เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน

sprite

เครื่องปรับอากาศในรถไฟเปิดแรงในช่วงหน้าร้อน มันไม่ใช่เพราะอากาศร้อน แต่เซรีนรู้สึกว่าร่างกายของเธอ กำลังถูกแผดเผา

ชายหนุ่มวางคางลงบนศีรษะของหญิงสาว ในขณะที่เธอยืนเท้าเปล่าอยู่บนรองเท้าของวิสลัน แม้ว่าจะมีคนมองพวกเขาไม่ค่อยเยอะ แต่หน้าของเซรีนก็แดงมาก

วิลสันไม่ได้ตั้งใจกอดเธอ เขามองเธอแล้วยิ้ม "ที่รัก ถ้าคุณไม่กอดคอผมไว้ คุณจะลื่นนะ"

เซรีนลื่นหลายครั้ง เพราะเธอยืนอยู่บนรองเท้าหนังของเขา

เธอพูดไม่ออก

หน้าของเธอแดง เซรีนลังเลอยู่สักพักแล้วจึงกอดคอเขาไว้ ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนรู้สึกถึงลมหายใจของคนทั้งคู่

ขณะที่เซรีนกำลังกอดคอของวิลสัน เขาก็กอดเอวของเธอ แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้

ริมฝีปากของชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอ เขากระซิบที่ข้างหูเธอ "บอกผมมาสิ ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?"

"ฉัน...ก็ คุณก็รู้ การจับคู่และอะไรแบบนั้น"

"ช่วงนี้ดูเหมือนว่าคุณ จะถูกจับคู่เยอะไปนะ"

เธอยักไหล่แล้วตอบ "ใช่แล้วล่ะ ตอนที่คุณไม่อยู่ แม่ของฉันจับคู่ให้ฉันตั้งหลายคน"

ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะไม่สนใจเธอ ยังมีหลายคนที่ตามจีบเธออยู่นอกจากเขา เขาจึงต้องตื่นตัวเข้าไว้!

"คุณจะบอกว่า มีอีกหลายคนที่ตามจีบคุณอยู่งั้นเหรอ?"

เซรีนพูดเยาะเย้ย "ก็ใช่น่ะสิ แต่ถ้าคุณอยากจะจีบฉัน คุณต้องเข้าแถวนะ"

เขายิ้มและจ้องใบหน้าที่น่ารักของเธอ "ผมแซงคิวได้มั้ย?"

"ไม่ได้ ใครมาก่อนคนนั้นก็ได้จีบก่อน"

"แต่ผมรอคุณมานานแล้วนะ"

รอมาสิบปีแล้ว...

เซรีนเกลียดที่เขาขาดการติดต่อกับเธอ เธอมองเขาแล้วพูด "ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว แล้วทำไมคุณมาขึ้นรถไฟกับฉันล่ะ?"

"คุณคิดว่าไงล่ะ?" เขาจ้องเธอ

"ฉัน...ฉันไม่รู้หรอก"

"ผมแค่รอที่จะเจอคุณไม่ได้ และคุณยังมาบอกผมว่าคุณยุ่งอยู่กับการจับคู่อีก คุณไม่คิดถึงผมบ้างเลย"

เซรีนไม่รู้จะตอบยังไง

เมื่อเธอเห็นความเศร้าในแววตาของเขา ในใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวด

เธอก้มหน้ามองปกเสื้อที่สะอาดของเขา แล้วบอกเขา "เพราะคุณไม่ติดต่อฉันเลย ฉันก็คิดว่าคุณ… ไม่ต้องการฉันอีกแล้ว"

เธอพูดเสียงเบาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้า เมื่อวิลสันได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาก็เริ่มรู้สึกผิด

หลังจากที่เงียบกันไปสักพัก วิลสันก็พูดขึ้นมา "ผมไม่เคยที่จะไม่ต้องการคุณ ไม่เคยเลย"

เวลาอาหารเย็น ที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์

เวอเรียนเรียกเด็ก ๆ มาล้างมือ "เจลลี่ บีน, เซย์นี่มาล้างมือได้แล้ว"

เจลลี่ บีนเป็นคนแรกที่รีบวิ่งมาล้างมือ เวอเรียนช่วยยัยตัวแสบล้างมือด้วยสบู่ เจลลี่ บีนถามเธอ "มอนตี้ คืนนี้มีกุ้งตัวใหญ่มั้ยคะ?"

"มีจ้ะ แม่รู้ว่าหนูชอบกินกุ้ง"

เจลลี่ บีนยิ้มอย่างมีความสุข

หลังจากช่วย เจลลี่ บีนล้างมือเสร็จแล้ว เซย์นี่ก็ยังไม่มาสักที เวอเรียนขมวดคิ้วแล้วถาม "ทำไมเซย์นี่ยังไม่มาอีกนะ?"

"หนูจะไปดูเขาให้ ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี"

เวอเรียนตกใจแล้วถาม "อารมณ์ไม่ดีเหรอ?"

หรือเพราะเธอไม่ค่อยสนใจเซย์นี่รึเปล่า?

