เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา
หลังจากเวอเรียนทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว เธอก็เดินไปที่ห้องของเพื่อนเธอ และเคาะประตู
เซรีนรีบไปเปิดประตู
“เธอกินข้าวเช้าหรือยัง เวอเรียน?”
เวอเรียนพยักหน้า “ฉันมาที่นี่เพื่อถามอะไรกับ ดร.จาเร็ตบางอย่าง”
วิลสันตอบว่า "ฮีลตันอาจจะไม่ได้อยู่ที่โรม คุณไม่ต้องกังวล"
เมื่อคืนก่อนวิลสันได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นเวอเรียนจึงไม่อยากที่จะถามเขา อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกกังวลมาก
“ตอนนี้เขาจะอยู่ที่ไหนคะ?”
"เขาน่าจะอยู่ที่ดับลิน"
…
เวอเรียนยืนกรานที่จะไปดับลิน แม้ว่าเซรีนอยากจะไปกับเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถทิ้งวิลสันไว้ตามลำพังได้เนื่องจากว่าเขาบาดเจ็บ
ดังนั้นเวอเรียนจึงมุ่งหน้าไปยังดับลินด้วยตัวเธอเอง
ไอร์แลนด์ยังคงสงบ ดังนั้นเธอจึงไม่น่าจะมีปัญหาในการเดินทางคนเดียว
…
ฮีลตันรีบเดินทางไปที่โรมจากดับลิน
คุชพยายามโทรหาเวอเรียนแต่โทรศัพท์ของเธอปิดอยู่
“เจ้านาย โทรศัพท์ของมาดามยังคงปิดอยู่ จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอหรือเปล่า?”
แม้ว่าปกติฮีลตันมักจะใจเย็นและมีสติ แต่ตอนนี้เขาเกือบจะตื่นตระหนก มีผู้ก่อการร้ายในโรม และหากเธอบังเอิญไปเจอพวกมัน...
“โทรหาวิลสันเดี๋ยวนี้!”
"ครับท่าน"
สัญญาณมือถือยังคงแย่มากในโรม การโทรนั้นขาด ๆ หาย ๆ
คุชมีช่วงเวลาที่ยากลำบากมากก่อนที่จะ ในที่สุดเขาก็สามารถโทรหาวิลสันได้
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่วิลสันบอกเขา...
“เจ้านาย เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนมาดามบินมาที่ดับลินแล้วครับ”
ฮีลตันพูดไม่ออก
งั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอก็ไม่เป็นไร!
…
เป็นเวลากลางคืนแล้วเมื่อเวอเรียนมาถึงที่ดับลิน
อุณหภูมิค่อนข้างต่ำเนื่องจากมันเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ และลมหนาวพัดมาในตอนกลางคืน เวอเรียนไม่ได้สวมเสื้อผ้ามาหลายชั้น ดังนั้นเธอจึงพยายามกอดเสื้อคลุมขนสัตว์ของเธอไว้อย่างแน่น เธอยังคงหนาวและฟันของเธอก็สั่น
เธอยังไม่หยุดพยายามโทรหาฮีลตันทันทีที่เธอมาถึงสนามบิน
อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ของฮีลตันปิดอยู่
เธอวิตกกังวลและหนาว เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้
ไม่มีการจู่โจมของผู้ก่อการร้ายในดับลิน และเสาสัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่ได้ถูกทำลาย ดังนั้นทำไมเธอถึงไม่สามารถติดต่อเขาได้อีก?
เธอคงโกหก ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่กลัวการอยู่คนเดียวในต่างแดนตอนกลางคืน
เธอนั่งอยู่ในสนามบินเป็นเวลานานมาก และใช้เวลาในการโทรศัพท์นานมาก จนโทรศัพท์ของเธอเกือบจะแบตหมด ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจพักค้างคืนในโรงแรมหนึ่งคืน และจะโทรหาฮีลตันต่อในเช้าวันพรุ่งนี้
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอก้าวออกจากสนามบิน คนแปลกหน้าก็ตะโกนเรียกเธอ
และซ่อนตัวจากคน ๆ นั้น เธอตื่นตระหนก และเริ่มที่จะพูดปนภาษาต่าง ๆ
“อยู่ให้ห่างจากฉันนะ! ฉันจะเรียกตำรวจถ้าคุณยังไม่หยุดคุกคามฉัน! ปล่อยฉันนะ!”
นั้นคว้าแขนของเธอ และกำลังจะดึงเธอขึ้นแท็กซี่ เวอเรียนตื่นตระหนกในขณะที่เธอกรีดร้อง และตะโกนขอความช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!”
เวอเรียนตีและเตะชายคนนั้น แต่มันก็ไม่ได้หยุดเขา เขากำลังจะผลักเธอเข้าไปในรถแท็กซี่ ทันใดนั้นคุชก็พบเวอเรียน เขาเดินตามหลังฮีลตันในขณะที่พวกเขาก้าวออกมาจากสนามบิน
“เจ้านาย นั่นมาดาม!”
คุชรีบวิ่งไปหาเธอทันที และผลักคนพึ้นเมืองคนนั้นออกไป จากนั้นเขาก็ตรึงชายคนนั้นลงกับพื้น
เวอเรียนเห็นฮีลตันทันทีที่เธอหันกลับมา!
เธอรีบวิ่งไปหาเขาทันที
“ฮีลตัน…”
เขามองไม่เห็นเธอ แต่เขายังคงกอดเธอไว้แน่น เขาพยายามปลอบเธอ ในขณะที่เขากอดเธอในอ้อมแขนของเขา "ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะโอเค"
เวอเรียนตอบในขณะที่เธอสะอึกสะอื้นว่า “ค่ะ” จากนั้นเธอก็กอดเขากลับ
“ทำไมคุณมาช้าจัง? ฉันไม่สามารถติดต่อคุณได้… ทำไมคุณไม่รับสายฉัน? คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน…”
ในขณะที่เธอพูด น้ำตาแห่งความโศกเศร้าที่เก็บไว้ทั้งหมดก็ไหลออกจากตาของเธอทันที ในขณะที่เธอทรุดตัวลง
อีลตันจับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอด้วยมือทั้งสองข้างก่อนที่เขาจะเงยหน้าของเธอขึ้น เพื่อขโมยจูบจากริมฝีปากของเธอ
เวอเรียนหยุดสะอึกสะอื้นทันที อย่างไรก็ตาม น้ำตาของเธอยังคงไหลออกมา ในขณะที่เธอจับเสื้อของเขาแน่นด้วยมือที่สั่นเทาของเธอ
ชายหนุ่มกดหน้าผากของเขากับเธอ "ผมขอโทษ โอเคไหม?"
เวอเรียนสะอึกสะอื้น ในขณะที่ฮีลตันปลอบเธอราวกับเป็นเด็ก
“ผมอยากจะรับสายของคุณ แต่ผู้ก่อการร้ายโจมตีโรม และสัญญาณทั้งหมดถูกตัดขาดโดยสิ้นเชิง วิลสันเป็นคนจัดหาเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว เพื่อส่งคุชกับผมออกจากโรม”
เวอเรียนถามในขณะที่เธอสะอึกสะอื้นว่า “แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ? ฉันโทรหาคุณนานมาก แล้ว… คุณก็ไม่รับ”
มาดามฟัดด์ แต่ก่อนหน้านี้ผมอยู่บนเครื่องบิน โทรศัพท์ของผมถูกปิด ดังนั้นผมจึงไม่สามารถรับสายใด ๆ
ฮีลตันลดสายตาของเขามองลงไปที่เธอก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เธอ "ผมบินมาจากโรม"
เวอเรียนยังคงสะอึกสะอื้นต่อไป “โรม? คุณไม่ได้…”
ผมอยู่ที่โรม วิลสันบอกผมว่าคุณมาที่ดับลินเพื่อตามหาผม ดังนั้นผมก็เลยรีบกลับมาที่นี่ มาดามฟัดด์ นี่มันยากมากจริง ๆ
เวอเรียนอึ้งพูดไม่ออก
ดวงตาของเวอเรียนแดงก่ำด้วยน้ำตา เธอพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของฮีลตันอีกครั้ง และพูดว่า “ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว…”
ฮีลตันอนุญาติให้เธอกอดคอของเขา เขาอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนและพูดว่า “ในที่สุดคุณก็มาหาผม”
"ใช่…"
เวอเรียนซุกเข้ากับอ้อมกอดของเขา
…
เมื่อพวกเขามาถึงโรงแรม ฮีลตันก็อุ้มเธอขึ้นไปที่ห้องสวีท
เวอเรียนบอกทางกับเขา "ซ้าย ทางซ้าย ตอนนี้ใส่การ์ดของคุณ"
เขายังอุ้มเวอเรียนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดังนั้นเธอจึงหยิบการ์ดขึ้นมาแล้วเสียบมันเข้าไปในช่องเสียบไฟก่อนที่ทั้งห้องจะสว่างขึ้น
“เอาล่ะ ไปข้างหน้า ขวา ทางขวาของคุณ”
ฮีลตันวางเธอลงบนเตียง เขาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “มาดามฟัดด์ คุณไม่คิดว่ามันไม่ค่อยเหมาะที่จะให้คนตาบอดเดินไปเดินมาบ้างหรือ?”
“อุ๊ปส์ ฉันผิดเอง”
ฮีลตันจับมือบางของเธอในขณะที่เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ จากนั้นเขาก็เริ่มบ่นเธอว่า “มีบางสิ่งที่ผมไม่ได้พูดก่อนหน้านี้เพราะอารมณ์ของคุณยังยุ่งเหยิงอยู่…”
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา เป็นที่รอคอยมากที่สุด เนื้อหาของซีรีส์ ที่ บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา เล่ห์รัก ท่านประธาน ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ทำให้ความรักของชายและหญิงหลักเกิดขึ้นตามธรรมชาติ พวกเขามองเห็นคุณค่าที่ดีของกันและกันซึ่งอคติของผู้อื่นมองไม่เห็น บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา โอเอสเต้ ลูน่า จะทำให้เราพอใจกับผลของความรักนั้นหรือไม่? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 395 เก็บเธอไว้ในสายตาของเขา