เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา
เวอเรียนแปลกใจและตกใจอย่างมากเมื่อเธอกับ เจลลี่ บีนมาถึงลานหน้าบ้าน
มีเฮลิคอปเตอร์จอดอยู่ที่นั่นจริง ๆ
ภายในเฮลิคอปเตอร์มีกล่องเชอร์รี่ที่ดูใหญ่ มันวาวและสด ราวกับเพิ่งเก็บมาจากสวนผลไม้
คนงานกำลังขนของลงจากเฮลิคอปเตอร์ เก็บกล่องเชอร์รี่เข้าไปในบ้าน
เจลลี่ บีนยิ้มอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอโชว์ฟันที่เปื้อนคราบของเธอไปที่เวอเรียน “มอนตี้ หนูกินเชอร์รี่ไปหนึ่งถ้วยแล้ว! คุณอยากกินบ้างไหม?"
เจลลี่ บีนกับเซย์นี่กินเชอร์รี่ในขณะที่พวกเขาเล่น 'เกมอาเจียนเป็นเลือด' เชอร์รี่หมดไปอย่างรวดเร็ว
เวอเรียนมองไปรอบ ๆ แต่ไม่พบฮีลตัน เขาไปไหนในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์กันนะ?
“คุณพ่ออยู่ไหน?”
“หนูคิดว่าคุณพ่อคงออกไปซื้อของ!”
เวอเรียนไม่รู้ว่าฮีลตันออกไปซื้ออะไร
มาดามลีอาห์ล้างเชอร์รี่และนำมันไปให้เวอเรียน เธอยิ้มและพูดว่า “นายหญิง ลองทานดูสิคะ ฉันได้ยินมาว่าเชอร์รี่เหล่านี้ถูกส่งมาจากชิลีทางเครื่องบินเลย”
"ชิลี? จากที่ไกลขนาดนั้น?”
"ใช่ค่ะ ฉันได้ยินนายน้อยพูดว่าคุณละเมอพูดถึงเชอร์รี่ตอนนอนหลับเมื่อคืนนี้ เพราะอย่างนั้น เขาจึงสั่งให้คนจากชิลีส่งเชอร์รี่มาเครื่องบินในชั่วข้ามคืน นายหญิง นายน้อยจะต้องรักคุณมากแน่ ๆ”
เวอเรียนเกือบจะไอสำลักเชอรี่ออกมา
“นายหญิง เชอร์รี่รสชาติไม่ดีงั้นหรือคะ?” มาดามลีอาห์ลูบหลังของเธอ พยายามทำให้เธอสงบลง
"ไม่ ไม่ พวกมันหวานมาก”
นอกจากนี้เชอร์รี่ยังฉ่ำมาก รสหวานอมเปรี้ยวกระจายไปทั่วปากของเธอทุกคำที่กัด พวกมันมีรสชาติที่ยอดเยี่ยม พวกมันอร่อยกว่าที่ขายตามท้องตลาดอีก
อย่างไรก็ตาม พวกมันจะต้องเพิ่งเก็บเกี่ยวก่อนที่จะส่ง และได้รสชาติที่สดมาก
“มาดามลีอาห์ เรามีเชอร์รี่เยอะมาย พวกคุณลองชิมกันบ้างหรือยัง?”
มาดามลีอาห์ยิ้ม “พวกเรากินกันหมดแล้ว เจลลี่ บีนกับเซย์นี่ก็กินมันไปเยอะมากเมื่อเช้านี้”
เวอเรียนมองไปที่ เจลลี่ บีนกับเซย์นี่ที่กำลังเล่น 'เกมอาเจียนเป็นเลือด' “พวกเขาไม่ได้กิน พวกเขาแค่กำลังเล่นกับเชอร์รี่อยู่”
รถยนต์สปายเกอร์สีดำขับเข้ามาที่ลานหน้าบ้าน ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่
ฮีลตันกลับมาแล้ว
เขาถือถุงพลาสติกที่ดูราคาแพงสองสามถุง ในขณะที่เขาเดินเข้ามาในบ้าน
เวอเรียนมองดูและมันดูเหมือนว่าจะเป็นอาหารเช้า เธอวิ่งไปหาเขา และถามพร้อมกับเลิกคิ้วว่า “คุณหาอาหารดี ๆ อะไรให้ฉันทานอีกล่ะ?”
ฮีลตันยกถุงพลาสติกขึ้นต่อหน้าเธอ “คุณขอเชอร์รี่ตอนกลางดึก แล้วคุณก็ขอแพนเค้กในตอนเช้า คุณนายฟัดด์ คุณนี่รู้วิธีทรมานผมจริง ๆ”
เวอเรียนพูดไม่ออก
ใบหน้าของเธอแดงก่ำ
นี่เธอคิดเรื่องของกินแม้แต่ในความฝันงั้นหรือ? เธอจำอะไรไม่ได้เลย
เมื่อมองดูคู่รักกระหนุงกระหนิงกัน มาดามลีอาห์ก็มีความสุข “นายหญิง ผู้หญิงมักจะอยากกินอาหารบางอย่างเมื่อตั้งครรภ์ ในเมื่อนายน้อยไม่รังเกียจที่นายหญิงจะกินเยอะ งั้นนายหญิงก็ให้กินให้หนำใจเลยค่ะ!”
เวอเรียนพูดไม่ออก
เธอทำให้เธอเหมือนคนที่ชื่นชอบอาหารมาก
เวอเรียนกินอาหารเช้าที่ฮีลตันซื้อมาให้เธอ เธอรู้สึกถึงความรู้สึกหวานแหววในหัวใจของเธอ พวกเขาหวานกันราวกับน้ำผึ้งจนเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกมา
แถวบ้านของพวกเขาเต็มไปด้วยคฤหาสน์ ไม่มีร้านค้าหรือแผงขายแพนเค้กใกล้ ๆ แถวนี้
เขายังซื้อพุดดิ้งเต้าหู้สดให้เธออีกด้วย เขารู้ว่าเธอชอบอะไรอย่างดี
“คุณซื้อพวกนี้มาจากไหนเหรอ?”
ฮีลตันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ เขากำลังมองไปที่โทรศัพท์ของเขา และตอบเธออย่างเผิน ๆ ว่า “เช้านี้ผมขับรถไปตามถนนเพื่อหาซื้อพวกมัน”
"คุณตื่นกี่โมง?"
“6.30 น.”
“เช้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”
งานก็เหนื่อยมากพอแล้วสำหรับเขา แต่เขาก็ยังตื่นนอนเวลา 6.30 น. ในวันหยุดสุดสัปดาห์แค่เพื่อไปซื้ออาหารเช้าให้เธอ เวอเรียนรู้สึกผิดอย่างมาก
เธอก้มศีรษะลงในขณะที่เคี้ยวแพนเค้ก ทันใดนั้น เธอก็เริ่มร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล
ฮีลตันยังคงเลื่อนดูโทรศัพท์ของเขาอยู่ เมื่อจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาเงียบไป ฮีลตันก้มลงมองไปที่เธอ และพบว่าเธอกำลังร้องไห้
ฮีลตันพูดไม่ออก
“เป็นอะไรไป? จู่ ๆ ร้องไห้ทำไม?”
นี่เป็นอาการของคนตั้งครรภ์หรือเปล่า?
ฮีลตันขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น
ผมเลยส่งคนไปชิลีตอนกลางดึกเพื่อไปเอามันมา คุณบอกว่าคุณอยากกินแพนเค้ก ผมก็เลยตื่นแต่เช้าเพื่อไปหาร้านขายแพนเค้ก ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? คุณอยากกินอย่างอื่นอีกงั้นหรือ? บอกผมมา แม้แต่พระจันทร์ผมก็จะเก็บมาให้คุณ ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ อย่าร้องไห้ ทำไมคุณถึงร้องไห้?”
น้ำเสียงและแววตาของเขาช่างอ่อนโยนมาก แต่มันกลับทำให้เวอเรียนร้องไห้หนักขึ้น
ฮีลตันเอื้อมมือออกไป และเช็ดน้ำตาของเธอเบา ๆ ด้วยปลายนิ้วของเขา
เธอก็เริ่มยิ้มเหมือนลูกแมว “พระจันทร์กินไม่ได้ อีกอย่าง คุณจะเก็บดวงจันทร์มาให้ฉันได้ยังไง?
ฮีลตันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ "จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันหนึ่งคุณเริ่มละเมอถึงดวงจันทร์ล่ะ? ผมจะทำอะไรได้ล่ะ? ผมคงจะต้องไปหามันมาให้คุณ"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สายตาของเวอเรียนที่มองไปยังฮีลตันก็แสดงถึงความรักมากยิ่งขึ้น
“ฉันร้องไห้ เพราะคุณทำให้ฉันตื้นตันใจจนร้องไห้”
“หยุดร้องไห้เถอะ อาหารเช้าของคุณเริ่มเย็นแล้ว”
เวอเรียนฮัมตอบ และกินอาหารเช้าที่ฮีลตันซื้อมาให้เธอจนหมด
บีนก็วิ่งเหยาะๆ ไปที่โต๊ะ เธอวางมือบนโต๊ะ และจ้องไปที่จานเปล่า และถุงพลาสติกด้วยดวงตาบ่องแบ๊ว เธอกะพริบตา และพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจเล็กน้อยว่า “มอนตี้ คุณกินคนเดียวหมดเลยเหรอ?
“หนูอยากกินด้วยงั้นเหรอ?”
"อืมมม! คุณพ่อ พรุ่งนี้ซื้ออาหารให้หนูหน่อยได้ไหม? หนูก็อยากกินพุดดิ้งเต้าหู้สดเหมือนกัน!"
ว่า "เด็ก ๆ ไม่ได้รับอนุญาติให้กินพุดดิ้งเต้าหู้สด
บีนดูผิดหวัง เธอพูดว่า “คุณพ่อ คุณคือพ่อแท้ ๆ ของหนูจริง ๆ
ฮีลตันหยิบเชอร์รี่ขึ้นมาจากถ้วย แล้วนำมันไปที่ปากของลูก “กินผลไม้”
เจลลี่ บีนทำเสียงคำราม กอดอก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอวดดีว่า “หนูอยากกินพุดดิ้งเต้าหู้สด!”
น่าแปลกที่ฮีลตันรู้สึกสนุกกับลูกสาว และภรรยาของเขาแข่งกันเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา
บีนที่กำลังจะร้องไห้ และวางเธอไว้บนตักของเขา จากนั้นเขาก็พูดอย่างรักใคร่ว่า “ก็ได้
“คุณพ่อ คุณเป็นพ่อแท้ ๆ ของหนูจริง ๆ!”
เด็กน้อยตบปากของตัวเอง และจูบไปที่แก้มของฮีลตัน
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา ออนไลน์ฟรี
ที่ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า's บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา เล่ห์รัก ท่านประธาน , รายละเอียดของเรื่องน่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงอยู่ในจุดบอด ไม่ใช่แค่ความรักที่บริสุทธิ์ แต่ผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ก็ต้องการถ่ายทอดปัญหาเพิ่มเติมเช่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าใน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงสามารถมารวมกันได้? ครอบครัวพระเอกจะรับไหม? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา ที่ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา
เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 434 เก็บดวงจันทร์เพื่อภรรยาของเขา