เวอเรียนจับมือ เจลลี่ บีน "เราไปดูเขาด้วยกันเถอะ"

"ได้ค่ะ"

ประตูห้องของเซย์นี่ล็อค เวอเรียนเคาะประตูแล้วเรียกเขา "เซย์นี่ อยู่ในนั้นรึเปล่า?"

เมื่อไม่ได้ยินเสียงจากข้างใน เวอเรียนก็พูดอย่างอดทน "ได้เวลากินข้าวแล้วนะ เซย์นี่รีบออกมาล้างมือเถอะ"

ทันทีที่เวอเรียนเวอเรียนพูดจบ ประตูก็เปิดออกทันที เซย์นี่ยืนอยู่ตรงนั้น เขามองมาที่เวอเรียนแล้วบอกเธอ "ผมไม่อยากกินข้าว!"

เวอเรียนคิดว่าเขาคงไม่ค่อยสบาย เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "เซย์นี่รู้สึกไม่ค่อยสบายรึเปล่า? บอกน้าได้นะ แล้วน้าจะพาไปตรวจที่โรงพยาบาล..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เซย์นี่ก็เข้ามาผลักท้องของเวอเรียน "ฮึ่ม เลิกเสแสร้งได้แล้ว! คุณเป็นคนไล่แม่ของผมออกไปจากบ้านหลังนี้!"

เธอจึงสะดุดและถอยหลังไปสองก้าว โชคดีที่เธอไม่ล้ม เธอไม่โทษเซย์นี่ และพูดกับเขาอย่างอดทน "เซย์นี่ น้าไม่ได้ไล่แม่เธอไปนะ แม่ของเธออยากย้ายออกไปเอง

"ฮึ่ม แต่แม่ผมเกลียดคุณ! แม่บอกว่าคุณเป็นผู้หญิงไม่ดี!"

เธอรู้สึกแย่ เพราะไม่คิดว่าแนนซี่จะบอกลูกชายเธอแบบนั้น ทำไมเธอต้องบอกเด็กเรื่องความแค้นระหว่างผู้ใหญ่ด้วย ไม่สำคัญว่าเธอจะเกลียดแนนซี่มากแค่ไหน เธอก็จะไม่ทำร้ายเซย์นี่

เจลลี่ บีนพูดด้วยความไม่พอใจ "เธอผลักมอนตี้ทำไม! เธอผลักมอนตี้ที่กำลังท้องอยู่ได้ยังไง เธอรู้มั้ยว่าอาจทำร้ายเด็กในท้องของมอนตี้ได้!"

เซย์นี่พูดเยาะเย้ย "เจลลี่ บีน เธอนี่โง่จัง ถ้าผู้หญิงคนนั้นคลอดเด็กออกมา คุณลุงก็จะไม่รักเธออีก!"

"ไม่มีทาง เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระ! คุณพ่อรักฉันที่สุด! มอนตี้ก็รักฉันด้วย!"

หลังจากได้ยินที่ เจลลี่ บีนพูดออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วพูด "เซย์นี่ เธอกำลังเข้าใจผิดนะ น้ารู้สึกไม่ดีที่ไม่ค่อยได้ดูแลเธอ แต่เธอต้องบอกน้านะ

"ผมไม่มีวันเชื่อผู้หญิงไม่ดีอย่างคุณ!"

เซย์นี่กลับเข้าห้องและกระแทกประตูปิด

เวอเรียนกับ เจลลี่ บีนถูกทิ้งไว้ข้างนอก

เมื่อฮีลตันลงมาจากห้องทำงาน เขาก็เห็นสองแม่ลูกยืนอยู่หน้าห้องของเซย์นี่ เขาขมวดคิ้วแล้วถาม "มายืนทำอะไรกันอยู่หน้าห้องของของเซย์นี่น่ะ?"

บีนได้ยินเสียงของฮีลตัน เธอก็รีบวิ่งไปหาเขา "คุณพ่อคะ เขาอารมณ์ไม่ดี ตอนที่มอนตี้กำลังเรียกเขาลงมากินข้าว เขาไม่อยากกิน เขาใจร้ายกับมอนตี้ด้วย เราเรียกมอนตี้ว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี

เจลลี่ บีนจะพูดจบ เวอเรียนก็รีบพูดขัดจังหวะเธอ "เจลลี่

"ฮึ่ม หนูไม่ได้พูดไร้สาระนะ ก็คุณป้าบอกเซย์นี่ว่ามอนตี้เป็นผู้หญิงไม่ดี และทำให้เขาไม่เชื่อมอนตี้อีก!"

อ่านนวนิยายออนไลน์ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน

นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน เป็นหนึ่งในผลงานที่ดีที่สุดของผู้เขียน โอเอสเต้ ลูน่า ที่ บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน เล่ห์รัก ท่านประธาน ตัวเอกชายและหญิงได้แก้ปัญหาให้กันและกัน ความรักของนางเอกช่างสูงส่งเสียเหลือเกิน ที่ เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน ในที่สุด นางเอกก็ตระหนักถึงความรู้สึกของเขา ความรักของพวกเขาจะชนะทุกสิ่งหรือไม่? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน ที่ th.readeraz.com ได้แล้ววันนี้

เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน

นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 460 คุณต้องเข้าแถว ถ้าอยากจะจีบฉัน