เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย
เมื่อผู้จัดการหอพักหญิงมาถึงสถานที่เกิดเหตุ ซีลีนกำลังตบตีกับเพื่อนที่พักห้องเดียวกัน
หญิงสาวคนนั้นยกมือขึ้นสู้ และดูน่าสงสารน้อยกว่าซีลีน
ฟองแชมพูบนศีรษะของเธอ ละลายลงมาเลอะใบหน้าและเนื้อตัวของเธอ มีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดอุบัติเหตุ เพราะผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่รอบตัวเธอเริ่มคลาย
มีเพียงรอยขีดข่วนและรอยเลือด บนใบหน้าของเธอ ลำคอของซีลีนเป็นบาดแผลสาหัส ที่เกิดจากรอยขีดข่วน
ผู้หญิงสองคนแยกพวกเธอออกจากกันอย่างลำบาก
ขณะที่ถูกดึงกลับมา พวกเธอต่างก็จ้องหน้ากัน โดยไม่ยอมแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอ!
ผู้จัดการญิงทำหน้าดุ และตำหนิสองสาวอย่างโมโห "พวกเธอสองคนทำอะไรกัน! ไม่รู้รึไง ว่ามันมีกฎที่ห้ามทะเลาะกัน! คนที่ก่อเรื่องจะต้องถูกทำโทษ! ในกรณีที่หนักที่สุด เธออาจจะต้องถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัย!"
หญิงสาวคนที่ก่อเรื่องสะอื้น "คุณป้าคะ! หนูไม่ผิดนะคะ! ซีลีนแกล้งเรา! เธอเป็นคนเริ่มทะเลาะก่อน! คุณป้า ดูรอยที่เธอตบหน้าหนูสิคะ! หนูตอบโต้ไม่ได้ เพราะเธอตบหนูก่อนค่ะ!"
คุณป้าถามเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างเธอ "เธอเห็นไหมว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน? ซีลีนรึเปล่า?"
หญิงสาวคนนั้นพยักหน้า "ซีลีนเป็นคนเริ่มก่อนค่ะ"
ซีลีนกัดฟัน เธอโกรธจนหน้าแดง "ทำไมเธอสองคนไม่บอกล่ะ ว่าพวกเธอตั้งใจปิดวาล์วน้ำ ตอนที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่น่ะ!"
"เธอเห็นเหรอ ว่าพวกเราปิดวาล์วน้ำ? ไม่มีหลักฐานซะหน่อย! เธอกล้าดียังไงมาทำร้ายคนอื่น โดยไม่มีหลักฐานน่ะ!"
ซีลีนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงสบถออกมา บ้าเอ๊ย!
เธอไม่เคยเจอใครที่ไร้ยางอายมาก่อน ในชีวิตของเธอ!
หลังจากที่พวกเธอทะเลาะกัน ผู้จัดการหญิงมองซีลีนที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เธอรู้สึกไม่สบายใจ "ซีลีน เข้าไปแต่งตัวก่อนที่เราจะคุยเรื่องนี้กันอีก ส่วนเธอสองคน ตามฉันมา!"
ซีลีนยืนอยู่ใต้ฝักบัวและอาบน้ำต่อ
น้ำร้อนพรมไปทั่วร่างกายของเธอ ความรู้สึกแสบร้อนมาจากบาดแผลของเธอ มันเจ็บปวดจนอยากจะร้องไห้
ทั้งเจ็บใจและโกรธ...มันเป็นอารมณ์ที่เธออดกลั้นเอาไว้ เธอกำหมัดแน่น
ไม่สามารแยกแยะได้ว่า น้ำร้อนที่หยดลงบนใบหน้าของเธอ มันเป็นน้ำร้อนที่มาจากฝักบัว หรือมันเป็นน้ำตาของเธอเอง
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอไม่ได้สนใจที่จะเป่าผมของเธอให้แห้ง เธอรีบแต่งตัวแล้วออกไปหาผู้จัดการหญิง
ผู้จัดการหญิงกำลังคุยกับสองสาวอยู่
ซีลีนไม่ใช่คนที่จะจบเรื่องง่าย ๆ เธอเดินกระทืบเท้าเข้าไปหาพวกเธอ และกำคอเสื้อหญิงสาวคนที่เธอเพิ่งจะทะเลาะด้วย "เรามาดูกัน ว่าเธอจะกล้าพูดคำดูถูกแบบนั้นกับฉันอีกไหม!"
ผู้จัดการหอพักอึ้งและและตกใจ "เธอสองคน...ทำไมพวกเธอถึงได้มีปัญหากันนักนะ? ก็ได้ อยากจะทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ใช่มั้ย! ฉันจะแจ้งอาจารย์ของพวกเธอเดี๋ยวนี้!"
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่สถานีตำรวจ
เจ้าหน้าที่ตำรวจเกือบจะหูหนวก หลังจากที่ฟังพวกเธอทะเลาะกัน
"คุณสองคน ใจเย็นกันก่อนได้ไหม!"
“มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรเลย และพวกคุณก็อยู่หอพักเดียวกัน คุณจัดการปัญหากันเองไม่ได้เหรอ?"
ตำรวจเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลก พวกเขาคงทรมาน ถ้าต้องจัดการเรื่องไร้สาระแบบนี้ทุกวัน
ตำรวจมองใบหน้าของหญิงสาวแล้วขมวดคิ้ว "ระหว่างพวกคุณมันก็ไม่ได้มีอะไรมาก ทำไมถึงต้องข่วนหน้ากันด้วย?"
เธอหันหน้าไปด้านข้างและไม่ได้ตอบคำถาม เธอน้ำตาคลอ ไม่ใช่เพราะเธอกลัวพวกเขาหรือเพราะกลัวว่าตัวเองผิด ที่เธอน้ำตาคลอ เพราะว่าเธอรู้สึกเหมือนได้กลับมาเหมือนวันเก่า ๆ และต้องมาอยู่ที่สถานีตำรวจ
"คุณชื่ออะไร?"
หลังจากที่พวกเธอถูกนำตัวมาส่งที่สถานีตำรวจ คนที่พักห้องเดียวกับเธอก็รู้ตัว และเริ่มรู้สึกกลัว "ยัสมิน ลาร์สัน"
"แล้วคุณล่ะ? ชื่ออะไร?"
"ซีลีน เยลเลน"
พวกคุณไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ ที่ต้องมาที่สถานีตำรวจเพราะเรื่องไร้สาระนี่? รีบโทรหาครอบครัวหรืออาจารย์ของพวกคุณ ให้มาตกลงกันเรื่องนี้ ใครอยากจะกลับไปที่โรงเรียนหรือที่บ้าน ช่วยกลับไปหลังจากเสร็จเรื่องนี้กันแล้วนะ
ยัสมินเป็นคนในเมือง เซาท์ ซิตี้ อยู่แล้ว หลังจากที่เธอโทรหาคนที่บ้าน และแม่ของเธอก็รีบมารับเธอกลับทันที
หลังจากที่เธอเห็นลูกสาวสุดที่รักของเธอถูกรังแกและบาดเจ็บ เธอก็ดุซีลีน เธอดูป่าเถื่อนเมื่อเธอโทษซีลีน ที่ทำร้ายลูกสาวของเธอ
ผมบอกให้ผู้ปกครองมาที่นี่เพื่อร่วมมือกัน แต่คุณเพิ่งจะทำให้สถานการณ์มันแย่ลง? ถ้าลูกสาวของคุณไม่ปิดวาล์วน้ำ ตอนที่ซีลีนกำลังอาบน้ำอยู่ คุณคิดว่าเธอจะทะเลาะกับลูกสาวของคุณไหม? ฮึ เป็นผู้ปกครองที่ไม่มีความรับผิดชอบเลย"
หลังจากสั่งสอนแม่ของยัสมินแล้ว ตำรวจก็หันมามองซีลีน "แล้วคุณล่ะ? ทำไมไม่บอกคนในครอบครัวของคุณให้มาที่นี่?"
เธอกัดริมฝีปากแล้วตอบอย่างลังเล "ฉันไม่มีครอบครัว"
ตำรวจตกใจ นี่มันมุกตลกอะไรกัน? เธอเพิ่งจะเจ็บที่คอมานะ
ตำรวจให้เพื่อนร่วมงานตรวจสอบข้อมูลครอบครัวของซีลีน และโทรหาผู้ปกครองของเธอ
ในที่สุด...
"ลุงแฮงค์ ผู้ปกครองของผู้หญิงคนนี้ยืนยันว่า พวกเขาไม่มีลูกสาว หลังจากที่รับโทรศัพท์แล้ว"
ตำรวจไม่อยากจะเชื่อ
นี่เขาเอาปัญหาอะไรมาให้ตัวเองเนี่ย?
แล้วโทรศัพท์ของซีลีน ก็ดังขึ้นมาทันที
เธออยากจะกดวางสาย ก่อนที่เธอจะได้ทำแบบนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจก็รับสายทันที
"สวัสดีครับ คุณเป็นเพื่อนของซีลีนรึเปล่า? ตอนนี้ซีลีนอยู่ที่สถานีตำรวจ คุณมาที่นี่ได้มั้ยครับ?"
ซีลีนพูดไม่ออก
ยานเดลทำหน้าเย็นชาและเคร่งเครียด เมื่อเขารีบมาที่สถานีตำรวจ
ทันทีที่ตำรวจเห็นยานเดล พวกเขาก็รู้สึกคุ้นหน้า
"ผะ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคุณชายรองเดลนะ ลุงแฮงค์" เขาพึมพำเบา ๆ กับเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างเขา
"ใช่เลยล่ะ"
ยานเดลเข้าไปในสถานีตำรวจ และตรงไปที่ซีลีน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล และความกลัว "ลีแอนนี่!"
ซีลีนนั่งอยู่ใกล้กับโต๊ะของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ใบหน้าของเธอซีดอย่างน่ากลัว
เมื่อเขายกมือขึ้นมา และค่อย ๆ สัมผัสใบหน้าของเธอ เธอขมวดคิ้วเพราะความเจ็บ
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย ออนไลน์ฟรี
ที่ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า's บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย เล่ห์รัก ท่านประธาน , รายละเอียดของเรื่องน่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงอยู่ในจุดบอด ไม่ใช่แค่ความรักที่บริสุทธิ์ แต่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ก็ต้องการถ่ายทอดปัญหาเพิ่มเติมเช่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าใน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงสามารถมารวมกันได้? ครอบครัวพระเอกจะรับไหม? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย