เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 348 เขาทำนิสัยที่เธอไม่ชอบ

เธอปัดมือของเขาออก "มันผ่านไปแล้ว คุณตบฉัน แล้วฉันก็ตบคุณด้วย เราหายกันแล้ว"

"คุณจะทำร้ายผมอีกกี่ครั้งก็ได้ แต่ผมจะไม่มีวันทำร้ายคุณอีก"

ซีลีนกัดริมฝีปาก เธอใจอ่อนลงแล้ว และเธอรู้สึกผิดเมื่อมองที่แก้มด้านขวาของเขา ที่ยังคงมีรอยแดงอยู่บนผิวขาวของเขา ใครเห็นก็รู้ว่านั่นเป็นรอยที่มาจากผู้หญิง

รอยนิ้วมือ

เธออดถามไม่ได้ "แล้วคุณล่ะ? หน้าคุณยังเจ็บอยู่รึเปล่า?"

เมื่อเขาได้ยินเธอถามอย่างเป็นห่วง เขาก็รู้สึกดีใจขึ้นมา มีรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของเขา มีความรักและความอบอุ่นส่งผ่านออกมาทางสายตา

"ลีแอนนี่ คุณเป็นห่วงผมเหรอ?"

"อย่าโง่ไปหน่อยเลย ฉันไม่มีวันเป็นห่วงคุณหรอก"

เขาเอื้อมมือไปดันศีรษะเธอเข้ามาหาเขา แล้วเขาก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธออย่างยาวนาน

เวอเรียนยืนแอบมองอยู่ตรงประตู เธอเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้อง เธอนึกถึงอดีตของตัวเอง แล้วเธอก็ปิดประตู และเดินออกไปยังสวนของโรงพยาบาล

เวอเรียนนั่งอยู่บนม้านั่งตัวยาวในสวน เธอถือโทรศัพท์ไว้ในมือและคิดว่าจะโทรหาฮีลตัน เธอยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะกลับไปอยู่กับเขาหรือไม่

เธออยากบอกเขา ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นญาติกัน และมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด

แต่คำพูดของฮีลตันยังคงดังอยู่ในหูเธอ และเธอก็ไม่กล้าโทรหาเขา

โทรศัพท์ในมือของเธอสั่น เธอกดเข้าไปดูโดยไม่คิดอะไรมาก มันเป็นหัวข้อข่าวบันเทิง

คนที่อยู่ในหัวข้อข่าวไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นฮีลตัน

เธอกดเข้าไปในลิงค์เพื่ออ่านข่าว

"ประธานกรรมการบริหารของฟัดด์ กรุ๊ป ในเมืองนอร์ท ซิตี้ ฮีลตัน ฟัดด์ ได้พาคู่หมั้นของเขาไปร่วมงานการกุศล..."

คู่หมั้น?

เมื่อเธอเลื่อนลงมาดูรูป ผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาคือยูนา

ด้วยเครื่องแต่งกายและทรงผมที่สวยงาม ทำให้พวกเขาดูเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ พวกเขายิ้มและมองไปที่กล้อง ช่างดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน

เธอไม่มีแรงแม้แต่จะกำโทรศัพท์ ความกล้าที่เธอจะโทรหาเขานั้นลอยหายไปในอากาศ

พวกเขาเพิ่งหย่ากัน และเขาก็ไปอยู่กับยูนาแล้ว

เขาไม่เคยแสดงความสนใจยูนาเลย แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของผู้ชายคนนั้นเป็นแค่คำโกหก เมื่อพวกเขารักใครสักคน พวกเขาต้องคิดถึงคนนั้นอยู่ตลอด แต่เมื่อพวกเขาหมดรักแล้ว พวกเขาก็จะตัดขาดจากคนนั้นได้โดยไม่ลังเลเลย

โชคไม่ดีที่เธอยังคงคิดถึงเขา

เมื่อเธอได้เห็นยานเดลกับเซลีน เธอหวังว่าเขาจะอยู่ตรงนั้น เพื่อทำแบบนั้นกับเธอบ้าง