เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต
หลังจากที่ซีลีนถูกยานเดลปลุก เธอก็มานั่งลงที่โต๊ะกินข้าวชั้นล่าง เธอกินเกี๊ยวกุ้งจากร้านหอมหมื่นลี้ที่เยลซื้อมันมาอย่างยากลำบากด้วยความความรู้สึกพึงพอใจ
ยิ่งกว่านั้นมันยังขจัดอารมณ์อันขุ่นมัวที่เธอมีในวันนี้ไปได้
เยลโน้มตัวลงมาและกระซิบใส่หูของเธอ "คุณซีลีน เกี๊ยวนี่ผมซื้อมายากมาก ต้องรอคิวยาวกว่าจะซื้อมาได้ ตอนกลับมาที่นี่ผมเหยียบคันเร่งเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในสนามแข่งรถเพราะห่วงว่าเกี๊ยวมันจะอืดซะก่อน คุณต้องกินมันให้หมดไม่อย่างนั้นคุณชายรองจะอารมณ์เสียอีก"
"ขอร้องฉันสิ"
"... อะไรนะ?" เยลอ้าปากค้างใส่ซีลีนด้วยความรู้สึกงง
ซีลีนโค้งริมฝีปากยิ้มเยาะ "ขอร้องให้ฉันกินมันให้หมดสิ"
"ยัยเด็กน้อยนี่… คุณอย่าทรมานผมเลยดีกว่า คุณชายรองจะฆ่าผมเอา"
"เพื่อเป็นการเห็นแก่ความจงรักภักดีที่คุณมีต่อเขา ฉันจะปล่อยคุณไป"
เยลโล่งใจ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ยานเดลก็ลงมาชั้นล่างในชุดสบาย ๆ
"เข้าไปในห้องอ่านหนังสือกับฉัน"
เยลเดินตามยานเดลไปยังห้องอ่านหนังสือ
เมื่อมาถึงห้องอ่านหนังสือ ยานเดลหรี่ตาและถาม "เรื่องที่ให้ไปสืบได้เรื่องว่ายังไงบ้าง?"
"ผมเจอว่าคุณซีลีนกับเพื่อนร่วมบ้านมีปัญหากันเพราะเพื่อนร่วมบ้านของเธอจงใจปิดท่อส่งน้ำหลักทำให้น้ำตัดขณะที่เธอกำลังอาบน้ำอยู่"
ยานเดลขมวดคิ้วเล็กน้อย "เพราะเรื่องแค่นี้จริงเหรอ?"
“ในตอนนั้น ยัสมินได้โจมตีคุณซีลีนด้วยคำพูด”
“เธอพูดว่าอะไร”
เยลตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ลังเลหากจะต้องบอกสิ่งนี้กับยานเดล “นี่…”
“บอกมา”
ของนักธุรกิจผู้มั่งคั่ง… กล่าวโดยสรุปคือ สิ่งที่เธอพูดเป็นการดูถูกและคุณซีลีนโกรธมากในสิ่งที่ได้ยิน
”
คิ้วของยานเดลย่นลึก “ตำรวจได้วิดีโอกล้องวงจรปิดช่วงเวลานั้นหรือเปล่า?”
“ผมได้รับมาและส่งไปยังอีเมลของคุณเรียบร้อย อย่างไรก็ตาม คุณชายรอง เจ้าหน้าที่แฮงค์กล่าวว่าตอนที่เขาโทรหาครอบครัวของคุณซีลีน พวกเขาอ้างว่า… พวกเขาไม่มีลูกสาวแบบนั้น”
หัวใจของยานเดลเต้นผิดจังหวะ อารมณ์ประหลาด ปรากฏขึ้นเล็ก ๆ ภายใต้ดวงตาของเขา
‘เพราะเรื่องนี้ที่ทำให้ลีแอนนี่ร้องไห้ในอ้อมแขนของเขา’
‘เพราะเรื่องนี้ทำให้เธอกลับมาฝันร้ายอีกครั้ง?’ เขาสงสัย
…
เยลและยานเดลออกมาจากห้องอ่านหนังสือ เมื่อพวกเขามาถึงชั้นล่างก็พบว่าคนที่เคยอยู่ที่โต๊ะได้หายตัวไปแล้วเหลือเพียงถ้วยที่ว่างเปล่า เธอกินเกี๊ยวจนหมดและเหลือน้ำซุปอยู่ในถ้วยเพียงครึ่งหนึ่ง
ยานเดลตกใจและพึ่งคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก้าวขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสองเพื่อพบว่าไม่มีใครอยู่ในนั้น
“เยล! ส่งคนออกไปหาลีแอนนี่!”
