เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 364 ลูกเขยพบกับแม่ยายเป็นครั้งแรก

"เรนนี่ ฉันรู้ว่าฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแม่ ลูกถูกพรากไปตั้งแต่เกิด และอยู่ห่างจากแม่มากว่า 20 ปี ตอนนี้ลูกแต่งงานแล้ว และมีครอบครัวใหม่ แม่ไม่อยู่ในช่วงเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูก แม่ขอโทษจริง

ตอนนี้หนูไม่เป็นไรแล้ว และฮีลตันก็ใจดีกับหนูมากเช่นกัน อย่าโทษตัวเองอีกต่อไปเลย อดีตก็คืออดีต หนูไม่โทษคุณจริง ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณตอนนี้คือ

มาดามกันท์ยิ้มอย่างใจดี "ได้สิ ตราบใดที่ลูกมีความสุข"

เวอเรียนยังคงสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับภูมิหลังของเธอ และสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเธอจึงถามว่า "มาดามกันท์ ในตอนนั้น... หนูถูกพรากไปได้อย่างไร?"

และนึกถึงอดีต "ตอนที่แม่ยังสาว แม่ได้พบกับพ่อของลูก เอริค ในงานหมั้นทางสังคม หลังจากที่รู้จักกัน เอริคก็ไล่จีบแม่ และแม่ก็ประทับใจในด้านที่โรแมนติก และความเอาใจใส่ของเขา ด้วยเหตุนั้น แม่จึงแต่งงานกับเขาในเวลานั้น บริษัทของครอบครัวของเขาขาดแคลนทุนทรัพย์ พ่อของแม่รักแม่มาก เขาจึงช่วยโซอัน กรุ๊ป ให้ผ่านพ้นความยากลำบากไปได้ ไม่นานหลังจากการแต่งงานของเรา แม่ก็ให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่ง ลูกชายคือพี่ชายของลูก ยานเดล ในตอนนั้น แม่คิดว่าแม่เป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก

แม่ได้รู้ว่าทุกอย่างเป็นการหลอกลวง ในตอนแรกเอริคแต่งงานกับแม่เพียงเพราะเขาต้องการผูกมิตรกับครอบครัวกันท์เพื่อช่วยเหลือครอบครัวของเขาให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากไปได้ เขาไม่เคยตัดสัมพันธ์กับคนรักของเขาเลย จีน เวล แม้กระทั่งวางแผนคบคิดกับจีนเพื่อต่อต้านแม่ แม่ตาบอดกับเรื่องนี้ และแม่แต่งงานกับเขา หลังจากที่แม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ แม่ก็ทนไม่ได้ ไม่นาน แม่ก็หย่ากับเขาหลังจากกลับมาที่บ้านพ่อแม่ของแม่ แม่ให้ความสำคัญกับการดูแลลูกในท้องของแม่ แม่อยากจะขีดเส้นแบ่งระหว่างแม่กับเอริค และจีน แต่ในระหว่างตั้งครรภ์ จีนยั่วยุแม่หลายครั้ง เมื่อแม่คลอด เธอแอบส่งคนมาพาลูกไป แม่เกือบตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าเพราะเหตุการณ์นี้

เวอเรียนทำได้แค่จินตนาการว่ามาดามกันท์เสียใจ และท้อแท้แค่ไหน

“แต่... ทำไมจีนถึงทำแบบนี้? เห็นได้ชัดว่าเธอกับเอริคเป็นคนผิด”

“จีนคิดว่าการปรากฏตัวของแม่ทำให้เธอกลายเป็นเมียน้อยที่ใคร ๆ ก็มองไม่เห็นในที่สาธารณะ อย่างไรก็ตาม เธอคงต้องคิดเช่นนั้นด้วย ถ้าเอริครักเธอจริง เขาจะเลือกแต่งงานกับแม่เพียงเพราะปัญหาทางการเงินของพวกเขางั้นเหรอ? สุดท้ายแล้ว เอริคเห็นแก่ตัวมากเกินไป

เวอเรียนโกรธเล็กน้อย “เอริคเป็นแบบนี้ได้ยังไง?! เขาหลอกลวงคุณก่อน เขาวางแผนต่อต้านคุณกับจีนได้ยังไง?!”

ฮีลตันเห็นว่าแม่ และลูกสาวกำลังสนทนากันอย่างดุเดือด เนื่องจากต้องใช้เวลากว่า 20 ปีในการพบกัน เขาจึงอยากออกจากห้องเพื่อให้พวกเขาคุยกันมากกว่านี้ เขาบอกเวอเรียนว่า "ผมจะไปสูบบุหรี่ข้างนอก"

เวอเรียนอดไม่ได้ที่จะเตือนเขาว่า "ได้โปรด สูบบุหรี่ให้น้อยลงด้วย"

ฮีลตันตอบกลับเบา ๆ และลูบเอวของเธอด้วยมือใหญ่ของเขา เขาพูดว่า "คุณไปคุยกับมาดามกันท์อีกหน่อยเถอะ"

“โอเค”

หลังจากฮีลตันออกจากวอร์ด มาดามกันท์ก็ถามอย่างจริงจังว่า "เรนนี่ ฮีลตันปฏิบัติกับลูกดีใช่ไหม?"

เวอเรียนพยักหน้าอย่างจริงจัง และพูดว่า “ฮีลตันใจดีกับหนูมาก แม้ว่าปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยกระตือรือร้นต่อหน้าคนนอกหรือเข้ากับคนง่าย แต่เขาก็ดีกับหนูจริง ๆ อย่างเช่นครั้งนี้ ที่หนูหนีออกจากบ้านด้วยตัวเองเพราะเหตุผลบางประการ แต่เขาก็ยังไล่ตามหนูอย่างกระวนกระวาย ยิ่งไปกว่านั้นเขาอดทนต่อหนูมาก”

“นั้นดีแล้ว เรนนี่ แม่ไม่อยากให้ลูกเดินตามรอยของแม่จริง ๆ แม่เจอเอริค และเกือบทำให้ชีวิตของแม่พัง แม่ไม่อยากให้ลูกสาวของแม่ถูกหลอก และผิดพลาดในชีวิตแต่งงานเช่นกัน วันหนึ่งถ้าเขาไม่ดีกับลูก ลูกต้องไม่ต้องเก็บมันไว้ ประตูของครอบครัวกันท์จะเปิดให้ลูกเสมอ แม้ว่า... แม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน แม่จะขอให้พี่ชายของลูก ดูแลลูกให้ดีที่สุด"

เป็นเวลานานมากสำหรับเวอเรียนตั้งแต่ที่เธอมีสมาชิกในครอบครัวที่จะสนับสนุน และยืนอยู่ข้างหลังเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง และมือของเธอก็จับมาดามกันท์แน่นขึ้นในขณะที่เธอพยักหน้าแรง