เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร!
ที่คฤหาสน์ฟัดด์ในตอนเช้า
หลังจากที่เวอเรียนล้างหน้าเสร็จแล้ว เธอก็ลงมาข้างล่างเพื่อที่จะได้เจอกับฮีลตัน แนนซี่เก็บของเสร็จแล้ว และกำลังจะย้ายออกไปจากตระกูลฟัดด์
เธอไม่คิดว่าแนนซี่จะย้ายออกไปเร็วขนาดนี้
มาดามลีอาห์กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ แต่ยังไม่เห็นฮีลตัน เมื่อเห็นว่าเธอเก็บของคนเดียว เวอเรียนจึงพูดกับเธอ "ให้ฉันช่วยนะคะ"
ก่อนที่เธอจะได้ยื่นมือไปจับกระเป๋า แนนซี่ก็ปัดมือเธอออกไป
"เลิกแกล้งทำเป็นคนดีได้แล้ว!"
เวอเรียนขมวดคิ้ว เธอรู้ว่าแนนซี่ไม่ชอบเธอ แต่เธอไม่เคยคิดว่าแนนซี่จะโกรธตั้งแต่เช้า
"คุณบอกฉันดี ๆ ก็ได้ว่าไม่อยากให้ฉันช่วย ทำไมต้องตะโกนใส่ฉันด้วยคะ?
เวอเรียนเกือบจะชนโต๊ะไปแล้ว ถ้าเธอไม่ทันตั้งตัวได้ก่อน ตอนที่แนนซี่ปัดมือเธอ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แต่ตอนนี้เธอมีลูกอยู่ในท้องด้วย เธอจึงโกรธที่ถูกทำแบบนี้
แนนซี่โยนของที่อยู่ในมือเธอด้วยความโกรธ เธอจ้องเวอเรียนอย่างเย็นชา "เวอเรียน มอนท์ ถ้าตอนนี้เธอไม่ได้ท้องลูกของฮีลตันอยู่ล่ะก็ ฉันก็ไม่ต้องออกไปจากตระกูลฟัดด์หรอก เลิกแสดงต่อหน้าฉันได้แล้ว! เธอรู้ไหมว่าฉันเกลียดเธอตรงไหนที่สุด? เพราะเธอทำตัวเป็นคนดีอยู่ตลอดเวลาไงล่ะ! เธออยากได้เขามากและยังทำตัวไร้เดียงสาอยู่ตลอดเวลา เธอทำเหมือนว่าเธอไม่รู้อะไรเลย เธอคิดว่าฉันเป็นฮีลตันรึไง? เธอคิดว่าจะหลอกฉันได้ เหมือนที่เธอหลอกฮีลตันงั้นเหรอ? แล้วรู้อะไรมั้ย ฉันเห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอมาตั้งนานแล้ว!"
เวอเรียนพูดไม่ออกหลังจากที่ได้ยินแบบนั้น
"ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ"
ฮีลตันที่เพิ่งกลับมาจากการพาสุนัขไปเดินเล่นที่สนามหญ้ากับ เจลลี่ บีน เขาเห็นเวอเรียนกับแนนซี่ทะเลาะกันผ่านหน้าต่าง
เขายื่นสายจูงสุนัขให้ เจลลี่ บีน แล้วบอกเธอ "ถือนี่ไว้นะ"
บีน พยักหน้าแล้วพูดกับเจ้าไลออนที่วิ่งไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น "หยุดวิ่งได้แล้ว
แล้ว เจลลี่ บีน ก็เดินไปบ้านสุนัขที่อยู่ในสนามหญ้า ในขณะที่ฮีลตันเดินเข้าไปในบ้าน
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเวอเรียนและโอบเอวเธอ เขาก้มหน้าแล้วถาม "มีอะไรกันเหรอ?"
เวอเรียนไม่อยากพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอจึงบอกเขา "ไม่มีอะไรหรอก ฉันกำลังจะกินอารหารเช้าน่ะ"
เธอเอามือของฮีลตันออก แล้วนั่งลงกินอาหารเช้าของเธอ ฮีลตันไปล้างมือ และกลับมานั่งข้างเธอที่โต๊ะ
แนนซี่จัดกระเป๋าเสร็จแล้ว เธอเดินออกไปจากบ้านพร้อมกับกระเป๋าโดยไม่พูดอะไร
เวอเรียนกัดขนมปัง เธอเห็นรถของแนนซี่ขับออกไปจากลานบ้าน เธอจึงเริ่มพูดในตอนนั้น
"พี่เขาอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า ฉันเห็นว่าจัดกระเป๋าคนเดียวและบอกจะช่วย แต่พี่เขาก็ผลักฉันออก และยังว่าให้ฉันด้วย"
ฮีลตันมองเธอทำหน้าโมโห เขาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจเธอ ด้วยการหัวเราะเบา ๆ
เวอเรียนเคี้ยวขนมปังอย่างหม่นหมอง
มาดามลีอาห์พา เจลลี่ บีน ไปล้างมือ หลังจากที่เธอกลับมาจากสนามหญ้า ยัยเปี๊ยกตัวจิ๋วรีบวิ่งมากินอาหารเช้าบนโต๊ะ
"คุณพ่อ มอนตี้ วันนี้เป็นวันเสาร์ เราไปสวนสัตว์กันมั้ยคะ?"
