เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย
เครื่องบินจอดในตอนเช้าวันรุ่งขึ้น แล้วพวกเขาก็มาถึงเมือง เซ้าท์ ซิตี้ ยานเดลมาเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับ
เขาขอให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินมาเปิดประตูให้ เมื่อประตูเปิดออก เขาก็เห็นสองสาวนอนกอดกันอยู่
พนักงานต้อนรับคงคิดว่าพวกเธอเป็นคู่เลสเบี้ยน เธออดขำไม่ได้ "คุณผู้หญิงสองคนนี้สนิทกันมากเลยนะคะ"
ยานเดลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาวิ่งเข้ามาในห้องแล้วนึกถึงข่าวความสัมพันธ์ของคู่เกย์ที่เขาเพิ่งอ่านขึ้นมาทันที ความเยือกเย็นปกคลุมตัวเขา ทั้งหมดนี้ เขาคงเป็นตัวตลกสินะ
เวอเรียนกับเซลีนยังคงตัวติดกัน แม้ว่าพวกเธอจะลงจากเครื่องแล้ว ทั้งสองสาวเดินควงแขนกันอยู่ด้านหน้ายานเดลและเยล โดยไม่ได้สนใจว่าพวกเขายังมีตัวตนอยู่
เยลแตะจมูกและมองสองสาวที่เดินอยู่ข้างหน้าพวกเขา แล้วเขาก็ถามยานเดลเสียงเบา "คุณชายรองครับ คุณคิดว่า...คุณซีลีนกับคุณเวอเรียน...พวกเธอ..."
เยลเอานิ้วหัวแม่มือชนกัน พยายามจะบอกบางอย่าง
ยานเดลขมวดคิ้วแน่นขึ้น "นายเป็นคนช่างจินตนาการเมื่อไหร่กัน ทำไมไม่ลาออกแล้วไปเป็นนักเขียนนิยายเลยล่ะ?"
เยลพูดไม่ออก "..."
เยลเกาศีรษะ เขาอยากตบหน้าตัวเอง
คุณซีลีนเป็นแฟนของคุณชายรอง ส่วนคุณเวอเรียนก็เป็นน้องสาวที่เขาเพิ่งตามหาเจอ เขาไม่ควรพูดตรงเกินไปถึงแม้จะมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ คุณชายรองของเขาคงใจสลาย
คนนึงก็เป็นแฟนของเขา ส่วนอีกคนนึงก็เป็นน้องสาว...เรื่องนี้ชักจะน่าสนใจขึ้นมาซะแล้ว
เมื่อพวกเขาไปถึงที่รถ ยานเดลทำหน้าที่เป็นคนขับ ซีลีนรีบดึงเวอเวอเรียนมานั่งที่นั่งด้านหลัง นั่นหมายความว่ายานเดลต้องนั่งที่นั่งด้านหน้า แต่เขาก็เปิดประตูด้านที่เวอเรียนนั่งแล้วพูดเสียงนุ่มนวล "เรนนี่ ผมมีเรื่องจะคุยกับลีแอนนี่ คุณย้ายมานั่งที่นั่งด้านหน้าได้ไหม?"
แน่นอนว่าเวอเรียนไม่อยากขัดขวางพวกเขา เธอจึงย้ายไปนั่งที่นั่งด้านหน้า
เธอเคยมาที่เมืองนี้ครั้งนึงตอนเธอยังเด็ก ก็คล้ายกับเมือง นอร์ท ซิตี้ เมืองนี้ถูกพัฒนาและมีความเจริญรุ่งเรือง ระยะทางระหว่างเมือง เซาท์ซิตี้ กับเมือง นอร์ท ซิตี้ ค่อนข้างไกล โดยใช้เวลามากกว่าสองชั่วโมง
เยลมองเวอเรียนที่ดูเงียบไป เขาจึงถาม "คุณเวอเรียนครับ คุณดูประหม่าเพราะคุณกำลังจะได้พบมาดามรึเปล่าครับ?"
"อืม ฉันรู้สึกประหม่านิดหน่อย ฉันไม่เคยพบกับเธอมาก่อนเลย ผู้ช่วยเยล คุณบอกฉันเรื่องมาดามกันท์มากกว่านี้ได้มั้ยคะ?"
และเป็นคนง่าย ๆ คุณไม่ต้องกังวลเลยครับ คุณเวอเรียน ยิ่งไปกว่านั้น มาดามอยากมีลูกสาวมาตลอด เธอคงมีความสุขมากที่ได้พบคุณ คุณไม่ต้องห่วงว่าจะเข้ากันได้กับมาดามรึเปล่าหรอกนะครับ แค่คุณเป็นตัวเองก็พอ ผมเชื่อว่ามาดามจะต้องชอบคุณมาก เพราะคุณเป็นลูกสาวของเธอ
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันหมายถึง...มาดามกันท์...กับ...สามีเก่าของเธอ"
ยานเดลบอกว่ายานิส ซึ่งเป็นแม่ของเธอ ได้หย่ากับเอริคพ่อของเธอ เธออยากรู้เหตุผลว่าทำไมพวกท่านถึงได้หย่ากัน และเธออยากรู้ด้วยว่า พ่อของเธอเป็นคนแบบไหน
เอริคคือพ่อแท้ ๆ ของคุณชายรองกับคุณนะครับ เอริคหักหลังมาดาม โดยปกติแล้วตระกูลกันท์กับคุณชายรอง ไม่เคยติดต่อกับเอริค ตอนนี้พวกเขาเป็นเหมือนคู่ปรับกันมากกว่า
เวอเรียนพยักหน้าและไม่ถามเขาอีก "ตอนนี้เรากำลังไปที่คฤหาสน์ตระกูลกันท์ ใช่ไหมคะ?"
