เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม
ฮีลตันอุ้มเวอเรียนไปที่เตียง เขาก้มศีรษะลงจูบริมฝีปากของเธอ ซึ่งทำให้เวอเรียนรู้สึกสับสน
"ไม่สำคัญว่าอินเทอร์เน็ตจะพูดอะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเรามีทะเบียนสมรสร้อยปี"
แม้ว่าเวอเรียนจะรู้สึกสับสน แต่เธอก็ยังเชื่อใจฮีลตัน เธอพูดว่า "จริงเหรอ? แต่รัฐบาลบอกว่ามันเป็นข่าวลือ"
“จริงสิ ให้ผมเป็นหมาเลย ถ้าผมโกหกคุณ”
"ก็ได้ ถ้าอย่างงั้น"
หลังจากที่พวกเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว พวกเขาก็นอนลงบนเตียง เพื่อเข้านอน
เวอเรียนพึมพำในอ้อมแขนของฮีลตัน “ที่รัก พวกเขาบอกว่าพวกเขาอิจฉาเรา”
"พวกเขา?" ฮีลตันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"ใช่ พวกชาวเน็ต พวกเขาเดาได้ว่า เจลลี่ บีน เป็นลูกสาวของเรา"
ฮีลตันหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขาลูบผมของเธอเบา ๆ เขากล่าวว่า "ชื่อบัญชี WeChat ของคุณมันชัดเจนเกินไป ใคร ๆ ก็เดาได้"
"พวกชาวเน็ตยังต้องการให้เราโชว์ความรักของเราทางออนไลน์มากขึ้น พวกเขาอยากเห็นมัน"
“ตกลง งั้นมาดามฟัดด์ เราควรจะทำในสิ่งที่พวกเขาร้องขอเมื่อใดก็ตามที่เราว่างนะ”
เสียงของชายหนุ่มฟังดูอ่อนโยนและอบอุ่นเป็นพิเศษ เมื่อเวอเรียนจ้องมองไปที่รอยยิ้มอันแสนหวานของเขา เธอก็ยิ้มในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นว่า “โอเค”
"พวกเขายังแนะนำด้วยว่า เราควรจะไปออกรายการทีวีสำหรับคู่รักที่แต่งงานแล้ว"
ฮีลตันขมวดคิ้วและพูดว่า "ผมไม่ชอบที่จะอวดชีวิตส่วนตัวของผมต่อหน้าผู้ชม"
“ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบมัน แต่ฉันแค่บอกคุณให้รู้เฉย ๆ”
“นอนได้แล้ว เรายังต้องรีบไปขึ้นเครื่องกลับนอร์ท ซิตี้ พรุ่งนี้เช้า”
"ฝันดีค่ะ ที่รัก"
…
หลังจากนั่งเครื่องบินนานกว่าสิบชั่วโมง เวอเรียนก็รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างเต็มที่เมื่อมาถึงนอร์ท ซิตี้ เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของฮีลตันและหลับไปนานมาก เธอตื่นขึ้นเมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน
เจลลี่ บีน และเซย์นี่
"หนูชอบพวกมันไหม?"
เจลลี่ บีน กอดเวอเรียนด้วยแขนทั้งสองข้าง ในขณะที่เธอตอบด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสาของเธอว่า "หนูชอบทุกอย่างที่มอนตี้มอบให้หนูเลยค่ะ!"
เวอเรียนยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนที่จะจูบไปที่ใบหน้าของคนพาลตัวน้อย
เมื่อเซย์นี่รับช็อกโกแลต และหุ่นยนต์ของเล่นทรานส์ฟอร์มเมอร์ส เขาก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณเวอเรียน "ขอบคุณครับ คุณป้า"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" เวอเรียนลูบหัวของเซย์นี่
แนนซี่ออกมาจากห้องของเธอด้วยใบหน้าขมขื่น "มานี่ เซย์นี่"
เธอกล่าวว่า "กินช็อคโกแลตเยอะ ๆ ไม่ดีสำหรับลูก
เซย์นี่กัดริมฝีปากของเขาและดูเหมือนเศร้ามาก แต่เขาก็ยังนิ่งเงียบ
เวอเรียนทนเห็นความเศร้าบนใบหน้าของเขาไม่ได้ เธอจึงพูดว่า “พี่สะใภ้ ลูกยังเด็กอยู่ และมันก็ไม่มีปัญหากับการเล่นของเล่นในบางครั้ง ช็อกโกแลตก็ไม่เป็นไรเหมือนกันเพราะยังไงเขาก็ไม่ได้กินทุกวันอยู่แล้ว”
แนนซี่ตะคอกกลับไปที่เธอ “ฉันรู้ว่าจะดูแลลูกชายของฉันอย่างไร ไม่จำเป็นสำหรับท่าทางอวดรู้ของเธอหรอก”
ได้เปิดกล่องช็อกโกแลตนานแล้ว เธอเลือกสองชิ้น แล้วยัดมันเข้าปากของเธอทันที ฟันของเธอเปื้อนสีดำเพราะช็อกโกแลต
เจลลี่ บีนขมวดคิ้วใส่แนนซี่ “คุณป้า ช็อคโกแล็ตที่มอนตี้ซื้อมาอร่อยมาก ได้โปรดให้พี่ใหญ่ลองชิมดูสักชิ้นนะคะ!”
เจลลี่ บีน รีบวิ่งไปหาลูกพี่ลูกน้องของเธอพร้อมกับช็อกโกแลตในมือแล้วยื่นมันให้เซย์นี่ เธอขยิบตาให้เขา เด็กชายกลืนน้ำลายในขณะที่จ้องมองไปที่ชิ้นช็อกโกแลต และรู้สึกอยากจะกินสักชิ้นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม แนนซี่คว้ามือเล็ก ๆ ของเซย์นี่ และดุเขา “ลูกเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฟัดด์
เจลลี่ บีน เงยหน้าขึ้น แล้วถามว่า "ทำไมลูกชายคนโตถึงกินช็อกโกแลตไม่ได้คะ? ลูกชายคนโตหมายความว่าอะไรเหรอคะ?"
แนนซี่อึ้งกับคำถามนั้น
เวอเรียนเกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ
เจลลี่ บีน ขมวดคิ้วและพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “รีบกินเร็วพี่ใหญ่ ช็อคโกแลตกำลังจะละลายนะ และเมื่อมันละลาย มันก็จะไม่อร่อยอีกต่อไป!”
เจลลี่ บีน ไม่ใส่ใจแนนซี่อย่างสิ้นเชิง และเธอยืนกรานโดยยกแขนเล็ก ๆ ของเธอขึ้นไปในอากาศ
เซย์นี่เอื้อมมือออกไปอย่างลังเล และก่อนที่เขาจะคว้ามัน แนนซี่ก็ตะโกนใส่เขาว่า "เซย์นี่ ฟัดด์!"
ฮีลตันลงมาที่ชั้นล่างในขณะนั้น
“คุณตะโกนใส่ลูกทำไม?”
แนนซี่อึ้ง เธอมีสีหน้าขมขื่นอย่างมากบนใบหน้าของเธอ แต่เธอยังคงนิ่งเงียบ
เจลลี่ บีน พูดว่า "พ่อคะ ทำไมลูกคนโตถึงกินช็อกโกแลตไม่ได้คะ?"
ฮีลตันหัวเราะ และพูดว่า "ใครบอกลูกว่าลูกคนโตกินช็อกโกแลตไม่ได้?"
“คุณป้าบอก! คุณป้าบอกว่าพี่ใหญ่เป็นลูกคนโต ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้กินช็อคโกแลต!”
ฮีลตันลูบหัวของ เจลลี่ บีน และพูดว่า “แน่นอน ลูกคนโตกินช็อคโกแลตได้ ไม่เพียงเท่านั้น ทุกคนยังสามารถกินช็อคโกแลตได้เช่นกัน!”
