เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 392 ไปที่อิตาลีเพื่อตามหาเขา

“แต่ฮีลตันก็ไปที่อิตาลีด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ที่นั่นวุ่นวายมาก วันนี้มีผู้ก่อการร้ายโจมตี และฉันก็ไม่สามารถติดต่อฮีลตันได้เหมือนกัน”

“ฉันเป็นห่วงเขามาก ตอนนี้เขาติดต่อไม่ได้เลย และถ้าเขาต้องเจอผู้ก่อการร้ายพวกนั้น มันจะเป็นอันตรายสำหรับเขาอย่างมาก”

“อย่าแตกตื่น เวอเรียน เธอรู้ไหมว่าเขาอยู่เมืองไหน?”

“เขาน่าจะอยู่ที่โรม ตอนที่เราวิดีโอคอลหากันเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่าเขาจะเดินทางออกไปที่โรมในต่อไป แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาไปที่นั่นจริง ๆ หรือเปล่า”

เซรีนเสนออย่างกล้าหาญว่า "ฉันทำวิทยานิพนธ์เสร็จแล้ว เวอเรียน ทำไมเราไม่ไปหาพวกเขาที่โรมล่ะ!"

…

เวอเรียนเคยเรียนที่ฝรั่งเศส และเธอก็ชอบไปต่อวีซ่ายุโรปของเธอทุกครั้งที่ทำได้ และเซรีนก็ยังมีแผนที่จะไปเที่ยวพักร้อนในยุโรปหลังจากที่เธอเรียนจบอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงมีวีซ่าของเธอด้วยเช่นกัน พวกเขาจองเที่ยวบินที่เร็วที่สุดไปยังโรมในวันรุ่งขึ้น

เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้นายใหญ่ฟัดด์ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอ “ตอนนี้อิตาลีกำลังวุ่นวาย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอที่โรม ฉันจะบอกฮีลตันยังไง? และตอนนี้เธอก็กำลังตั้งครรภ์ ฉันไม่อนุญาตให้เธอไป!”

“คุณพ่อ ฉันจะดูแลตัวเองดี ๆ และอีกอย่าง คุณพ่อไม่ได้ส่งคนไปกับพวกเราด้วยงั้นเหรอ?”

“เวอเรียน เธอ…”

และลูกให้ดี ดังนั้นไม่ต้องห่วง ถ้าฉันอยู่บ้านฉันจะยิ่งวิตกกังวล และมันจะส่งผลอย่างมากต่ออารมณ์ของฉัน

นายใหญ่ฟัดด์เถียงเธอไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงโบกมือของเขา ถอนหายใจ และอนุญาตให้เธอไปที่โรม

อย่างไรก็ตาม เขาออกคำสั่งกับคนที่จะไปกับเวอเรียนที่อิตาลีว่า “ดูแลมาดามให้ดี ถ้าเธอบาดเจ็บแม้แต่ปลายผม อย่าหวังว่าจะได้กลับบ้าน!”

"ครับ ท่าน!"

…

หลังจากเที่ยวบินต่อเนื่องโดยไม่แวะพักนานกว่าสิบชั่วโมง ในที่สุดเวอเรียนกับเซรีนก็มาถึงโรม

หลังจากที่พวกเธอออกจากสนามบิน พวกเธอก็เห็นซากปรักหักพังจำนวนมากและอาคารที่ถล่มรอบ ๆ พวกเธอ สัญญาณมือถือก็แย่ลงเช่นกัน

เซรีนลูบไหล่ของเวอเรียนและปลอบเธอ "พวกเขาอาจจะขาดการติดต่อกับพวกเรา เพราะไม่มีสัญญาณมือถือก็ได้ อย่ากังวลมากเกินไป"

จิตใจของเวอเรียนยุ่งเหยิงตลอดทาง หัวใจของเธอรู้สึกเย็นชา ในขณะที่เธอจ้องมองที่ถนนมืดสนิท

…

หลังจากที่เวอเรียนกับเซรีนอาบน้ำเสร็จ พวกเธอก็ตัดสินใจที่จะพักผ่อนที่เตียง จากนั้นพวกเธอก็ได้ยินเสียงปืนจากด้านนอก

เวอเรียนนอนไม่หลับ ในขณะที่หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรง

เซรีนหลับแล้ว แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“เซรีน? เซรีน? โทรศัพท์ของเธอดัง เซรีน?”

เซรีนยุ่งมากกับการทำวิทยานิพนธ์ของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อนได้นอน หลังจากการเดินทางอันเหน็ดเหนื่อยมายังโรม เธอก็หลับสนิทไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เวอเรียนก็ปลุกให้เธอตื่น เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเธอโดยที่ยังหลับตาด้วยความงุนงง

"ฮัลโหล…"

"ยัยเด็กแสบ"

เซรีนอึ้งไปประมาณสองวินาทีก่อนที่เธอจะสะดุ้งตื่น!

“วิลสัน?! คุณอยู่ที่ไหน!”

เวอเรียนก็กำลังฟังอยู่ใกล้ ๆ ข้าง ๆ เธอ ฮีลตันอาจจะอยู่กับวิลสันด้วยในขณะนั้น

ความแรงของสัญญาณโทรศัพท์นั้นอ่อนมาก มีเสียงเงียบหลายครั้งจากปลายสายในขณะที่เสียงของวิลสันก็ขาด ๆ หาย ๆ แต่เซรีนก็รู้ว่าเสียงของวิลสันฟังดูอ่อนแอกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ วิลสัน? ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรม! คุณได้ยินฉันไหม?”

“วิลสัน คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม?!”