เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 417 เซรีนลาออก
เช้าวันต่อมา ฮีลตันอนุญาตให้เวอเรียนไปเยี่ยมมาดามกันท์ มี่เมือง เซาท์ ซิตี้ ได้
แต่เขาจะเป็นคนไปส่งเธอเอง หลังจากพักที่นั่นหนึ่งคืน เขาจะขึ้นเครื่องกลับมาที่เมือง นอร์ท ซิตี้ ในวันถัดไป เพื่อกลับมาทำงาน
เวอเรียนมาถึงคฤหาสน์ตระกูลกันท์ ประมาณหกโมงเย็น
ยานเดลกับมาดามกันท์ ก็อยู่ที่บ้านกันทั้งสองคน ทันทีที่ฮีลตันกับเวอเรียนก้าวเข้ามาในบ้าน มาดามกันท์ก็กอดเวอเรียนด้วยความตื่นเต้น
"รีอาน่า ทำไมไม่บอกแม่ว่าลูกจะมาที่ เซาท์ ซิตี้? ลูกควรบอกแม่นะ แม่จะได้ให้พี่ชายของลูกไปรับ"
เวอเรียนมองฮีลตันแล้วยิ้ม "หนูอยากเซอร์ไพรส์คุณแม่ค่ะ อีกอย่าง ฮีลตันก็ยุ่งกับงาน วันนี้เขาเลยมาส่งหนูมาที่นี่ และจะกลับไปที่ นอร์ท ซิตี้ พรุ่งนี้เช้าค่ะ"
มาดามกันท์ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอลูบแขนฮีลตัน รู้สึกขอโทษเขา "คุณคงเหนื่อยแล้ว คุณฟัดด์ วางกระเป๋าลงเถอะ แล้วรีบไปล้างมือเร็ว จะได้ไปเตรียมตัวกินข้าวกัน"
เมื่อทุกคนนั่งที่โต๊ะอาหาร เวอเรียนไม่เห็นซีลีน เธอจึงถามอย่างสงสัย "พี่คะ แล้วลีแอนนี่ล่ะ?"
ยานเดลทำหน้าเคร่งขรึม "ตอนนี้เธอไปพักที่โรงเรียน"
"โรงเรียน? ลีแอนนี่กลับไปที่โรงเรียนอีกแล้วเหรอคะ?"
"ใช่" ยานเดลพึมพำ แล้วเขาก็พูดต่อ "เธออยากจะเรียนวิชาที่เหลือให้จบ เพราะก่อนหน้านี้เธอยังเรียนไม่จบ"
เมื่อยานเดลพูดถึงซีลีน มาดามกันท์รู้สึกไม่ค่อยดี เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เธอยิ้มและมองไปที่ฮีลตัน "คุณฟัดด์ ในเมื่อคุณงานยุ่งและลาหยุดไม่ได้ ทำไมไม่บอกยานเดล ให้ส่งคนไปรับรีอาน่าจากสนามบินล่ะ? พรุ่งนี้เช้าคุณต้องกลับไปทำงานอีก ตารางงานของคุณก็แน่น ฉันห่วงว่าร่างกายของคุณจะรับไม่ไหว"
"ไม่เป็นไรครับ ผมรู้สึกไม่สบายใจ ที่ต้องปล่อยให้รีอาน่ามาที่นี่คนเดียว"
เวอเรียนมองเขาด้วยความรักใคร่ "คุณแม่คะ เขาไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
ในตอนกลางคืน ฮีลตันกับเวอเรียนได้พักห้องเดียวกัน ซึ่งมาดามกันท์จัดให้เป็นพิเศษ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เวอเรียนสวมชุดนอน และเดินเข้าไปหาฮีลตัน
"ฮีลตัน พรุ่งนี้คุณจะออกไปกี่โมง?"
เขาค่อย ๆ ดึงเธอมานั่งบนตัก "คุณอยากไล่ผมไปเหรอ? หืม?"
และแกว่งขาในอากาศ "ฉันจะพักอยู่ที่นี่สักสองสามวัน มาดามกันท์เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ ฉันอยากช่วยท่าน คุณควรกลับไปทำงานให้เสร็จ แล้วก็ดูแล เจลลี่ บีน
'เธอไม่ค่อยทำท่าทางยั่วยวน เธอจะทำเมื่ออยากจะขออะไรละสิ?'
ฮีลตันไม่ค่อยพอใจกับการตัดสินใจของเธอ เมื่อเขามองไปที่กระเป๋าใบใหญ่ ที่เวอเรียนนำมาด้วย เขาก็เลิกคิ้ว "คุณจัดของใส่กระเป๋ามาเยอะตั้งแต่เมื่อไหร่? ผมคิดว่าคุณอยากจะอยู่ที่นี่สักพักแล้วสิ"
เวอเรียนหัวเราะออกมา แล้วมองเขาด้วยน้ำตาคลอ "คุณโกรธเหรอ?"
ฮีลตันสูดลมหายใจเข้า เขาพิงหน้าผากของเขากับหน้าผากของเธอ ดุนจมูกเธอแล้วถอนหายใจ "คุณอยากจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?"
"ครึ่งเดือนได้มั้ย?"
"อาทิตย์เดียว"
"...ถ้าสิบวันล่ะ?"