เจลลี่ บีน ยื่นช็อกโกแลตให้เซย์นี่ และพูดว่า "พี่ใหญ่ พ่อบอกว่าตอนนี้พี่กินช็อกโกแลตได้!"
เซย์นี่เงยหน้าขึ้น และเหลือบมองไปที่แนนซี่ สีหน้าของเธอดูขมขื่นอย่างเหลือเชื่อ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร
เซย์นี่รับช็อกโกแลตชิ้นนั้น และยัดใส่เข้าไปในปากของเขาทันที
เจลลี่ บีนฉีกยิ้มในขณะที่เธอถามอย่างมีความสุขว่า “พี่ใหญ่ ช็อกโกแลตของมอนตี้ น่าทึ่งไหม?”
"มันวิเศษมาก!" เซย์นี่ยิ้ม
พาเซย์นี่ไปด้านข้างเพื่อเล่นเกมละเลงสีฟัน ในขณะที่พวกเขากินช็อคโกแลต เจลลี่ บีน พูดว่า "พี่ใหญ่
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ของพี่ด้วย!"
…
ฮีลตันและเวอเรียนเตรียมตัวที่จะเข้านอน
เวอเรียนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนบ่าย
แต่มันเกี่ยวกับความเกลียดชังของเธอที่มีต่อฉันมากกว่า ดังนั้นเธอจึงไม่อนุญาตให้เซย์นี่รับของขวัญใด ๆ ของฉัน มันไม่มีปัญหาถ้าเธอจะเกลียดฉัน แต่เธอสอนเซย์นี่แบบเดียวกันด้วย เซย์นี่นั้นเป็นเด็กเก็บตัวมากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ เจลลี่บีน มัน
ฮีลตันพูดสบาย ๆ ว่า "นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเป็นแบบนี้"
“แต่เราอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน ฉันก็คงรู้สึกไม่มีความสุขเหมือนกัน ถ้าเธอยังเป็นแบบนั้น คุณกับฉันแต่งงานกันแล้ว และอีกอย่างฉันก็มีลูกแล้ว ทำไมเธอถึงปล่อยวางทุกอย่างไม่ได้ล่ะ?”
ถ้าเราย้ายกลับไปที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ ในขณะที่ผมยังตาบอดอยู่ มีหลายสิ่งที่ผมช่วยคุณไม่ได้ ผมไม่ไว้ใจคนใหม่ ถ้าเราจะจ้างคนมาช่วย
ว่า "ฉันไม่ได้กลัวที่จะมีพบปะกับเธอ ฉันแค่ทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอปฏิบัติกับเซย์นี่แบบนั้น นอกจากนี้ เธอออกไปทำงานตอนกลางวัน และเธอก็กลับมาแค่ตอนกลางคืน ฉันพบเธอเพียงนิดหน่อยเท่านั้น
“ถ้าเพียงพี่ชายของคุณยังอยู่ที่นี่” เวอเรียนคร่ำครวญในขณะที่เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของฮีลตัน
ฮีลตันหัวเราะเบา ๆ “คุณหมายความว่ายังไง?”
“ถ้าพี่ใหญ่ยังอยู่ที่นี่ เธอจะกล้าคิดที่จะยั่วยวนคุณได้อย่างไร ใช่ไหม? ไม่ ฉันต้องคิดวิธีให้เธอกำจัดความคิดนั้นออกไป”
“คุณคิดอะไร?”
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม
ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม ให้รายละเอียดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง นางเอกใน บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่มีบุคลิกเสรีนิยมและเข้มแข็ง ได้นำเรื่องราวมาสู่รายละเอียดที่คาดไม่ถึง ส่งผลให้ความรักของคนสองคนเริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม ได้อัปเดตบทล่าสุดที่ th.readeraz.com อ่านชุดเต็ม เล่ห์รัก ท่านประธาน แล้ววันนี้
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 400 เราควรโชว์ความรักของพวกเราด้วยกันไหม