กลางดึก ใบหน้าของยานเดลหน้าเย็นชาและห่อเหี่ยว เขาก้าวออกไปยังสวนหลังบ้าน และทันทีที่ก้าวออกจากคฤหาสน์ เขาก็เห็นซีลีนยอบตัวลงข้างป่าไผ่ภายใต้แสงสลัวซึ่งไม่ไกลจากเขากำลังเล่นกับลูกแมวอยู่
หัวใจของเขาที่รู้สึกเหมือนเคลื่อนมาติดแค้นอยู่ที่คอของเขาผ่อนคลายลงทันทีและค่อย ๆ กลับไปอยู่ในที่ที่มันควรอยู่
มือที่วางอยู่บนลูกบิดประตูก็ถูกดึงกลับมาเช่นเดียวกัน
เยลเห็นซีลีนที่ข้างป่าไผ่เช่นเดียวกัน เขารายงานยานเดล “คุณชายรอง คุณซีลีนไม่ได้หนีไป”
เขาแค่กังวลมากไปเอง
ยานเดลถอนหายใจเบาและยาวก่อนจะพูดกับเยล “นายกลับไปก่อนเถอะ”
“ได้ครับ”
ยานเดลเดินเข้าไปหาซีลีนที่ย่อตัวลงกับพื้นและมองลงไปที่เธอ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเธอสวมเสื้อผ้าเนื้อบาง เขาจึงถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกและคลุมมันลงบนไหล่ของเธอ
“ฉันไม่ได้หนาว”
“ใส่ไว้เถอะ”
ยานเดลเป็นพวกดื้อรั้น ซีลีนรู้นิสัยของเขาและไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับเขาอีก เธอปล่อยให้เสื้อคลุมของเขาอยู่บนไหล่เธออย่างเชื่อฟัง
ยานเดลย่อตัวลงและยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า “ทำไมอยู่ ๆ ถึงได้ออกมาข้างนอกล่ะ?”
“แมวจรจัดตัวนี้กระโดดมาจากไหนก็ไม่รู้ตอนที่ฉันกินเกี๊ยวเสร็จ ฉันก็เลยตามมันมา”
ยานเดลสังเกตเห็นว่าเธอดูเหมือนจะชอบแมวจรตัวนี้ เขาเลยเสนอ “ทำไมเราไม่รับเลี้ยงดูมันด้วยกันล่ะ?”
ในทางเดียวกัน การมีสัตว์เลี้ยงด้วยกัน ลีแอนนี่ของเขาอาจจะยอมเปิดใจของเธอให้เขาได้มากขึ้นสักหน่อย
ซีลีนไม่ตอบคำถามของเขา เธอเม้มปากและกล่าว “ฉันไม่รู้ว่าใครทิ้งมัน ถ้าเขาตั้งใจจะหยุดเลี้ยงมันไปตลอดชีวิต แล้วทำไมต้องวุ่นวายให้มันเกิดมาด้วยนะ?”
มันดูไม่เหมือนเธอกำลังพูดถึงแมวจรจัด แต่ดูเหมือนกำลังพูดถึงตัวเธอเอง
เมื่อมองไปยังใบหน้าเล็กที่งุนงงของเธอ ยานเดลก็รู้สึกเจ็บปวดในอกอย่างอธิบายไม่ถูก
“ผมจะดูแลมันเอง ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิตเอง”
ยานเดลเอื้อมมือออกไปและกอดแมว
ซีลีนตกตะลึงและเตือนเขา “นี่มันแมวจรจัดและมันก็สกปรก”
ยานเดลเป็นคนที่รักความสะอาดเสมอมา ดังนั้นเลยเป็นสิ่งที่หายากมาก และคาดไม่ถึงที่ได้เห็นเขาเอื้อมมือออกไปเพื่อกอดแมวจรสกปรก
น่าเสียดาย ยานเดลที่มีท่าทางถ่อมตนหายากไม่เป็นที่ถูกใจของแมวจรจัด มันดิ้นอยู่ในมือของเขาก่อนจะกระโดดลงบนพื้นและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วไร้ร่องรอย
ยานเดลตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ซีลีนกระตุกริมฝีปากของเธอและยิ้มอย่างขมขื่น “คุณเต็มใจจะเลี้ยงมัน แต่ดูเหมือนมันค่อนข้างจะไม่มีความสุขกับเรื่องนั้นนะ”
ใบหน้าของยานเดลเปลี่ยนเป็นเย็นชา ความรำคาญฉายวาบบนใบหน้าเขา
“คุณก็ไม่เต็มใจที่ถูกผมเลี้ยงดู?”
“...”
คำถามเยือกเย็นดังก้องในหูของซีลีน และเธอรู้สึกหนาวยะเยือกไปทั้งแผ่นหลัง เมื่อไหร่ที่ยานเดลมืดมน เธอเองก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขา
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต ออนไลน์ฟรี
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต ได้อัปเดตบทใหม่พร้อมเนื้อหาใหม่มากมาย ที่ บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต เล่ห์รัก ท่านประธาน คนที่น่าสังเวชสองคนนี้ถูกปฏิเสธโดยทั้งสังคม แม้ว่าจะมีข้อบกพร่องอย่างมากในด้านรูปลักษณ์และความเป็นมนุษย์ โอเอสเต้ ลูน่า คิดว่าพวกเขาเป็นชิ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบสำหรับกันและกัน ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 422 ผมจะดูแลมันไปตลอดชีวิต