เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้
ในห้องคนไข้
หลังจาก วางสายแล้ว ยูนาก็เข้ามาในห้องพร้อมกับถือน้ำซุปอยู่ในมือ มีบอดี้การ์ดตามหลังเธอมา "ในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ! คุณรู้ไหมว่าฉันรอคุณมานานแค่ไหน? ฮีลตันไม่ปล่อยให้ฉันเข้าใกล้คุณเลย ฉันทำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่หลังจากที่ฉันรู้ว่าเขามีหลายบุคลิก! แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่และเวอเรียนก็อยู่ไกลถึงฟลอเรนซ์ ไม่มีใครมาขู่เราได้อีก!"
ซาเวียร์นั่งอยู่บนเตียงและถือโทรศัพท์อยู่ในมือ เขาดูเย็นชาและห่างเหิน "ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก"
ยูนาเป็นคนหยิ่งยโส เธอทนไม่ได้ที่มีใครมาออกคำสั่งเธอ "นี่ คุณต่างหากที่โทรหาฉัน ฟังนะ ฉันให้คนทำน้ำซุปมาให้คุณ นี่คุณกำลังทำอะไร ซาเวียร์? อย่าบอกนะว่าคุณเปลี่ยนใจเรื่องหย่ากับเวอเรียนแล้ว?"
ซาเวียร์มองเธออย่างเย็นชา แล้วเขาก็พูดออกมาสองคำด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"ออกไป"
"นี่คุณ! คุณลืมไปแล้วเหรอว่าฉันช่วยชีวิตคุณไว้เมื่อคราวก่อน? ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คิดเหรอว่าคุณจะยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้? ฮีลตันอาจจะกักขังคุณไว้ตลอดชีวิตเลยนะ!"
"อย่ายุ่งเรื่องของผม ออกไปเดี๋ยวนี้"
หนึ่งในบอดี้การ์ดของยูนา เบ็น ฟีนิกซ์ ก้าวออกมา "ระวังคำพูดที่พูดกับคุณหนูของพวกเราด้วย! คุณคงตายไปแล้วถ้าเธอไม่ได้ช่วยคุณไว้!"
ซาเวียร์ไม่รู้จักเขาเลยสักนิด
ยูนากัดฟัน เธอกลั้นลมหายใจเอาไว้แล้วพูด "ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากทะเลาะกับคนเจ็บ แต่ฉันจะบอกคุณไว้เลย คุณเป็นของฉัน และเป็นของฉันเดียว ไปกันเถอะ เบ็น"
เบ็นมองซาเวียร์อย่างเฉยเมย ก่อนที่เขาจะตามยูนาออกไป โทรศัพท์ของซาเวียร์ดังขึ้นมาอีกครั้ง เวอเรียนโทรมา
เขารับสาย "ถ้าจะพูดเรื่องให้เรากลับไปอยู่ด้วยกัน..."
เขายังพูดไม่ทันจบเธอก็ขัดจังหวะเขา ฟังเหมือนเธอกำลังยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน "ฮีลตัน ฉันจะหย่ากับคุณถ้าคุณต้องการ ตอนนี้คุณมีความสุขรึยัง?" เสียงเธอฟังเหมือนกำลังเมาอยู่
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเธอกำลังเมา และเมามากด้วย
แม้ว่าคำตอบนั้นจะเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ แต่เขาก็รู้สึกปวดใจ
เขาขมวดคิ้วเมื่อเขาเอามือวางทาบอก
นั่นฮีลตันเหรอ?
ที่ร้านเหล้าข้างทางในเมืองฟลอเรนซ์
เวอเรียนนั่งอยู่ริมหน้าต่าง เธอสั่งเครื่องดื่มที่แรงที่สุดมาดื่ม เธออยากจมอยู่กับความทุกข์ไปพร้อมเหล้า
ข้างนอกท้องฟ้ามืด แสงไฟบนถนนส่องผ่านหน้าต่าง และส่องแสงเหมือนประกายของดวงดาว มันช่างสวยงาม แต่เธอไม่มีอารมณ์ที่จะสนุกกับมัน
เธอคนแก้วที่ผสมเครื่องดื่มหลายอย่าง เธอวางศีรษะลงบนโต๊ะแล้วมองเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เธอหัวเราะอย่างขมขื่น
"ทุกคนจากไปกันหมด...ฮีลตันจากไป...เจลลี่ บีน ก็จากไป... มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?"
ตั้งแต่พ่อของเธอเสียชีวิต เธอคิดว่าแค่สูญเสียคนที่มีสายเลือดเดียวกันไป เมื่อเธอกลับมาจากฝรั่งเศสเมื่อสามปีหลังจากนั้น พระเจ้าก็ทำให้เธอประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง
ที่น่ารักกลายมาเป็นลูกสาวของเธอ เมื่อตอนที่เธอเป็นแม่อุ้มบุญ เธอคิดว่าเธอโชคดีที่ได้ตกหลุมรักกับพ่อของลูก พวกเขาคงจะเป็นครอบครัวที่มีความสุข
เธอสูญเสียความสุขเหล่านั้นภายในพริบตาเดียวได้ยังไง?
