เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 472 ทำไมคุณถึงแต่งงานกับยาจก

เช้าวันถัดมา เฮเลนได้รับคำเชิญไปงานปาร์ตี้จากเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมัธยมขณะที่พวกเขากำลังกินมื้อเช้ากัน ปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นโดยผู้ดูแลชั้นเรียนของเธอและถูกจัดขึ้นตั้งแต่ตอนเที่ยงวัน

เฮเลนไม่เคยติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมของเธอเลย เธอไม่อยากไป แต่ใครบางคนพูดถึงเธอในกลุ่มนั้น

เฮเลนกำลังเคี้ยวซาลาเปาตุ้ย ๆ ขณะอ่านเรื่องที่ในกลุ่มพูดคุยกัน ใครบางคนผู้ซึ่งรักในการดูภาพยนตร์กล่าวถึงเธอในข้อความตามอำเภอใจ

[เฮเลน เธอจะมาไหม? มีใครจำได้บ้างว่าตอนนั้นเฮเลนเข้าใจผิดคิดว่าคอลินตกหลุมรักเธอ? ในอดีตตอนนั้นเธอสร้างเรื่องแบบนั้นไว้]

อีกคนตอบกลับ [ใช่ เหตุการณ์นั้นค่อนข้างจะน่าประทับใจสำหรับฉัน ตอนนี้โจเซฟแต่งงานกับชาแนลแล้ว ฉันสงสัยจังว่าเฮเลนเป็นยังไงบ้าง]

พวกเขาพูดกันเหมือนกับว่าเธอยังมีใจให้กับโจเซฟ เฮเลนรู้สึกอับอาย

ในตอนนั้นพวกเขายังเด็ก เพราะฉะนั้นพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์มากนัก มันก็เป็นแค่ความรักเด็ก ๆ ตอนนี้เธอแต่งงานแล้วและได้เจอกับคนที่เธอรัก เธอแทบจะจำโจเซฟไม่ได้เลยถ้าคนพวกนั้นไม่ได้กล่าวถึงชื่อเขาออกมาก

เฮเลนเคี้ยวซาลาเปาของเธออย่างโมโห ความขุ่นมัวเริ่มคืบคลานเข้ามาในตัวเธอ

คาร์เตอร์กำลังกินโจ๊กของเขาขณะที่เขารับรู้ได้ว่าภรรยาของเขาซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามของเขากำลังจ้องไปที่มื่อถือของเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณกำลังดูอะไรอยู่?”

“อ๋อ… ไม่มีอะไรมากค่ะ เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมของฉันกำลังวางแผนจะกินมื้อเที่ยงด้วยกัน”

คาร์เตอร์คิดว่าเธออยากจะไป ดังนั้นเขาจึงถาม “ช่วงไหนของตอนบ่าย? ให้ผมขับรถไปส่งไหม?”

“ฮะ? ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าอยากจะไปหรือไม่อยากจะไป จริง ๆ ฉันไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา”

หลังจากเธอพูดเสร็จ สายตาของเฮเลนก็ก้มลงไปมองกรุ๊ปแชทอีกครั้ง

คนพวกนั้นยังคงพูดเกี่ยวกับเธออยู่ บางคนถึงกับโผล่ออกมาและพูด “ไม่เอาน่าพวก เฮเลนแต่งงานไปตั้งนานแล้ว สามีของเธอค่อนข้างจะดูดีเลยทีเดียว ฉันบังเอิญเจอเฮเลนและสามีของเธอที่กำลังตุนสินค้าในช่วงปลายปีตอนฉันออกไปชอปปิงกับเพื่อนช่วงตรุษจีน สามีของเธอหล่อกว่าโจเซฟมาก”

ริมฝีปากของเฮเลนโค้งขึ้น ทุกคนมีความภาคภูมิใจของตนเองและความภาคภูมิใจของผู้หญิงไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากอีกครึ่งหนึ่งของพวกเขา

คาร์เตอร์ไม่ได้รู้สึกแปลกใจและยักไหล่สบาย ๆ อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกของเฮเลนที่เผชิญกับเหตุการณ์แบบนี้ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงรู้สึกขุ่นเคือง

“ถ้างั้นทำไมเมอร์เซเดส-เบนซ์นั่นถึงได้รับอนุญาตให้จอดได้ล่ะ?”

อีกทั้งพวกเขาไม่ได้มีแผนที่จะจอดตรงนั้นด้วยซ้ำ พวกเขาแค่กำลังคุยกันและคาร์เตอร์ก็กำลังจะไปในอีกไม่ช้า ผ่านไปไม่ทันถึงหนึ่งนาที แต่พนักงานเฝ้าประตูกลับมาไล่พวกเขาซะแล้ว

พนักงานเฝ้าประตูแต่งชุดสูทสีดำและยิ้มอย่างเหยียดหยาม “คุณสามารถบอกได้ทันทีว่านั่นคือรถของแขกวีไอพีของเรา”

เฮเลนพูดไม่ออก

ดังนั้นราคาของรถจึงสำคัญ

เจ้าของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ เอส-คลาส ก้าวออกมาจากมัน มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจเซฟและภรรยาของเขา

แม้ว่าพวกเขาไม่ได้พบกันมานานมากแล้ว แต่เฮเลนสามารถจำโจเซฟได้ทันที มันดูเหมือนว่าโจเซฟจะขี้เหร่ลง แต่ก็รวยขึ้นในเวลาเดียวกัน

ผู้หญิงที่เกาะแขนของโจเซฟอยู่คือภรรยาของเขา ชาแนล เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของเฮเลนเช่นเดียวกัน การสวมใส่ชุดราตรียาวทำให้เธอดูแต่งตัวเป็นทางการเกินไป มันดูเหมือนเธอมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานการกุศลมากกว่างานพบปะเพื่อนร่วมชั้น

เฮเลนรู้สึกไม่อยากทักทายพวกเขา ดังนั้นเธอจึงหันหลังให้พวกเขา

แต่ทว่าดวงตาดุจเหยี่ยวของชาแนลก็เห็นเธอก่อนแล้วตั้งแต่ไกล ๆ หล่อนโบกมือให้เฮเลนและทักทายเธอ “นั่นเฮเลนใช่ไหม?”

โจเซฟหันมามองพวกเขาเช่นเดียวกัน เขาดูอึ้งเล็กน้อยที่เห็นเฮเลนสวยขึ้นกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เนื่องจากพวกเขาเห็นเธอแล้ว เฮเลนจึงไม่ได้หลบเลี่ยงพวกเขา เธอจับแขนของคาร์เตอร์ไว้

“ไม่เจอกันนานเลย”

คาร์เตอร์ลดสายตาลงและมองไปที่เฮเลน “พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณเหรอ?”