เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ
เสื้อชั้นในผ้าฝ้ายสีขาว พับอย่างเรียบร้อยไว้ในลิ้นชัก
มันเป็นเสื้อชั้นในที่เซรีนถอดออกมา เพื่อพันแผลให้เขา
แม้จะผ่านไปเป็นสิบปี เขาก็ยังถนอมมันไว้อยู่
เขาไม่เคยลืมอ้อมกอดที่อ่อนนุ่มและอบอุ่น ที่หญิงสาวคนนั้นกอดเขา ในคืนที่เหน็บหนาว...
เช้าวันต่อมา เซรีนไปที่โรงพยาบาลด้วยดวงตาที่บวมและแดงเหมือนลูกพีช
ความจริงแล้ววันนี้เธออยากลาหยุด เพราะไม่อยากเจอหน้าวิลสัน แต่ถ้าวันนี้เธอหลบหน้าเขา แล้ววันอื่นล่ะ? เธอคงไม่อยากจะโดดการฝึกงานหรอกนะ?
เธอทำใจอยู่สักพัก แล้วเธอก็ตัดสินใจไปโรงพยาบาล แม้จะรู้สึกไม่อยากมาก็ตาม
เมื่อไปถึงที่โรงพยาบาล เธอก็เปลี่ยนเครื่องแต่งกาย เมื่อเธอก้าวออกมาจากห้องแต่งตัว เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเธอก็เข้ามาแซวเธอ
"เซรีน เมื่อคืนนี้เธอไปทำอะไรมา? ทำไมถึงได้ตาบวมแบบนี้ล่ะ?"
เซรีนตอบอย่างอารมณ์ไม่ดี "ฉันไปล่าผีมา"
เพื่อนร่วมงานของเธอ หัวเราะกับมุกตลกของเธอ "เธอควรไปที่ห้องพยาบาล และประคบน้ำแข็งด้วยนะ เธอดูน่ากลัวจัง มันไม่ดีนะถ้าทำให้คนไข้ตกใจ"
"ได้เลย ไว้ฉันจะไปที่นั่นทีหลัง"
"อ้อ วันนี้ผู้อำนวยการจาร์เร็ตลาหยุด เธอจะได้เรียนกับดร.ฮอร์เนอร์ วันนี้"
เซรีนตกใจ วันนี้วิลสันไม่มาทำงานเหรอ?
น่าแปลก ที่เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ
เขาพยายามจะหลบหน้าเธออยู่รึไง?
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว มันจะดีที่สุดถ้าเขาไม่มาทำงานสักสองสามวัน เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากัน และต้องมารู้สึกอึดอัดต่อกัน
เมื่อเธอนึกได้ว่าเขามีภรรยาแล้ว เธอรู้สึกหมดแรง และเจ็บปวดในใจ
เซรีนนอนไม่หลับตอนพักกลางวัน เพื่อนร่วมงานของเธอบางคน กำลังดูละครอยู่ข้างเธอ และพูดคุยกันเรื่องละคร
"เมียน้อยคนนี้มันร้ายจริง ๆ รู้ว่าเขามีเมียแล้ว ก็ยังไปเกาะแกะเขาอีก เป็นผู้หญิงที่ไม่ละอายใจบ้างเลย"
"คนเป็นเมียก็ขี้ขลาด เห็นสามีกำลังมีเซ็กส์กับเมียน้อย ยังไม่ยอมหย่าอีก ถ้าฉันเป็นเมียหลวงนะ ฉันจะรีบหย่าทันที แล้วจะแต่งงานกับไปทำไม?"
