เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 405 กลับบ้าน และผมจะดูแลคุณเอง

ด้วยความตื่นตระหนก เซรีนลากวิลสันออกมา และทั้งคู่ก็หนีออกมาจากห้องคนไข้

“คุณหักแขนเขาทำไม? ถ้าหากเขาฟ้องคุณจริง ๆ ล่ะ? คุณจะแย่นะ!”

วิลสันจ้องไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขาอย่างใจเย็น เสียงของเขามั่นคง และเขาก็ไม่ตื่นตระหนกเลย “ไม่มีกล้องวงจรปิดในห้องคนไข้ ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าผมจะหักแขนของเขา ผมไม่ได้พูดว่าผมจะไม่รักษาเขาสักหน่อย”

เซรีนพูดไม่ออก และตกตะลึง

เธอจับหัวของเธอไว้ในมือเล็ก ๆ ของเธอ ด้วยความวิตกกังวลอย่างมาก “ตอนนี้เราควรจะทำอย่างไรดี? ถ้าหากเจย์เดนบอกรองประธานเกี่ยวกับเรื่องของเราจริง ๆ ล่ะ? ถ้าหากรองประธานต้องการไล่พวกเราออกล่ะ?”

วิลสันถอดถุงมือออกอย่างใจเย็น แล้วโยนมันทิ้งลงในถังขยะ จากนั้นเขาก็จับมือเธอ และพูดว่า “งั้นก็ลาออก กลับบ้านแล้วผมจะดูแลคุณเอง”

เซรีนพูดไม่ออก

เซรีนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเฉยเมย จากนั้นเธอก็กะพริบตามองเขา ในขณะที่เธอยืนเขย่งเท้าและเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขา

“ตอนนี้คุณไม่ได้พร่ำเพ้อ ใช่ไหม?”

วิลสันเอามือของเธอออกจากหน้าผากของเขา และพยายามทำให้เธอใจเย็นลง “ไม่ต้องกังวล เจย์เดนจะไม่กล้าทำอะไรคุณ ถ้าเขาทำ ผมจะฆ่าเขา”

ท่าทางอาฆาตประกายไปทั่วในตาของชายหนุ่ม เซรีนยังคงตัวสั่นอยู่

วิลสันดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาในขณะที่น้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนขึ้น จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงต่ำว่า “ไม่ต้องกลัวนะ”

หญิงสาวถอนหายใจยาว ๆ “วิลสัน คุณเป็นใครกันแน่? อย่าบอกฉันนะว่าคุณเป็นหนึ่งในอาชญากรโหดที่ทางการต้องการตัวมากที่สุด”

วิลสันกดศีรษะของเธอลงเบา ๆ ในขณะที่ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงแล้วถามว่า “คุณจะกลัวผมไหม ถ้าผมเป็นคนเลวที่ทำเรื่องโหดเหี้ยม?”

"แน่นอน!" เซรีนตอบเขาตามความจริง

เซรีนกลอกตาไปมาในขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอยังคงคิดถึงเจย์เดน “ถ้าหากเจย์เดนฟ้องเราจริง ๆ ล่ะ? เราควรจะทำอย่างไร?”

เธอไม่กล้าหาญเหมือนเขา เธอกลัวติดคุกและตกงาน ยิ่งกว่านั้นเธอกำลังจะเรียนจบอีกไม่นาน มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับเธอ ทั้งชีวิตของเธอจะต้องพังพินาศถ้าเธอติดอยู่กับปัญหาใหญ่เช่นนี้

วิลสันชำเลืองมองเธอ และปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ “คุณอยากจะอับอายขายหน้าไปกับผมงั้นเหรอ?”

“แต่เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน คุณไม่ควรโดนตำหนิคนเดียว ฉันก็มีส่วนผิดด้วยเหมือนกัน…”

เธอค่อนข้างใส่ใจกับเขา

ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบหัวของเธอ “ไม่ต้องห่วง เป็นเด็กดีนะ"

เซรีนอึ้ง

วิลสันหันกลับไปแล้วกำลังเดินไปที่ห้องทำงานของรองประธานด้วยความเร็วที่สม่ำเสมอ

เซรีนสัมผัสตรงจุดที่เขาเพิ่งลูบเธอ และกลับมาตั้งสติ เธออดไม่ได้ที่จะเดินตามเขาไป

หากรองประธานตัดสินใจไล่เขาออก เธอก็จะลาออกเช่นกัน!

…

ในห้องทำงานของรองประธาน

รองประธานเตรียมชาไว้แล้วก่อนที่วิลสันจะมาถึงที่ห้องทำงานของเขา เขากำลังรอวิลสันด้วยความสุภาพ

“ผู้อำนวยการจาร์เร็ต มานั่งก่อนสิ”

วิลสันพยักหน้าเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนโซฟา

รองประธานกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้อำนวยการจาร์เร็ต ดื่มชาสักหน่อยสิ”

วิลสันไม่มีอารมณ์อยากดื่มชา เขาพูดว่า “รองประธาน ทำไมคุณถึงต้องการพบผมครับ? กรุณาเข้าเรื่องเถอะครับ”

คุณก็เห็น… หลานชายของฉัน เขาไม่มีความคิดที่ไปมีปัญหากับหมอจูเนียร์ของคุณก่อนหน้านี้ โปรดอย่าถือสาเขาเลย เขามักจะเป็นคนเกเร และยังไม่บรรลุนิติภาวะ