เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 359 ที่อยู่ของเวอเรียน

ฮีลตันหยิบแหวน ลุกขึ้น และออกไปทันที

ยานเดลที่อยู่ข้างหลังของเขาถามด้วยท่าทางไม่รีบร้อนว่า “ประธานฟัดด์ คุณกลับเร็วเกินไปหรือเปล่า? ทำไมคุณไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อยล่ะ?”

ยานเดลมองไปที่ส้มโอที่ปอกเปลือกแล้วบนโต๊ะหินอะโพฟีลไลต์ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่วงนี้รีอาน่าชอบกินส้มโอที่ปลูกในภูเขาเปีย คุณอยากลองชิมบ้างไหม ประธานฟัดด์?”

ฮีลตันเดือดดาลไปด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับมันไว้

ยานเดลเริ่มพูดอีกครั้ง “ใครจะรู้ ผมอาจจะบอกที่อยู่ของรีอาน่ากับคุณก็ได้ ถ้าผมอารมณ์ดี”

ริมฝีปากบางของฮีลตันกระตุก ในขณะที่รอยยิ้มเย็นเยียบกระจายไปทั่วใบหน้าของเขา เขาพูดอย่างแสดงความเป็นเจ้าของว่า “เธอเป็นภรรยาของผม และผมจะตามหาเธอด้วยตัวเอง คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันหรอก ประธานโซอัน”

ฮีลตันก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวก่อนที่เขาจะหยุดอีกครั้ง เขาเหลือบมองด้านข้างไปที่ยานเดลก่อนจะเตือนเขาว่า “อีกอย่างหนึ่ง คุณไม่มีสถานะที่จะเรียกคุณนายฟัดด์ด้วยชื่อเล่นของเธอได้ สามีของเธอเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เรียกเธอเช่นนั้น”

เขาเต็มไปด้วยการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ยานเดลต้องการแกล้งเขามากขึ้น “ให้ผมบอกอะไรคุณบางอย่าง ภรรยาของคุณกำลังตั้งท้อง”

"คุณพูดอะไร?"

หัวใจของฮีลตันเต้นรัว จิตใจของเขายุ่งเหยิงไปหมด

รีอาน่า…ท้องงั้นหรือ?

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ผมกำลังบอกคุณว่า คุณควรหาเธอโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะไขกระดูกของเธอตรงกับไขกระดูกของแม่ของผม เธอสัญญากับผมแล้วว่าเธอจะบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดให้แม่ของผม นอกจากนี้เธอยังบอกอีกว่า…เธอไม่ต้องการเก็บลูกไว้ เธอจะทำแท้ง และบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดให้แม่ของผมแทน”

ฮีลตันกำหมัดของเขาเป็นลูกกลม ๆ แน่น ข้อนิ้วมือของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว

เวอเรียนเป็นจุดอ่อนของเขา แต่ตอนนี้จุดอ่อนของเขากลายเป็นมีดแทงหัวใจของเขาอย่างรุนแรง ไม่ว่าฮีลตันจะสงบ และควบคุมอารมณ์ได้แค่ไหน เขาก็ยังคงสูญเสียความสงบของเขาอย่างสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม ฮีลตันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเวอเรียนชอบกินส้มโอ เขาจำได้ครั้งหนึ่งตอนที่เขาต้องการให้ เจลลี่ บีนหลอกให้เวอเรียนกินส้มโอเพื่อเพิ่มโอกาสในการตั้งครรภ์

ดังนั้น ยานเดลอาจจะบอกใบ้อะไรบางอย่างกับเขา

…

ณ คฤหาสน์ในภูเขาเปีย

ในพื้นที่สูง ท้องฟ้าค่อนข้างมืดเร็ว เวอเรียนรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่อาศัยอยู่คนเดียวบนภูเขาเปีย

ยานเดลสัญญากับเธอว่า เขาจะมารับเธอและส่งเธอกลับไปที่คฤหาสน์กันท์ เวลา 20.00 น. อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเวลา 19:30

เวอเรียนโทรหายานเดลสองสามครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย

เธอเริ่มหวั่นวิตก

เธอจะต้องพักค้างคืนที่นี่ใช่ไหม?

จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเธอที่จะอยู่ค้างคืน มีการติดตั้งสมาร์ทล็อคพร้อมกับการล็อคประตูแบบปกติดังนั้นจึงค่อนข้างปลอดภัย อย่างไรก็ตาม…การอยู่คนเดียวในสถานที่ที่โดดเดี่ยวนั้นค่อนข้างน่ากลัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสถานที่ที่เงียบขนาดนี้ เมื่อถึงกลางคืน ลมแรงในฤดูหนาวกระแทกกับหน้าต่าง แม้ว่าคฤหาสน์จะกันเสียง แต่เวอเรียนก็ยังไม่สามารถหลับได้

ข้างนอกหน้าต่าง ดูเหมือนมีบางอย่างลอยอยู่ ...

เวอเรียนตกใจมากจึงรีบวิ่งไปคลุมตัวเองไว้ใต้ผ้าห่ม

มันอาจเป็นจินตนาการของเธอ แต่เธอคิดว่าเธอได้ยินเสียงหมาป่าหอนอยู่ข้างนอก

เวอเรียนพูดไม่ออก