เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน
เฮเลนร้องไห้อยู่นาน เมื่อเธอเริ่มเหนื่อย เธอก็นอนบนโซฟา และผล็อยหลับไปกับผ้าห่มบนตัวเธอ โทรศัพท์ข้าง ๆ เธอสั่นอยู่นาน แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะรับมันเลยแม้แต่น้อย
นั้นก็แค่ คาร์เตอร์ เกล ไอ้คนโกหกคนนั้น!
ก๊อก ก๊อก!
ด้านนอกประตูมีคนกำลังเคาะประตูอย่างรุนแรง
อย่างไรก็ตาม ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวจากภายในบ้าน
คาร์เตอร์ทำให้เพื่อนบ้านตื่น ในขณะที่เขายืนอยู่ข้างนอก และเคาะประตูต่อไป
คุณป้าจากบ้านตรงข้ามเปิดประตู และด่าเขา ในขณะที่ยังคงงัวเงีย และกึ่งหลับกึ่งตื่น “เกิดอะไรขึ้น? คุณให้เรานอนสบาย ๆ ในช่วงกลางดึกได้ไหม?!”
“ผมขอโทษ ภรรยาของผมหลับอยู่ ถ้าผมไม่เคาะให้ดังกว่านี้ เธอจะไม่ได้ยิน”
“พวกคนหนุ่มสาวอย่างพวกเธอคงทะเลาะกัน คุณคงถูกภรรยาไล่ออกมา ฉันพูดถูกไหม? ฉันได้ยินภรรยาของคุณร้องไห้คร่ำครวญที่บ้านในตอนกลางวัน!”
คาร์เตอร์เงียบ
หลังจากที่ป้าจากไป คาร์เตอร์ก็เคาะอีกหลายครั้ง
บ้าจริง! เธอไม่เพียงแต่จะไม่เปิดประตูเท่านั้น แต่เธอยังไม่รับโทรศัพท์อีกด้วย!
เธอหลับหรือเปล่า? เธอหลับลึกขนาดนั้นเลยเหรอ?
คาร์เตอร์เห็นว่าการเคาะประตูไม่ได้ผล เขาจึงหันไป และรีบลงไปข้างล่าง
...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา คาร์เตอร์ซื้อชุดอุปกรณ์ 'การขโมย'
เชือกเกี่ยวกับแผงแอร์คอมเพรสเซอร์บนชั้นหก โชคดีที่เขาปีนเขาบ่อย ดังนั้นการเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อในของร่างกายของเขาจึงค่อนข้างดี การปีนในที่สูงขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา
หลังจากที่คาร์เตอร์ปีนขึ้นไปถึงชั้นหกแล้ว เขาก็พบว่าหน้าต่างไม่ได้ล็อคอยู่ เนื่องจากที่นี่เป็นอาคารที่พักอาศัยเก่าที่มีการรักษาความปลอดภัยที่แย่มาก ไม่ใช่หน้าต่างทุกบานที่กันขโมยได้
คาร์เตอร์เปิดหน้าต่างอย่างง่าย ๆ และปีนเข้าไปข้างใน...
หญิงสาวกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟา และไม่ได้ยินอะไรเลย
คาร์เตอร์รู้สึกอยากจะตำหนิเธอ เขาไม่อยู่บ้าน เธอกล้าดียังไงนอนโดยที่ไม่ล็อกหน้าต่าง?
ถ้าหากขโมยปีนเข้ามาผ่านพวกมันล่ะ?
คาร์เตอร์เดินเข้าไปหาเธอ ตอนที่เธอเพิ่งจะตื่นขึ้นมา เธอตกใจ และตะโกน ตบเขาด้วยมือของเธอ!
“อ๊ะ!!! ช่วยด้วย! โจร!”
ในความมืดมิด คาร์เตอร์ไม่ได้ตั้งตัว และถูกเฮเลนกดลงบนโซฟา!