"สามวัน"
แล้วเธอก็บ่น "ทำไมคุณลดจำนวนวันลงเรื่อย ๆ ล่ะ!"
แล้วเขาก็ถอดเนคไทออก "อาทิตย์เดียวแค่นั้นนะ ถ้าคุณยังต่อรองกับผมอีก ผมจะมาลักพาตัวคุณกลับไปที่ นอร์ท
"...คุณเป็นโจรรึไง!"
เวอเรียนถอดเนคไทของเขาออก แล้วขว้างไปที่เขา แต่ชายหนุ่มก็หันหลัง และเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ในตอนเที่ยงคืน ขณะที่เวอเรียนกำลังหลับอยู่ เธอรู้สึกว่ามีคนกำลังถอดเสื้อผ้าของเธออยู่
เธอทำเสียงไม่พอใจ และผลักชายหนุ่มออกไปอย่างอ่อนแรง
"ฉันง่วงนอน...ฉันไม่อยากจะ..."
เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ และยังมีเซ็กซ์ไม่ได้
ชายหนุ่มก้มหน้าลงจูบริมฝีปากของเธอ เขากระซิบเสียงแหบ "นอนเถอะ ผมไม่แตะต้องคุณหรอก"
หญิงสาวหลับลึกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาใส่รหัสผ่านอัลบัมในมือถือของเขา เขารู้สึกพอใจ
ผู้ชายก็มีเรื่องที่หงุดหงิดเหมือนกัน รวมถึงฮีลตันด้วย
นี่เป็นกรณีพิเศษ เมื่อเขาถูกแยกจากภรรยาทั้งอาทิตย์ ถ้าเขาไม่เก็บบางอย่างที่ทำให้นึกถึงเธอเอาไว้ ในตอนที่เธอไม่อยู่ เขาต้องตายเพราะความเหงาแน่
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮีลตันต้องกลับไปที่เมือง นอร์ท ซิตี้ หลังอาหารเช้า
ยานเดลเตรียมคนขับรถให้ไปส่งเขาที่สนามบิน เวอเรียนก็ตามไปส่งเขาที่สนามบินด้วย
ก่อนที่จะแยกจากกัน ฮีลตันกอดเธอไว้แน่น "อย่าลืมโทรหาผมนะ"
เวอเรียนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "ฉันจะวีดีโอคอลหาคุณ หลังจากกลับไปแล้ว คุณอย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลาด้วยนะ ไม่ว่าคุณจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม"
ฮีลตันลูบหน้าท้องของเธอ "ดูแลตัวเองและลูกของเราด้วยนะ"
เธอจับข้อมือของเขา แล้วมองดูนาฬิกาข้อมือของเขา เกือบจะได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว "คุณรีบไปเถอะ"
ฮีลตันยังไม่ไป เขาก้มลงเล็กน้อยและใช้นิ้วมือแตะริมฝีปากของเขา
เวอเรียนมองไปรอบ ๆ ไม่มีใครสนใจพวกเขา เธอรีบโอบคอเขาและจูบริมฝีปากของเขา เธออายจนใบหูทั้งสองข้างกลายเป็นสีแดง
แล้วเธอก็จำได้ว่าฮีลตันปลุกเธอเมื่อคืนนี้ เธอถามอย่างเขินอาย "เมื่อคืนนี้คุณทำอะไรเหรอ?"
"มันเป็นความลับ"
ฮีลตันก้มลงจูบหน้าผากและปลายจมูกของเธอ "ผมไปนะ"
เวอเรียนมองเขาเดินเข้าไปในห้องรับรองผู้โดยสาร ก่อนจะจากไป
ในรถ คนขับรถของตระกูลกันท์ถามเวอเรียน "คุณผู้หญิง เราจะกลับบ้านเลยมั้ยครับ? หรือคุณอยากจะไปที่อื่น?"
แล้วเธอก็ได้รับข้อความวีแชท ซีลีนส่งข้อความมาหาเธอ
ซิตี้ รึเปล่า? ฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัย เซาท์ ซิตี้
"ไปหาลีแอนนี่กันเถอะ เธออยู่ที่ มหาวิทยาลัย เซาท์ ซิตี้ มัลติมีเดีย คุณคงรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน
คนขับรถยิ้ม "รู้จักครับ ผมเป็นคนมาส่งคุณซีลีนเอง ผมรู้ด้วยว่าเธอพักอยู่ตึกไหน"
"งั้นก็ดีเลยค่ะ"
ที่โรงพยาบาล เจเนอรัล ฮอสพิทัล ในเมือง นอร์ท ซิตี้
เซรีนคิดอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจบอกให้หัวหน้ารู้ ว่าเธออยากลาออก
อ่านนวนิยายออนไลน์ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 417 เซรีนลาออก ได้ฟรี
เล่ห์รัก ท่านประธาน อัปเดตบทล่าสุด บทที่ 417 เซรีนลาออก ใน th.readeraz.com . ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 417 เซรีนลาออก นักแสดงนำชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุด ซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 417 เซรีนลาออก เป็นซีรีส์นวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 417 เซรีนลาออก ให้รายละเอียดที่น่าตื่นเต้นแก่ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า จะนำเรามาที่ บทที่ 417 เซรีนลาออก ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 417 เซรีนลาออก ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 417 เซรีนลาออก
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 417 เซรีนลาออก