ฮีลตันใจแข็งกับเรื่องหย่าทีเดียว เธอไม่ได้ยืนอยู่ข้างเขาและตระกูลฟัดด์อีกแล้ว หรือแม้แต่ ฟัดด์ กรุ๊ป
รถลินคอล์นสีดำจอดอยู่ตรงมุมมืดที่ถนนในเมืองฟลอเรนซ์
"คุณชายรองครับ ผู้หญิงที่คุณชายเจอบนเครื่องบิน เป็นคุณหนูของเราจริงหรอครับ? บางที คุณชายอาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะครับ"
ยานเดล โซอัน นั่งพิงหลังบนเบาะหนังในรถ เขาหลับตา แล้วนึกถึงหญิงสาวที่นั่งข้างเขาบนเครื่องบินเมื่อสองสามวันก่อน เขาตอบช้า ๆ "ไม่หรอก เธอแค่เหมือนคุณแม่ตอนคุณแม่ยังสาวน่ะ"
"เราควรเข้าไปหาเธอเลยไหมครับ? เธอคงจำพวกเราไม่ได้ แล้วเธอจะไม่ทันตั้งตัวหรือเปล่าถ้าเราตรงเข้าไปหาเธอเลย?"
ยานเดลลืมตาขึ้น "แค่ทำเหมือนว่าเป็นเรื่องบังเอิญก็แล้วกัน"
ตอนที่เขาบังเอิญเจอเธอบนเครื่องบิน เขาก็แอบใส่เครื่องติดตามลงในกระเป๋าของเธอ
ผู้ช่วยของยานเดล เยล คอนเนอร์ ลงจากรถไปเปิดประตูให้ยานเดล
คุณชายรองลงจากรถแล้วตรงไปยังมุมของร้าน
ผลตรวจดีเอ็นเออาจช่วยพวกเขาในการตัดสินใจ หากว่าเขาเข้าใจผิด
เวอเรียนเมาและเธอนั่งร้องไห้มานานแล้ว
นักท่องเที่ยววัยกลางคนเดินเข้ามาหาเวอเรียนเพื่อให้เธอสนใจ เมื่อเขาวางมือลงบนไหล่ของเธอ เธอก็รำคาญและปัดมันออก เธอไม่ได้หันไปมองเขาเลย
"ไปให้พ้น"
ท่าทางของเธอไม่ได้ทำให้นักท่องเที่ยวคนนั้นรำคาญ เขายังคงรังควานเธอต่อ เขาพูดกับเธอเป็นภาษาต่างประเทศ "คุณผู้หญิง คุณใช้เวลาอยู่กับผมได้นะถ้าคุณเหงา"
เวอเรียนกลืนไวน์อึกใหญ่ เธอหันไปหาชายคนนั้นแล้วสาดไวน์ใส่หน้าเขา "ไปให้พ้น!"
ชายคนนั้นโมโห เขาเช็ดหน้าและแช่งเธอ "โธ่เว้ย! นังตัวแสบ!"
เขากำลังจะกำผมของเธอ แต่มีมืออันแข็งแกร่งมาคว้าข้อมือเขาไว้แน่นกลางอากาศ และหยุดการกระทำของเขา
ชายคนนั้นหันหน้ามาหาคนที่กล้าขัดจังหวะเขา ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร เยลก็หักข้อมือของชายคนนั้น เขาขู่เป็นภาษาจีน "ไสหัวไป!"
ชายคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด เขากุมข้อมือที่ซ้นแล้ววิ่งหนีไป
เมื่อเวอเรียนมองเยล เธอร้องไห้เสียงดังก่อนจะโผเข้ากอดเขา "ฮีลตัน...นั่นคุณเหรอ...ฉันรู้ว่าคุณต้องมาตามหาฉันที่ฟลอเรนซ์...ฮีลตัน...อย่าหย่ากับฉันเลยนะ..."
การกระทำของเธอทำให้เยลตกใจ เขาไม่รู้ว่าจะวางมือไว้ที่ไหน
"คุณชายรอง นะ นี่...นี่...เหมือนว่าคุณผู้หญิงจะเมานะครับ..."
ยานเดลสั่งเขา
"อุ้มเธอไปที่รถ"
"ครับคุณชายรอง"
แค่ระยะทางสั้น ๆ ไม่ไกลจากรถ เวอเรียนยังไม่หยุดข่วนและตีเขา เยลทำอะไรไม่ได้และเขาไม่กล้าขัดคำสั่งเจ้านาย
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้
ชุดนวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ของ โอเอสเต้ ลูน่า ได้อัปเดตบทล่าสุดแล้ว บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้. ที่ บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้ ตัวละครชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุดของปัญหา ซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้ เป็นนวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้ ได้นำรายละเอียดที่น่าตื่นเต้นมาให้ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า จะนำเรามาที่ บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้ ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้ ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 343 ผู้ชายเชื่อใจไม่ได้