คาร์เตอร์รีบจับแขนที่กำลังเคลื่อนไหวของเธอ และตะโกนอย่างลึกซึ้งว่า “มองดี ๆ! ผมเป็นใคร?”
"..."
ในที่สุดเฮเลนก็ลืมตาที่กำลังงัวเงียของเธอ และมองเข้าไปใกล้ ๆ...
ค คาร์เตอร์?!
“คุณ... คุณเข้ามาได้ยังไง?!”
และจ้องไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ตกใจของเธอ และพูดว่า “คุณไม่รับโทรศัพท์
หัวใจของเฮเลนสั่น และดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอมองไปที่หน้าต่างที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง ...
คุณเข้ามาทางหน้าต่างเหรอ? คาร์เตอร์ คุณบ้าไปแล้วเหรอ?! นี่มันชั้นหกนะ! ไม่ใช่ชั้นสอง!
เมื่อเห็นว่าเธอกระวนกระวายเพราะเป็นห่วงเขา ใบหน้าหล่อเหลาของคาร์เตอร์ก็ยิ้มออกมาในที่สุด “คุณเป็นห่วงผมเหรอ?”
"..."
เมื่อเฮเลนนึกถึงความผิดของเขา เธอก็ผลักเขาออกไปทันที “ใครเป็นห่วงคุณ? ฉันยังไม่ได้ให้คุณชดใช้ในสิ่งที่คุณทำเลยนะ!”
คาร์เตอร์จะให้โอกาสเธอหนีออกไปได้อย่างไร? เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และกอดเธอไว้แน่น “ไม่เป็นไรที่จะให้ผมชดใช้ แต่เราจะไม่หย่ากันนะ”
"..."
ใบหน้าของเฮเลนแดงก่ำ โชคดีที่ไฟยังไม่ได้เปิดดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นเธอ
“ปล่อยฉันนะ! มันอึดอัด! คาร์เตอร์...”
คาร์เตอร์จูบริมฝีปากของเธอ และค่อย ๆ ไล่ไปตามใบหน้าของเธอ เมื่อริมฝีปากของเขาแตะหน้าผากเธอ มันก็รู้สึกอุ่น
ชายหนุ่มขมวดคิ้วในขณะที่มือใหญ่ของเขาแตะไปที่บริเวณนั้น “ทำไมหน้าผากของคุณร้อนจัง?”
เฮเลนไม่รู้สึกตัว “ฉะ ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ”
อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่เธอเวียนหัวเล็กน้อย
คาร์เตอร์อุ้มเธอ และนั่งลง หน้าผากของเขากดลงกับเธอเพื่อที่จะให้เขาสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของเธอ “น่าจะเป็นไข้นะ ผมจะไปเอาปรอทวัดไข้มาวัด”
คาร์เตอร์วางเฮเลนลง วิ่งไปเอากล่องปฐมพยาบาล และเอาเปรอทวัดไข้กลับมา
"เลื่อนมันไปไว้ใต้รักแร้ของคุณ เราต้องวัดอุณหภูมิของคุณ"
เฮเลนขี้เกียจเล็กน้อย "ฉันไม่มีไข้ ไม่จำเป็นต้องวัด..."
คาร์เตอร์จ้องมองไปที่เธออย่างดุร้าย “คุณอยากให้ผมถอดเสื้อผ้าคุณแล้ววัดให้คุณไหม?”
"..."
เฮเลนหดหัวของเธอ และพึมพำในขณะที่เธอเลื่อนปรอทวัดไข้ไปใต้รักแร้ “ก็ได้ ฉันกำลังวัดอยู่! ทำไมคุณถึงดุขนาดนี้?”
มันเป็นความผิดใครกันล่ะ?