"ใช่ครับ"
อาคาร ฟัดด์ ในเมือง นอร์ท ซิตี้
มีแต่ความเงียบเหมือนป่าช้าภายในห้องประชุม บรรยากาศเย็นยะเยือก
วันนี้เจ้านายทำตัวแปลก ๆ เขามักจะใจลอยในระหว่างการประชุมอยู่บ่อยๆ
คุชเปิดประตูเข้ามาในห้อง แล้วเขาก็เข้ามากระซิบกับซาเวียร์ "ผมเจอแหวนแต่งงานแล้วครับ"
เพียงแค่นั้นซาเวียร์ก็กลับมารู้สึกตัว "จบการประชุมเถอะ"
คุชคืนแหวนแต่งงานให้ซาเวียร์ หลังจากผู้จัดการระดับสูงของแต่ละแผนกออกไปจากห้อง คุชก็รายงาน "ผมส่งคนไปตามหาแหวน หลังจากที่พวกเขาหากันอยู่นาน พวกเขาก็เจอแหวนตกอยู่ในพุ่มไม้ การที่ฝนตกทำให้แหวนติดอยู่ในดิน โชคดีที่เราเห็นแหวนครับ"
ซาเวีนร์มองแหวน แล้วเขาก็เหม่อลอยอีกครั้ง
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า เขาค่อย ๆ เริ่มมีความรู้สึกเหมือนฮีลตันกันนะ?
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?
เพราะไซออนจากไปอย่างนั้นเหรอ? หรือว่า...นี่จะเป็นการปรากฏตัวของเขาครั้งสุดท้าย?
ความทรงจำเป็นล้านผุดขึ้นมาในใจ เมื่อเขามองไปที่แหวน เขาปวดศีรษะ
"คุณจะเป็นของฉันหลังจากที่คุณสวมแหวนวงนี้ ตั้งแต่ตอนนี้ไป ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาแย่งคุณไปจากฉันได้"
"ยิ่งฉันมองแหวนวงนี้ ฉันยิ่งคิดว่ามันเหมาะกับคุณ มันสวยใช่ไหม ฮีลตัน?"
"สายตาของฉันดีนะ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ถอดแหวนออก"
"โอ๊ย..."
ชายหนุ่มกุมขมับด้วยความเจ็บปวด เขากำแหวนไว้แน่นจนนิ้วมือเขาซีด
"ถ้าปลาวาฬตาย คนจะเตรียมอาหารเพื่อระบบนิเวศใต้ท้องทะเลมากกว่า 100 ปี นี่เป็นสิ่งที่ปลาวาฬต้องตอบแทนทะเล"
"ฮีลตัน ฟัดด์ ฉันรักคุณ"
"ฮีลตัน คุณจะมารับฉันที่ฟลอเรนซ์ แล้วพาฉันกลับบ้านไหม?"
"ฮีลตัน นี่คุณกำลังล้อฉันเล่นเหรอ? ฉันไม่เคยคิดที่จะหย่ากับคุณเลย"
ฮีลตัน...ฮีลตัน...
อาการปวดศีรษะของซาเวียร์เพิ่มมากขึ้น ประสาทสัมผัสและความรู้สึกของเขาเริ่มอ่อนแอลง...มันกำลังหายไป...
"เจ้านาย! เจ้านาย! เจ้านาย เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"
ฮีลตันมองเห็นแต่ความมืด แล้วเขาก็หมดสติไป
กลับมาที่เมือง เซาท์ ซิตี้
เวอเรียนคิดว่าเธอจะได้พบมาดามกันท์ทันที หลังจากที่เธอมาถึงคฤหาสน์ แต่ไม่มีใครอยู่ในบ้านนอกจากแม่บ้าน
ยานเดลบอกเธอ "คุณแม่อยู่ที่โรงพยาบาล คุณกับลีแอนนี่คงเหนื่อยแล้ว ไปพักเถอะ ผมจะพาคุณไปเยี่ยมคุณแม่ที่โรงพยาบาลพรุ่งนี้"
"โรงพยาบาล? มาดามกันท์ป่วยหรอคะ?"
ถึงแม้ว่าเวอเรียนจะไม่ได้สนิทกับแม่แท้ ๆ ของเธอ แต่มาดามกันก็มีสายเลือดเดียวกันกับเธอ เธอจึงรู้สึกเป็นห่วง
ยานเดลแค่พยักหน้าหนึ่งครั้งแล้วไม่พูดอะไรอีก แล้วเขาก็ถามแม่บ้าน "ป้าเย็น เตรียมห้องพร้อมแล้วใช่ไหมครับ?"
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย เป็นที่รอคอยมากที่สุด เนื้อหาของซีรีส์ ที่ บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย เล่ห์รัก ท่านประธาน ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ทำให้ความรักของชายและหญิงหลักเกิดขึ้นตามธรรมชาติ พวกเขามองเห็นคุณค่าที่ดีของกันและกันซึ่งอคติของผู้อื่นมองไม่เห็น บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย โอเอสเต้ ลูน่า จะทำให้เราพอใจกับผลของความรักนั้นหรือไม่? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 353 เจ้าแห่งความริษยาในเอเชีย