เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 352 ความเอาแต่ใจของเขาทำลายโลกของเธอ

เมื่อเจ็ดปีก่อน ยานเดลอายุ 25 ปี เขาเพิ่งจะเริ่มทำธุรกิจ เขาทำธุรกิจร่วมกับทุกประเทศ เขาจะไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่กับซีลีนเท่าไหร่นัก เขาต้องทำงานภายใต้ความกดดันสูงจากสิ่งแวดล้อม เขาจะคุยวีดีโอคอลกับเธอทุกคืน ในตอนนั้นพวกเขาต้องจัดการกับเวลาที่แตกต่างกัน เมื่อเขาไปทำงานที่ต่างประเทศ ซีลีนจะหลับคาโทรศัพท์หลังจากที่คุยกันนาน

พวกเขามีระยะห่างจากความสัมพันธ์ทางไกลมาหลายปี

ยานเดลอายุมากกว่าซีลีนแปดปี แต่พวกเขารู้จักกันตั้งแต่ยังเด็ก วัยเด็กของพวกเขานั้นช่างมีความสุข

ยานเดลเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ ส่วนซีลีนนั้นสร้างแต่ปัญหา

เธอไม่มีพรสวรรค์ในเรื่องการเรียนเลย พ่อแม่ของเธอมักจะขอให้ยานเดลมาช่วยสอนหนังสือให้เธอที่บ้าน เนื่องจากบ้านของพวกเขาอยู่ใกล้กัน

"เพราะแบบนั้นจึงทำให้พวกคุณตกหลุมรักกันใช่ไหมคะ?" เวอเรียนถาม มีประกายในดวงตาของเธอ เมื่อเธอนึกถึงช่วงเวลานั้นของพวกเขา แม้ว่าในตอนนั้นพวกเขายังเด็ก แต่ทุกความทรงจำก็มีช่วงเวลาที่สวยงาม

ความรู้สึกของพวกเขาก่อตัวขึ้นตามกาลเวลา

ในตอนนั้นซีลีนยังเด็กมาก เธอต้องแอบคบกับยานเดล เพราะเธอกลัวว่าพ่อแม่ของเธอจะรู้ว่าเธอมีความรักตั้งแต่อายุยังน้อย

เมื่อซีลีนโตขึ้น พ่อแม่ของเธอคิดว่ามันไม่เหมาะสม ที่ผู้ชายจะมาสอนหนังสือให้ลูกสาวของพวกเขาเป็นการส่วนตัว โดยเฉพาะหลังจากที่เห็นว่าสองคนนี้สนิทกันเกินไป เมื่อทั้งสองคนนำขนมมากินด้วยระหว่างอ่านหนังสือ พ่อกับแม่ของเธอเห็นว่าทั้งสองคนเหมือนจะสร้างความสัมพันธ์กันมากกว่าเรียนหนังสือ

หลังจากสอบผ่านเข้าวิทยาลัย ยานเดลได้ลงทะเบียนเข้าเรียนที่โรงเรียนธุรกิจฮาร์วาร์ด และไปเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกา

ซีลีนยังจำได้ว่าเขาขู่เธอให้ตั้งใจเรียน และห้ามหลงรักผู้ชายคนอื่น ในตอนที่เธอไปส่งเขาที่สนามบิน

25 ปี เขาไปทำงานที่ลอนดอน เนื่องจากเวลาที่ห่างกันมาก เขาอยากให้เธอไปรับเขาที่สนามบิน แต่พ่อแม่ของเธออยากให้เธอไปรับน้องชายวัย 10 ขวบ ที่จะเลิกเรียนในชั้นเรียนพิเศษ ซีลีนจึงปฏิเสธยานเดล เขาอยากจะเป็นที่หนึ่งในใจเธอเสมอ

พอมาคิดดูอีกที มันอาจเป็นปัญหาของซีลีน เธอไม่เคยทำให้ยานเดลรู้สึกไว้ใจในความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ดื้อและเอาแต่ใจตัวเอง

แต่ไม่มีใครที่จะโยนความผิดของพวกเขาให้คนอื่น เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์ และเรียกร้องความยุติธรรม

ซีลีนกลัวยานเดล เธอกลัวว่าเขาจะโกรธและอยากเลิกกับเธอ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะเรียกร้องลูกกวาดจากเขาอีกไม่ได้แล้ว

ริชาร์ดถูกรถชนระหว่างทางกลับบ้าน เมื่อพวกเขามาถึงที่โรงพยาบาล เขาก็เสียชีวิตแล้ว

ซีลีนหลับตาแล้วเลิกคิดถึงความทรงจำในอดีต

เมื่อเวอเรียนเห็นเธอร้องไห้ เธอก็ส่งทิชชู่ให้ซีลีน "เพราะแบบนั้น คุณถึงได้ต่อต้านคุณโซอันมาตลอดใช่ไหมคะ?"

"ฉันไม่อยากโกรธเขา ฉันรู้สึกผิดต่อริชาร์ด ถ้าฉันดีกับเขามากกว่านี้"

เวอเรียนพยักหน้า "ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ"

เธอไม่อยากปลอบใจเพื่อนด้วยการบอกให้ก้าวไปข้างหน้าต่อ เพราะคนที่ตายไปแล้วไม่สามารถฟื้นได้อีก