิมะตกและแสงอาทิตย์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง

เวอเรียนนอนหลับอย่างยาวนาน เธอรู้สึกหนักศีรษะและหนักไปทั้งตัว เธอรู้สึกเหมือนหนังตาถูกกดเอาไว้ เธอพยายามลืมตาขึ้น

สิ่งแรกที่เธอเห็นคือเพดานที่คุ้นเคย

เธอกลับถึงบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?