เซรีนเอามือท้าวคาง เธอกำลังฟังเพื่อนร่วมงานวิจารณ์ตัวละครกันอยู่
เมื่อเธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เธอยิ่งรู้สึกอับอาย
แล้วโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เป็นสายจากคนที่ไม่อยู่ในรายชื่อ
เมื่อเธอรับสาย เสียของผู้หญิงที่คุ้นหูก็ดังมาจากปลายสาย
"คุณลุดด์ ฉันคุณนายจาร์เร็ตนะ ออกมาเจอแล้วคุยกันหน่อย"
แม้ผู้หญิงคนนั้นจะเรียกตัวเองว่าคุณนายจาร์เร็ต แต่เธอก็ไม่อยากเรียกชื่อของเซรีน
มันชัดเจนแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว และไม่ใช่คนที่จะทำให้โกรธง่าย ๆ
เซรีนไปร้านกาแฟที่พวกเธอนัดพบกัน ซึ่งมันอยู่ไกล เธอเห็นรูบี้นั่งดื่มกาแฟอยู่บนโต๊ะ เหมือนว่าเธอจะรอมาสักพักแล้ว
"คุณนายจาร์เร็ต"
"นั่งสิ" รูบี้บอกเธอ
เธอรู้สึกผิดที่ทำลายความสัมพันธ์ของรูบี้ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าวิลสันแต่งงานแล้ว
รูบี้ใช้เวลาในการผสมกาแฟของเธอ ด้วยช้อนสีทอง แล้วเธอก็เริ่มบทสนทนา ด้วยท่าทางหยิ่งยโส "ที่ฉันมาเจอคุณวันนี้ ฉันไม่อยากจะพูดอ้อมค้อม ในเมื่อฉันเป็นภรรยาของวิลสัน เมื่อฉันจับได้ว่าเขา ไปมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่น ในเมื่อคุณเป็นผู้หญิง คุณคงเข้าใจนะว่าฉันรู้สึกยังไง"
เซรีนกลืนน้ำลาย เธอรู้สึกกระวนกระวายและกลัว เธอรู้สึกกังวลมาก ลึก ๆ แล้วยังรู้สึกผิดอยู่ในใจ
เธอก้มหน้าพูดขอโทษ ด้วยความรู้สึกอาย "ฉันขอโทษด้วย คุณนายจาร์เร็ต ฉันไม่รู้ว่าวิลสันแต่งงานแล้ว ฉัน..."
"ในเมื่อคุณรู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว ก็อย่าติดต่อกับเขาอีก อ้อ แล้วอีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่าคุณกับเขาทำงานที่โรงพยาบาลเดียวกัน เป็นเรื่องจริงรึเปล่า?"
แล้วรูบี้ก็หยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าถือแล้วส่งให้เธอ "รหัสผ่านคือ 0000 เงินที่อยู่ในนี้คงพอจะช่วยคุณได้ ลาออกจากงานแล้วออกไปจาก นอร์ท ซิตี้ ซะ
"คุณนายจาร์เร็ต..."
"ทำไมล่ะ? มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?"
เซรีนสูดลมหายใจเข้า ดวงตาของเธอเริ่มแดง เธอคืนบัตรให้รูบี้ "ฉันรับบัตรนี้ไม่ได้ คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น...ฉันรับรองว่าจะไมติดต่อกับวิล...คุณจาร์เร็ตอีก"
"ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง?"
"คุณจะให้ฉันทำอะไร เพื่อให้คุณเชื่อฉัน?" เซรีนมองเธอ
คำตอบของรูบี้นั้นเด็ดขาด "ถ้าคุณยังเกาะแกะเขาอีก ฉันจะไปที่โรงพยาบาล และเปิดเผยความลับระหว่างคุณสองคนให้ทุกคนรู้ ทำแบบนี้แล้ว ไม่ใช่แค่อนาคตในการเป็นหมอของคุณจะถูกทำลาย
"...ตกลง"
"..."