ห้านาทีต่อมา
“โอเค เอาปรอทวัดไข้มาให้ผม”
เฮเลนหยิบปรอทวัดไข้ออกมาจากใต้เสื้อผ้าของเธอ แล้วยื่นมันให้เขา
องศาฟาเรนไฮต์ เธอมีไข้ต่ำ ๆ
คาร์เตอร์โยนปรอทวัดไข้ทิ้งไปข้าง ๆ แล้วอุ้มหญิงสาวตัวเล็กขึ้นมาจากโซฟาทันที เฮเลนที่อยู่บนโซฟา ไม่ยอมออกไป "คุณกำลังทำอะไร?"
“พาคุณกลับไปนอนที่ห้องนอน คุณอยากเป็นหวัดงั้นเหรอ?”
ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงผล็อยหลับไปกับผ้าห่มบาง ๆ บนโซฟา? หน้าต่างก็ไม่ได้ล็อคด้วย
หลังจากที่คาร์เตอร์อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน เขาก็สอดเธอเข้าไปในที่นอน เมื่อเขากำลังจะลุกขึ้น เฮเลนก็กอดคอเขาไว้ และไม่ยอมปล่อยให้เขาไป
และจ้องไปที่เธอด้วยดวงตาเข้มของเขา “คุณนายเกลไม่เรียกผมว่าไอ้คนสารเลว หรือขี้โกหกอีกแล้ว
เฮเลนกลืนน้ำลายของเธอ เธอกัดริมฝีปากของเธอ และถามว่า “ฉันแค่อยากจะถามคุณว่าทำไมคุณถึงกลับมา?”
เธอคิดว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว
“คุณนายเกลไม่รับโทรศัพท์ และเมินเฉยต่อคุณเกล คุณเกลทำได้แค่ขึ้นเครื่องกลับมาบ้านตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้น คุณนายเกลคงจะทิ้งผมไปจริง ๆ”
ท่าทางที่น่าหลงใหลของเขาทำให้เฮเลนดูไร้เหตุผลเล็กน้อย เฮเลนค่อย ๆ ปล่อยมือของเธอที่พันอยู่รอบคอของเขาออก
คาร์เตอร์เดินไปปิดหน้าต่างในห้องนอนที่เปิดอยู่ สายลมกลางคืนค่อนข้างเย็น
“คุณนายเกล คุณค่อนข้างกล้ามากเลยนะ คุณเกลไม่อยู่บ้าน และคุณยังกล้าเปิดหน้าต่างหลายบานอีก คุณไม่กลัวไอ้บ้ากามบุกเข้ามาเหรอ?”
เฮเลนทำเสียงขึ้นจมูกเบา ๆ “ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นไอ้บ้ากามอย่างคุณ โจรทุกวันนี้รักชีวิตของพวกเขาอย่างมาก ไม่มีใครปีนขึ้นมาได้สูงขนาดนี้หรอก”
หลังจากปิดหน้าต่าง คาร์เตอร์ก็เดินกลับไปที่เตียง และนั่งลงข้างเธอ เขายังคงไม่สบายใจ และใช้มือใหญ่แตะที่หน้าผากเธออีกครั้ง “คุณรู้ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”
“ไม่ ฉันไม่ได้รู้สึกไม่สบายตรงนั้น...”
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า. ในที่นี้ ผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ได้เจาะลึกถึงบุคลิกของตัวละครหลัก ทำให้ผู้อ่านรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่น่ารักมากแต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน ทั้งสองคนถูกครอบครัวทอดทิ้ง แต่พวกเขาก็เป็นคนที่โหยหาความรักมากที่สุด.. นางเอกทั้งชายและหญิงจะมารวมตัวกันที่ บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน เล่ห์รัก ท่านประธาน หรือพบอีกคนหนึ่ง ปัญหา? ติดตาม เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
เล่ห์รัก ท่านประธาน โอเอสเต้ ลูน่า บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน
เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 482 ชายหนุ่มที่ปีนเข้าไปในบ้านเพื่อกลับบ้าน นวนิยาย