"เขาลูบผมยัยเปี๊ยกตัวจิ๋วแล้วตอบ "ได้สิ"
ตอนนี้เวอเรียนรู้สึกง่วงนอนเพราะเธอตั้งครรภ์ และก็ไม่ค่อยมีแรงเช่นกัน เธออยากจะพา เจลลี่ บีน ไปสวนสัตว์ แต่ว่า...
"คุณไปกับ เจลลี่ บีน ได้ไหม? ช่วงนี้ฉันรู้สึกเหนื่อย"
ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ เธอจึงรู้สึกเหนื่อยกว่าเดิม
เจลลี่ บีน กำลัง มีความสุขกับการกินโจ๊กฟักทอง "มอนตี้ ไม่อยากไปกับพวกเราจริง ๆ เหรอคะ? ที่สวนสัตว์มีอะไรสนุก ๆ ให้ทำตั้งหลายอย่าง เราจะได้เห็นนกยูงรำแพนด้วย!"
บีน พยายามหลอกล่อให้เวอเรียนไปกับเธอ แต่ฮีลตันคิดว่าเธอควรอยู่บ้านจะดีกว่า "มอนตี้กำลังตั้งท้องอยู่ และที่สวนสัตว์ก็มีคนเยอะ มันจะไม่ดี ถ้าพวกเขาทำร้ายเด็กในท้องของมอนตี้ พ่อจะพาลูกไปสวนสัตว์เอง ดีไหม?"
"ก็ได้ค่ะ เพื่อความปลอดภัยของน้อง มอนตี้พักอยู่ที่บ้านก็ได้ คุณจะไปเที่ยวสวนสัตว์กับพวกเรา หลังจากที่คุณคลอดน้องก็ได้นะคะ"
ที่คอนโดมิเนียม โคซทัล ซิตี้ แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างกระทบลงบนพื้น
เมื่อวานนี้เซรีนนอนหลับอย่างสบาย
เธอจำได้ราง ๆ เมื่อไม่นานมานี้ วิลสันลูบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน เขาถามว่าเธออยากกินอะไรเป็นอาหารเช้า
เธอตอบพึมพำจากใต้ผ้าห่ม
เธอจำไม่ได้ว่าเธออยากกินซาลาเปาหรือแพนเค้กกันแน่
เธอรู้สึกว่าร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อเธอพลิกตัว
เซรีนกำผ้าห่ม และพยายามลืมตาขึ้นมา...
เธอนอนอยู่บนเตียงสักพัก เมื่อเธอจะลุกออกจากเตียง เธอก็เห็นว่าเสื้อผ้าของพวกเขากระจายไปทั่วทุกที่ เธอไม่เห็นชุดนอนของเธอ เธอหยิบชุดนอนมาได้แค่ชิ้นเดียว และชุดที่เธอใส่เมื่อวานก็ยังไม่ได้ซัก
แล้วตอนนี้เธอจะใส่อะไรล่ะ
เธอมองไปรอบห้อง เพื่อหาเสื้อผ้าของเธอ แล้วเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตู
วิลสันคงกลับมาจากไปซื้ออาหารเช้า เธอจึงรีบซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
เธอยังไม่รู้ว่าจะสู้หน้าวิลสันได้ยังไง...มันดูไม่เหมาะสม ที่จะเจอเขาในสภาพแบบนี้ เธอรู้สึกอาย
เซรีนซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม และฟังเสียงเคลื่อนไหวที่ดังมาจากข้างนอก
แล้วเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากห้องนั่งเล่น กำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ
เธอรีบปิดตา และแกล้งทำเหมือนว่ายังหลับอยู่!
เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร! ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร! เป็นที่รอคอยมากที่สุด เนื้อหาของซีรีส์ ที่ บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร! เล่ห์รัก ท่านประธาน ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ทำให้ความรักของชายและหญิงหลักเกิดขึ้นตามธรรมชาติ พวกเขามองเห็นคุณค่าที่ดีของกันและกันซึ่งอคติของผู้อื่นมองไม่เห็น บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร! โอเอสเต้ ลูน่า จะทำให้เราพอใจกับผลของความรักนั้นหรือไม่? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร! ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร!
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 409 บอกมาสิ! ว่ากลัวอะไร!