ในขณะที่เซรีนกำลังกลับไปที่โรงพยาบาล เธอคิดอะไรไม่ออก
โทรศัพท์ของเธอสั่น เธอได้รับข้อความเตือนจากกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน ในกลุ่มแชท หัวหน้ากลุ่มเตือนทุกคนในกลุ่ม ให้รีบส่งวิทยานิพนธ์ให้เร็วที่สุด
เธอตบหน้าผากเมื่อเพิ่งนึกได้ โอ้ ไม่นะ เธอทิ้งแล็บท็อปไว้ที่บ้านของวิลสัน
ถ้าเธอไปตามหาเขาในตอนนี้...คำพูดของเธอก็ไม่ตรงกับการกระทำไม่ใช่รึไง?
เพราะก่อนหน้านี้ เธอสัญญากับคุณนายจาร์เร็ตในร้านกาแฟ ว่าจะไม่ไปเจอวิลสันอีกแล้ว
ทุกอย่างมันผิดไปหมด เมื่อมีคนโชคร้าย!
เซรีนเกาศีรษะด้วยความกลุ้มใจ แล้วเธอก็โทรหาวิลสัน
โทรศัพท์ดังหลายครั้ง ก่อนที่จะมีคนรับสาย
ทันทีที่รับสาย เสียงแหบลึกของชายหนุ่มดังมาจากปลายสาย "ที่รัก?"
"ฉัน...ฉัน... ที่ฉันโทรหาคุณ เพราะฉันเพิ่งนึกได้ว่าลืมแล็บท็อปไว้ที่บ้านคุณ หัวหน้ากลุ่มเร่งพวกเราให้ส่งวิทยานิพนธ์ ถ้าคุณอยู่ที่บ้าน ฉันจะไปเอาแล็บท็อปที่บ้านคุณ"
"คุณอยู่ไหน? ผมจะเอาไปให้"
เซรีนส่งที่อยู่ให้เขา เธอตั้งใจเลือกสถานที่ที่มีคนพลุกพล่าน อย่างทางเข้าห้างสรรพสินค้าในเมือง เธอต้องไม่ทำตัวน่าสงสัยที่จะไปรับแล็บท็อปจากเขาที่นั่น มันไม่ได้นับรวมในสัญญาที่ให้ไว้กับคุณนายจาร์เร็ต
ยี่สิบนาทีต่อมา วิลสันมาถึงทางเข้าของห้างสรรพสินค้า เขาส่งกระเป๋าให้เธออย่างเร่งรีบ
"ขอบคุณ"
เซรีนพยายามจะดึงกระเป๋ามา แต่เขาไม่ยอมปล่อย เธอดึงกระเป๋ามาแต่ก็ไม่ได้ผล
"คุณกำลังทำอะไรน่ะ? ปล่อยสิ"
วิลสันมองเข้าไปในดวงตาของเธอ สายตาของเขาทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยน สุดท้ายแล้ว เขาก็ปล่อยมือและส่งกระเป๋าให้เธอ
เซรีนหายใจหอบด้วยความโกรธ เธอไม่อยากให้ใครเห็นว่าเธออยู่กับเขาอีก เธอคว้ากระเป๋าและหันหลังจะเดินไป แต่วิลสันก็จับเอวของเธอไว้แน่น
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ ออนไลน์ฟรี
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ ได้รับการอัปเดตและอ่านออนไลน์ได้ฟรีที่ th.readeraz.com. ซีรีส์นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ มาถึงเนื้อหาที่ดีที่สุดของซีรีส์นี้แล้ว ที่ บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า แม้ว่าเขาจะมีสูตรของนักเขียนที่มีความสามารถ แต่ได้เป่าจิตวิญญาณของเขาให้กลายเป็นตัวเอกทั้งชายและหญิงที่มีชีวิตชีวา ที่บท บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ เรารอคอยเนื้อหาที่ยอดเยี่ยมและยอดเยี่ยมอยู่เสมอ อ่านและดาวน์โหลดเรื่องราว PDF ฟรี เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ ที่นี่
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 415 เขาทะนุถนอมเธอ จากก้นบึ้งของหัวใจ