เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 483 แค่ผมคิดว่าคุณคู่ควรกับผมก็เพียงพอแล้ว

เฮเลนกำลังนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เธอรู้สึกอึดอัดไปหมด ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นจากเตียง สวมรองเท้าสลิปเปอร์ของเธอ และเดินไปที่ห้องครัว

ในห้องครัว คาร์เตอร์อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงขายาวสีดำของเขา เขาไม่มีเวลาเปลี่ยนชุดไปเป็นชุดอยู่บ้าน แขนเสื้อสีขาวของเขาถูกพับขึ้น และเขากำลังถือมีดทำครัวกำลังหั่นมะเขือเทศอย่างชำนาญ

น้ำในหม้อเดือดแล้ว และชายหนุ่มก็ใส่บะหมี่อย่างชำนาญ ไอน้ำร้อนจากหม้อทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงอดทนมาก

เฮเลนเดินเข้าไปกอดเอวจากด้านหลังของเขา

คาร์เตอร์อึ้งไปครู่หนึ่ง เขาจับมือเล็ก ๆ ของเธอด้วยมือของเขา เขาหันไปด้านข้างเพื่อถามว่า "คุณตื่นมาทำไม? คุณรู้สึกไม่ค่อยสบายงั้นเหรอ? เราไปโรงพยาบาลกันดีไหม?"

เฮเลนส่ายหัว และกดใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอกับแผ่นหลังกว้างของเขา เนื่องจากเธอร้องไห้ตลอดบ่าย ดังนั้นเสียงของเธอจึงแหบแห้ง “พ่อของคุณไม่ชอบฉัน แต่ฉันเข้าใจว่าทำไม เมื่อเทียบกับครอบครัวที่ร่ำรวยของคุณ ภูมิหลังของฉันมันแย่มากจริง ๆ คาร์เตอร์ ทำไมคุณต้องเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย และมีอำนาจขนาดนั้นด้วย? ฉันแค่อยากจะมีชีวิตที่เรียบง่าย และสงบสุขร่วมกันกับคุณ เมื่อฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร ฉันก็เริ่มลังเล และรู้สึกไม่มั่นใจ”

คาร์เตอร์หันกลับมา และดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีดำอันเร้าร้อนของเขา “พ่อของผมพูดอะไรกับคุณ?”

“เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เขาแค่เสนอให้เงินฉันสามสิบล้านเหรียญ และขอให้ฉันไปจากคุณ”

ดวงตาเข้มของคาร์เตอร์จมลง ความโกรธประทุขึ้นจากก้นบึ้งของจิตใจของเขา “ถ้าเขากล้าพูดคำแบบนั้นกับคุณอีก คุณต้องรีบบอกผมนะ”

เฮเลนเม้มริมฝีปากแดงของเธอ และตั้งใจกล่าวว่า "ข้อเสนอของเขาค่อนข้างดี... ฉันค่อนข้างสนใจอยู่บ้าง"

“คุณกล้าเหรอ?”

ชายหนุ่มจ้องไปที่เธอด้วยความดุร้ายอย่างมาก

เฮเลนสูดหายใจเบา ๆ และมองขึ้นไปที่เขาด้วยใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ "ทำไมฉันจะไม่ล่ะ? สามสิบล้าน... ฉันไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนั้นมาก่อนในชีวิต ฉันสามารถรับเงินสามสิบล้าน และหาผู้ชายคนอื่นก็ได้"

คาร์เตอร์ติแบบขำ ๆ ว่า "คุณนายเกล คุณนี่มันไม่มีหัวเรื่องธุรกิจเลย"

"คุณหมายความว่าอะไร?"

คาร์เตอร์โค้งริมฝีปากของเขา “ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยอาบน้ำด้วยกันมาก่อนเหรอ คุณจะเขินทำไม?”

อย่างไรก็ตาม เฮเลนยังป่วยอยู่ ดังนั้นคาร์เตอร์จึงไม่กล้าที่จะอุ้มเธอไปอาบน้ำ ถ้าเธอเป็นหวัดอีกมันคงจะลำบาก

...

หลังจากอาบน้ำเสร็จ คาร์เตอร์ก็มานอนบนเตียง กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาในขณะที่เขาจูบที่ขมับของเธอ เขากล่าวว่า "ผมจะไม่มีความลับอะไรกับคุณในอนาคต"

เฮเลนตอบอย่างซึม ๆ เธอรู้ว่าเขารักเธอมาก ดังนั้นมือเล็ก

“ฉันจะพยายามพัฒนาตัวเองให้ดีที่สุด อีกไม่นานสักวันหนึ่งพวกเขาจะรู้สึกว่าฉันคู่ควรกับคุณ”

คาร์เตอร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดอะไร มันไม่เป็นไรตราบใดที่ผมคิดว่าคุณคู่ควรกับผม คุณนายเกล”

เฮเลนยิ้มหวานในขณะที่เม้มริมฝีปากของเธอ

นั่นเป็นความจริง แม้ว่าคนเหล่านั้นจะคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับคาร์เตอร์ มันก็ไม่มีความหมายอะไร ตราบที่คาร์เตอร์ชอบเธอมันก็เพียงพอแล้ว

"คาร์เตอร์"

“หืม? ผมอยู่นี่”

“คราวหน้าห้ามปีนเข้าทางหน้าต่างนะ มันอันตรายเกินไป”

คาร์เตอร์ดึงภรรยาที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาหันมาต่อหน้าของเขา เขาใช้มือใหญ่จับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ และจูบเธออย่างลึกซึ้ง

“รับทราบครับ คุณนายเกล”

“เอ่อ...ฉันเป็นหวัด เดี๋ยวคุณก็ติดฉันหรอก”